Πολύ αργά για την Ελλάδα;


Το σημερινό πρωτοσέλιδο της μεγάλης κεντροαριστερής εφημερίδας Liberation αναρωτιόταν σε αρκετές γλώσσες της Ευρώπης μήπως είναι «πολύ αργά».

Η φράση δεν υπήρχε στα ελληνικά. Άλλωστε, στην κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής (σήμερα και αύριο στις Βρυξέλλες) η ατζέντα δεν περιλαμβάνει σχεδόν καθόλου το ελληνικό ζήτημα, ενώ και η χώρα μας θα εκπροσωπηθεί απλώς τυπικά από τον Κάρολο Παπούλια.

Σε μια Σύνοδο που η Μέρκελ προειδοποίησε πως δε θα κάνει πίσω στην εφαρμογή της λιτότητας και τη μη έκδοση ευρωομολόγων, ασφαλώς η χώρα μας δεν αποτελεί το επίκεντρο. Το μείζον ζήτημα είναι ακριβώς η «κοινοτικοποίηση» των χρεών όλων των χωρών, αίτημα που θα έπρεπε να θέσει επίμονα και η ελληνική πλευρά, αν δεν θέλει να φτάσουμε στο σημείο που θα είναι πλέον «πολύ αργά» για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους.




Βέβαια, η Ένωση θα ζητήσει από τη χώρα μας «ρητές διαβεβαιώσεις εφαρμογής του Μνημονίου» (όπως διεμήνυσε ευρωπαίος αξιωματούχος) για να συζητήσει ακόμα και το ελάχιστο, δηλαδή την επιμήκυνση  του χρόνου δημοσιονομικής εφαρμογής για την Ελλάδα.

Κατά τα λοιπά, ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός της Ιταλίας Μόντι φαίνεται αποφασισμένος για «διαπραγμάτευση μέχρι τελικής πτώσεως», γεγονός που αυξάνει τους παραλληλισμούς της Συνόδου με τη σημερινή ποδοσφαιρική αναμέτρηση Ιταλίας – Γερμανίας για το Euro. Ο Μόντι θα επιμείνει στην πρότασή  για έλεγχο των επιτοκίων διαμέσου της απευθείας αγοράς κρατικών ομολόγων από τον προσωρινό (EFSF) και τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης (ESM), παρά τη δεδομένη άρνηση της γερμανικής πλευράς.

Η Ισπανία περιμένει ως ανάσα την απόφαση να δανείζονται απευθείας οι τράπεζες από τους μηχανισμούς, χωρίς επιβάρυνση των κρατικών προϋπολογισμών ενώ ο γάλλος πρωθυπουργός Ολάντ, στον οποίο πολλοί ήλπιζαν για ενέσεις ανάπτυξης, φαίνεται ότι το μόνο που θα «πάρει» από την άτεγκτη Μέρκελ είναι το ήδη συμφωνημένο ανεπίσημα «πακέτο» των 130 δις ευρώ για την ανάπτυξη, το οποίο όπως έχουμε ήδη τονίσει δεν αποτελεί παρά το 1% του κοινοτικού ΑΕΠ.

Για αυτό που θεωρούν πολλοί αυτονόητα αναγκαίο, την εγγύηση δηλαδή των χρεών δημόσιων χρεών, η Μέρκελ θέτει αυστηρά ως προϋπόθεση την σκληρή οικονομική και πολιτική ενοποίηση, με άλλα λόγια την περαιτέρω απομείωση της εθνικής κυριαρχίας και την απογύμνωση από κάθε δημοκρατικό έλεγχο.

Υπό αυτά τα δεδομένα, το μέλλον του ελληνικού αλλά και των υπολοίπων ευρωπαϊκών λαών προδιαγράφεται δυσοίωνο…