Το ελληνικό δημόσιο και ο δράκος

Στη μνημονιακή ατζέντα, που υποτίθεται θα διαπραγματευτούν οι νέοι κυβερνώντες, εμπεριέχεται η δέσμευση (των προηγούμενων κυβερνώντων) για 150.000 απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Αν δούμε τον παρακάτω πίνακα, μπορούμε να αναλογιστούμε τις συνέπειες που θα έχει η συσσώρευση κι άλλων ανέργων στο τεράστιο ποσοστό των ήδη ανέργων συμπολιτών μας.

Η προσπάθεια να συναινέσει η ελληνική κοινωνία σε τέτοιου είδους πολιτικές, στηρίχθηκε στο μεγάλο παραμύθι περί του «διογκωμένου δημοσίου». Στο παραμύθι που κατέκλυζε τις οθόνες μας προ μνημονίου ο μεγάλος τερατώδης δράκος που εκτόξευε φωτιά εναντίον των θεμελίων της ελληνικής οικονομίας πήρε τη μορφή ενός, υποτίθεται, τεράστιου στρατού αργόμισθων υπαλλήλων που ευθύνονται για την εκτόξευση του ελλείμματος.

Το παραμύθι αναμένεται να επανέλθει στο προσκήνιο εφόσον η «διαπραγμάτευση» αποτύχει και η μείωση του δημοσίου γίνει με το βίαιο τρόπο που έχει ήδη συμφωνηθεί. Καλό είναι να θυμόμαστε πώς το παραμύθι δεν έχει δράκο. Σύμφωνα με τον παρακάτω πίνακα, το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων βρίσκεται στο 14,1 (επί του συνόλου του εργαζόμενου πληθυσμού), κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και πολύ κάτω βέβαια από το ποσοστό των χωρών όπου ο αντίστοιχος τομέας αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση (Σκανδιναβικές). Πολύ μικρός, δε νομίζετε, ο δράκος;

Το 2010, η στήλη του ΙΟΥ της Ελευθεροτυπίας είχε τεκμηριωμένα καταρρίψει το μύθο περί 1 εκατομμυρίου δημοσίων υπαλλήλων: οι δημόσιοι υπάλληλοι υπολογίζονται, μαζί με τους ένστολους, σε 760.000, και η χώρα μας, το 2002 βρισκόταν στην 14^η θέση μεταξύ των 17 της Ε.Ε ως προς τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων στο σύνολο των εργαζομένων (παρόμοια είναι και η αναλογία σήμερα).

Ας θυμόμαστε, λοιπόν, ότι πίσω από το παραμύθι, βρίσκεται η πάγια επιλογή για περικοπή θέσεων εργασίας με απώτερο στόχο την μείωση του δημοσίου τομέα προς όφελος του (εξίσου κρατικοδίαιτου αλλά και κοινωνικά μη ανταποδοτικού) ιδιωτικού.