Η γλυκιά νοσταλγία των Χριστουγέννων.

Φέτος παρατηρώ όλο και περισσότερους φίλους και γνωστούς να περιμένουν με ιδιαίτερη ανυπομονησία τα Χριστούγεννα.

Από την αρχαιότητα είναι γνωστό ότι το μέσον του χειμώνος ήταν εποχή που σταματούσαν οι πολεμικές επιχειρήσεις. Σε συνδυασμό με τις χριστιανικές παραδόσεις για τη γέννηση του Ιησού, φαντάζει σαν ο ερχομός των Χριστουγέννων να είναι η παρηγορια που όλοι μας ψάχνουμε. Η υποχρεωτική ακινησία που επιβάλει η κακοκαιρία και το χιόνι μοιάζει για πρώτη φορά αντί να μας περιορίζει, να μας προφυλάσσει στα σπίτια μας. Αν κανείς δεν βγεί από το σπίτι για λίγες μέρες, ίσως έχουμε την ψευδαίσθηση ότι οι επίπονες αλλαγες που συντελούνται στη χώρα  μας θα σταματήσουν, για λίγο. Με τη σειρά τους οι εορτασμοί με ότι αυτοί συνεπάγονται όπως στολισμοί ,εορταστικά τραπέζια, δώρα είναι μια αφορμή για να νοιώσει κανείς χαρούμενος, να μπεί στην πολυπόθητη  Χριστουγεννιάτικη ρουτίνα την οποία ειδικά φέτος φαίνεται να την έχουμε ιδιαίτερη ανάγκη, ίσως λόγω της αβεβαιότητας για το πως θα ναι τα επόμενα Χριστούγεννα. Τέλος η υπενθύμιση της γέννησης του θείου βρέφους αφήνει μια αίσθηση γλυκιάς αισιοδοξίας και μια υπόσχεση για όσους βέβαια πιστεύουν ακόμη στα θαύματα.