Ο Κουβέλης στη χώρα του μνημονίου





Ο Φώτης Κουβέλης αποτελεί μια σημαντική φυσιογνωμία της ελληνικής Αριστεράς. Με το μειλίχιο και ευγενικό του προφίλ συμβόλιζε το διαφορετικό ήθος του χώρου. Ο διαλλακτικός του χαρακτήρας αποτελούσε την προσωποποίηση του πάγιου στόχου της πάλαι ποτέ «ανανεωτικής πτέρυγας» του ΣΥΝ: την εξισορρόπηση των οραματικών προσδοκιών της Αριστεράς με τον «πραγματισμό». Συχνά πυκνά τα στελέχη της συγκεκριμένης τάσης «άδειαζαν» την πλειοψηφία του κόμματος σε διάφορα ζητήματα προτάσσοντας την ανάγκη συγκλίσεων και επιδιώκοντας πολιτικές συνεργασίες ανάλογες του ιταλικού «ιστορικού συμβιβασμού».

Ώσπου, με το ίδιο ήρεμο και πράο στυλ, η μεγάλη πλειονότητα της «ανανεωτικής πτέρυγας» αποχώρησε, πριν 2 χρόνια, από συνέδριο του ΣΥΝ μη μπορώντας να «αντέξει» τη συμπόρευση με τις υπόλοιπες «συνιστώσες» του ΣΥΡΙΖΑ. Έκτοτε, διεκδίκησε για τον εαυτό της, ως Δημοκρατική Αριστερά πλέον, το χαρακτηρισμό «κυβερνώσα Αριστερά».

Και αφού, παρά μια πρόσκαιρη δημοσκοπική εκτίναξη, δεν κατάφερε να γίνει κυβερνώσα αριστερά, υπό την πίεση του εκσυγχρονιστικού μπλοκ (εντός και εκτός κόμματος), ο Φώτης Κουβέλης την κατέστησε απλώς… κυβερνώσα. Ενώ τα σκληροπυρηνικά ως προς τη ανάγκη «να λερώσει η αριστερά τα χέρια της με την ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών» στελέχη απέρριπταν κάθε μετεκλογική συνεργασία με τον «αριστερίστικο» ΣΥΡΙΖΑ, ο Φώτης Κουβέλης (με την άνεση που του έδινε η θετική γνώμη του κόσμου για το πρόσωπό του),  κράταγε προεκλογικά αποστάσεις και από το μνημονιακό μπλοκ. Αυτή η τήρηση ίσων αποστάσεων και αφόρητης ουδετερότητας ήταν η αιτία που το νεοσύστατο κόμμα δεχόταν βέλη από αριστερά και δεξιά ότι «πάταγε σε δύο βάρκες».

Τελικά, εν μέσω της φουρτούνας, η ΔΗΜΑΡ διάλεξε (εν μέσω διαφωνιών) τη μνημονιακή βάρκα, με συνεταίρους τραπεζίτες, εφοπλιστές και νεοφιλελεύθερους (στα κρίσιμα υπουργεία). Ασφαλώς, ο Φώτης Κουβέλης δεν απώλεσε το ήθος που αναφέραμε στην αρχή. Ακόμη χειρότερα, το πρόσφερε ως άλλοθι στα απαξιωμένα κόμματα του Μνημονίου ελπίζοντας πώς θα τα εξαναγκάσει σε μια γενναία μετατόπιση  προς μια «επαναδιαπραγμάτευση», έστω και σε δευτερεύοντα ζητήματα.

Πολλοί προβλέπουν την  εξαέρωση της ΔΗΜΑΡ λόγω της λαϊκής κατακραυγής για τη συνέχιση του Μνημονίου με διαφορετικό περιτύλιγμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ περιμένει στη γωνία τους πρώην συντρόφους που επιχειρούν να ανασυγκροτήσουν, χωρίς να το κρύβουν, την «κεντροαριστερά». Το ΠΑΣΟΚ τους βλέπει ως το νέο φύλλο συκής για να κρύψει τη δική του πλήρη υποταγή στα κελεύσματα των Αγορών. Ο Φώτης Κουβέλης ελπίζει πώς ο χρόνος θα δικαιώσει την επιλογή του. Μια επιλογή που ήταν στα σκαριά χρόνια. Σχεδιάστηκε μετά την 6η Μαΐου και υλοποιήθηκε χθες.  Ίσως, τελικά,  να διαρκέσει μόνο λίγους μήνες…