Steve Jobs: "Stay foolish, stay hungry"

του Δημήτρη Κωνσταντάκου (theprismofreality.blogspot.com)

Ο Σωκράτης πριν χιλιάδες χρόνια είχε πει ενώ ήταν δάσκαλος πως αισθανόταν και σκεφτόταν σαν μαθητής "γηράσκω αεί διδασκόμενος",ποτέ δεν του έφυγε η δίψα και η λαχτάρα για τη ζωή και η περιέργεια για να την καταλάβει.


Είναι η τάση που κάνει τον άνθρωπο δημιουργικό και παραγωγικό ,τον βοηθάει να καταλάβει τον εαυτό του και να βελτιώσει τις σχέσεις με τους συνανθρώπους του,ενώ ταυτόχρονα ομορφαίνει τη δουλειά του και την κάνει ακόμα σημαντικότερη.
Σήμερα στην εποχή της εξειδίκευσης που τα πράγματα έχουν δυσκολέψει και η ζωή μας έχει γίνει πολύ πιο πολύπλοκη και περισσότερο δυσνόητη,βλέπουμε όλο και συχνότερα παραδείγματα προφεσόρων,ανθρώπων που μένουν προσκολλημένοι στην άποψη τους και δεν είναι έτοιμοι να ακούσουν κάτι το διαφορετικό ή αρκούνται σε αυτά που ξέρουν και δεν κάνουν ένα βήμα παραπάνω για να το βελτιώσουν.Ίσως να μην υπήρχε η αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου αν δεν είχε δάσκαλο τον Αριστοτέλη και εμείς σήμερα αισθανόμαστε ότι είμαστε τόσο ευφυείς που δεν χρειαζόμαστε κανέναν για να κάνουμε ένα βήμα μπροστά και να μπορέσουμε να μάθουμε δυο πράγματα;

Από την άλλη βλέπουμε δασκάλους και καθηγητές που διδάσκουν χωρίς νεύρο και συναίσθημα,χωρίς διάθεση να μοιράσουν τη γνώση και να διανθίσουν τα νεαρά μυαλά με όνειρα και οράματα. Βλέπουμε ανθρώπους χωρίς μεράκι, να παραδίδουν τυποποιημένες διαλέξεις που στόχο έχουν τη ποσοτική αύξηση των πληροφοριών και όχι τη ποιοτική αφομοίωση και κατά συνέπεια τη πρακτική ίσως μελλοντική εφαρμογή τους από τους νέους.

Το παραπάνω φαινόμενο έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, ημιμαθών και χωρίς διάθεση μαθητών και αδιάφορων καθηγητών, που συνεχώς αυξάνεται και γιγαντώνεται πολλές φορές και εξωσχολικά, με αρνητικές συνέπειες στον ψυχισμό των νέων και μεταγενέστερα στο μη ομαλό κτίσιμο μιας πολιτισμένης εξανθρωπισμένης κοινωνίας.

Είναι τόσο σοβαρά τα πράγματα όσο παρουσιάζονται;

Έρευνες παγκόσμια δείχνουν ότι όταν ο άνθρωπος εκπαιδεύεται και παιδεύεται σωστά τότε η ζωή του βελτιώνεται τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Μαθαίνει να έχει μια στάση ζωής που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του ,κάνει μια δουλειά κοντά σε αυτό που του αρέσει ενώ μπορεί να κρίνει καλύτερα τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω του,και να αντιδράσει αν χρειαστεί.

Άρα τι είναι αυτό που χρειαζόμαστε;

Χρειαζόμαστε αφενός καλούς δασκάλους που θα μας φωτίσουν και θα μας καθοδηγήσουν στα πρώτα μας βήματα είτε σχολικά είτε επαγγελματικά,αλλά και αφετέρου ανοιχτόμυαλους ανθρώπους που θα είναι έτοιμοι να δεχθούν νέες αντιλήψεις,να αφομοιώσουν ιδέες και νοοτροπίες και κάποια στιγμή αν καταστεί δυνατό να ξεπεράσουν το δάσκαλο τους.Σε περιόδους κρίσης η παιδεία έδειξε τον τρόπο και οι δάσκαλοι τον δρόμο που θα ξεπεραστούν οι δυσκολίες πάντα σε συνεργασία με μη εφησυχασμένους νέους.