Μια σκέψη για τις Πανελλήνιες
Οι πανελλήνιες εξετάσεις τελείωσαν και όπως σε κάθε γεγονός που φτάνει στο τέλος του είναι καλό να κάνουμε έναν «απολογισμό». Τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και συλλογικό.Αυτή εδώ λοιπόν είναι η δική μου απόπειρα. Μια απόπειρα που θα αποτελείται κυρίως από διάσπαρτες σκέψεις μου καθώς έχω συνηθίσει πλέον να αναλύω και να αναπτύσσω στοχαστικά δοκίμια όπως αυτό της Ε.Αρβελέρ!
Οι φετινές πανελλήνιες, λοιπόν χαρακτηρίζονταν από αυξημένη δυσκολία στο σύνολο τους , πάντα σχετικά με αυτά που αντιμετώπισα εγώ. Τι προσφέρει όμως αυτή η δυσκολία; Είναι μια δυσκολία που διακρίνει τους πολύ καλούς και τους άριστους για την εισαγωγή τους σε υψηλόβαθμες σχολές ή μια δυσκολία που ισοπεδώνει πολλές ώρες διαβάσματος για τους υπόλοιπους (και όχι μόνο); Είναι μια δυσκολία που εντοπίζεται στο τελευταίο θέμα ή υπάρχει διάσπαρτη στο διαγώνισμα και κατά συνέπεια δημιουργεί σύγχυση; Και τελικά όλα αυτά εντάσσονται στο πλαίσιο μιας εξέτασης ή ενός διαγωνισμού ταχύτητας και εξυπνάδας; Το κυριότερο, όμως , ερώτημα είναι, αλήθεια για ποιο λόγο υπάρχουν οι πανελλήνιες εξετάσεις;
Οι πανελλήνιες εξετάσεις, υπάρχουν για να ελέγχουν το επίπεδο των γνώσεων των μαθητών, τις βάσεις και τις δεξιότητές τους για να εισαχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Φυσικά κανένα πανεπιστήμιο δεν θα ήθελε να έχει φοιτητές που δεν γνωρίζουν τα βασικά προαπαιτούμενα. Έτσι, μέσα στο πλαίσιο κριτηρίων αξιολόγησης που γίνονται για την μετάβαση από τη δευτεροβάθμια στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο, η ύπαρξη τους είναι φυσιολογική και ουσιώδης. ‘Η μήπως όχι;
Αυτό θα μπορούσαμε να πούμε ότι ισχύει απέναντι σε μία οργανωμένη, καλοστημένη και καλά δομημένη εξέταση των μαθητών για να πιστοποιήσουμε ότι οι τελειόφοιτοι του λυκείου έχουν μάθει αυτά που διδάχθηκαν στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση ή τουλάχιστον τα βασικότερα εξ’ αυτών ώστε να έχουν μια ομαλή μετάβαση. Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Αλήθεια, σε πόσα κρατικά σχολεία το επίπεδο της διδασκαλίας έφθασε στο υψηλό επίπεδο των πανελλαδικών εξετάσεων; Σε πόσες αίθουσες κρατικών λυκείων διδάχθηκαν δοκίμια ανάλογα με εκείνο που δόθηκε στην εξέταση του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας; Ποια σχολικά εγχειρίδια είχαν ασκήσεις τέτοιες, ώστε να προετοιμάσουν το μαθητή για τα δύσκολα θέματα όπως αυτό των μαθηματικών; Η ειλικρινής απάντηση των παραπάνω ερωτημάτων θα οδηγήσει στην κατανόηση της αποδιοργάνωσης της λυκειακής βαθμίδας.
Τελικά, ίσως πρέπει να αλλάξει ο προσανατολισμός της εκπαίδευσης, ο ρόλος των καθηγητών αλλά και η στάση των μαθητών. Κατά αυτόν τον τρόπο, θα είναι δυνατό να αποφευχθεί η ψυχική φθορά, το άγχος και να έχουμε τη δημιουργία ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων ικανών να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της σημερινής κοινωνίας.
Απευθυνόμενος σε όλους τους υποψήφιους, εύχομαι το αποτέλεσμα στις εξετάσεις να δικαιώσει και να επιβραβεύσει τη διαχρονική προσπάθεια και τους κόπους τους. Να τους αποκαλύψει την αλήθεια που είναι πιο χρήσιμη από κάθε ψέμα. Κι έτσι, να τους δώσει τη δυνατότητα να εργαστούν για να κατακτήσουν τη μεγαλύτερη νίκη: Να γίνουν καλύτεροι.
