Μια ωραία ατμόσφαιρα

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012. Ο καιρός είναι καυτός. Όλοι τριγύρω σκέπτονται πολύ. Μα ο καθένας έχει το δικό του πρόβλημα. Ένα πρόβλημα ατομικιστικό.

Οι διακοπές έρχονται, αλλά δε φαίνονται. Η Ελλάδα, μετά από πρωθυπουργό, ψάχνει και υπουργό Οικονομικών. Το μέγεθος του προβλήματος διαπιστώνεται όταν αναλογιστούμε πως ένας τραπεζίτης αρνήθηκε να γίνει υπουργός Οικονομικών. Να που τους παρακαλάμε κιόλας.

Στην Ελλάδα τα δάνεια έχουν παγώσει κι όλοι έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στο νόμο Κατσέλη. Η χώρα "έσωσε" το ευρώ που κανείς δεν έχει δει τώρα τελευταία. Βέβαια, κανείς δεν αναρωτιέται: "Καλά, αφού ο Σαμαράς δεν έχει κάνει τίποτα μέχρι στιγμής, πως "σώθηκε" το ευρώ";. Κι έτσι τον εκβιασμό τον άφησαν και χωρίς απάντηση.

Στη λοιπή Ευρώπη, Ισπανία, Σλοβενία και Κύπρος έχουν βαλθεί να διαψεύσουν όσους λένε ότι κάθε έξι μήνες καταρρέει και μία ευρωπαϊκή κρατική οικονομία. Αυτές μέσα σε έξι μήνες θα έχουν καταρρεύσει και οι τρεις.

Κοιτώντας προς τα ανατολικά, Τουρκία και Ισραήλ τα βρίσκουν γύρω από τον κοινό τους εχθρό, το Ιράν. Και με όχημα τη Συρία του σφάχτη Άσαντ. Το Ιράν απειλεί. Και πολλές φορές ξεπερνάει τα όρια. Από κοντά Ρωσία και Κίνα, καπιταλιστές με χαώδεις ανισότητες που πουλάνε προστασία στα θύματα του καπιταλισμού (Ελλάδα γαρ).

Αλλά εντάξει, εγώ δεν ανησυχώ. Έχουμε Ολυμπιακοιύς Αγώνες. Κι, όπως έλεγε και ο Ντίνος Ηλιόπουλος, σήμερα δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε...