Βάλε να δούμε κανένα τουρκικό!

Νέα μανία επικρατεί στους τηλεοπτικούς μας δέκτες. Τα τουρκικά σίριαλ, μόδα που ξεκίνησε δειλά-δειλά δύο χρόνια πριν, εν έτει 2012 παίρνει σάρκα και οστά στα ψηφιακά-από εδώ και στο εξής-κανάλια μας .Η γκρίνια δεν άργησε να γίνει βοή, γραπτή διαμαρτυρία στο facebook, συζήτηση σε όλες τις παρέες και άλλη μια αβάντα των χρυσαυγιτών.

Η παράκρουση και η μαζική θέαση, ήρθε να ξυπνήσει αισθήματα που εδώ και καιρό παρέμεναν βαθιά κρυμμένα στους Έλληνες τηλεθεατές μιας και τα σίριαλ έτειναν προς εξαφάνιση τα τελευταία χρόνια. Μαζί λοιπόν με τους Τούρκους γείτονες μας μυηθήκαμε ξανά στον τηλεοπτικό έρωτα, μίσος και φιλία που κατέκλυσαν τις τηλεοράσεις μας. Και ενώ κάτι μας χώριζε από τους Τούρκους, κάτι το οποίο φυλλομετρούνταν στα μαθήματα του σχολείου μας, ο εθνικός μύθος ήρθε σε αντίθεση με την αλήθεια. Από τη μια,την πλευρά της ιστορίας, οι Τούρκοι, αυτοί οι βάρβαροι, οι πρωτόγονοι γείτονες μας που τόσο κακό έκαναν στους προγόνους μας και από την άλλη, την πλευρά του prime time, στην οποία οι Τούρκοι μοιράστηκαν μαζί μας τα ίδια φυλετικά και εξωτερικά χαρακτηριστικά, τις ίδιες λέξεις, τα ίδια επιφωνήματα και την ίδια αφοσίωση στα ήθη και τις αξίες τους που, παρά τη διαφορά θρησκείας, τόσο πολύ μοιάζουν με τα δικά μας.

Εντάξει, ας μην υπερβάλλω,τα υπερπολυτελή γραφεία και σπίτια τα οποία θυμίζουν κάτι από χολυγουντ που εδράζεται, εδώ, δίπλα, ίσως να μην ανταποκρίνονται στην καθημερινότητα αλλά σίγουρα είναι ένα μικρό μέρος της ζωής ελάχιστων Τούρκων πλέον. Τι και αν η επίδειξη πλούτου με απώτερο στόχο τον εξ ευρωπαϊσμό της Τουρκίας είναι ανάμεσα στα επιχειρήματα πολλών εχθρών των εν λόγω σίριαλ, ωστόσο αν επιχειρήσω μια αναδρομή στο παρελθόν θα θυμηθώ ανάλογες σειρές που έκαναν χρήση αυτών των πρακτικών. Σειρές που όταν ευδοκιμούσε η ελληνική παραγωγή έκαναν το ντεμπούτο τους ως'' Λάμψη'' και ''Καλημέρα Ζωή'' και επρόκειτο να μας καθηλώσουν στους δέκτες για μια 10ετία τουλάχιστον. Γιατί λοιπόν λοιδορούμε τις ανάλογες πρακτικές των φίλων μας των Τούρκων;

Εν τέλει, γι αυτούς που τα Τουρκικά σίριαλ έφεραν την εθνική έγερση των περισσότερων λόγω του παρελθόντος που είναι, καλά αν όχι σωστά γραμμένο στα κεφάλια μας, οι συγκεκριμένες παραγωγές ήρθαν να αντικαταστήσουν βραζιλιάνικες και αργετίνικες που λάμβαναν χώρα εδώ και πολλά χρόνια σε όλα τα κανάλια συν και της κρατικής. Η αντικατάσταση έγινε προφανώς για οικονομικούς λόγους από την πλευρά των επιχειρηματιών, αλλά δεν μπορώ να πω πως και οι τηλεθεατές βγαίνουν χαμένοι καθώς συνεχίζουν να παρακολουθούν παράγωγες που τίποτα δεν έχουν να ζηλέψουν και αφορούν ανθρώπους που μένουν δίπλα μας και που μοιράζονται πολλά κοινά απ' όσα γνωρίζαμε και θέλαμε να πιστεύουμε έως τώρα.

Η γνώμη μου; Το κόκκινο κουμπάκι παραμένει στα κοντρόλ μας και είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος να διαμαρτυρηθούμε στις επιλογές των ιδιοκτήτων μεγαλοκαναλιών. Κάθε άλλη αντίδραση κρίνεται περιττή και άτοπη.