Λόγια, λόγια, λόγια ψεύτικα...

Αν κατάλαβα καλά, η βασική επιλογή των νέων είναι περίπου σαφής: φυγή  προς χώρες βιοτικά ποιοτικότερες,με δυναμικότερες οικονομίες,λιγότερη ανεργία και περισσότερες ευκαιρίες.
Σε επίπεδο επιλογής ,δύσκολα θα μπορούσε κανείς να διαφωνήσει.Και όχι για ιδεολογικούς λόγους.Από τη στιγμή που το κράτος έριξε έξω τη χώρα με τον ελλειπή και ανορθόδοξο σχεδιασμό ανάπτυξης της οικονομίας είναι λογικό η  ελληνική οικογένεια  να επωμιστεί το κύριο βάρος επιστροφής στην ισορροπία. Σε όλα τα επίπεδα : απασχόληση,εργασιακές σχέσεις,επενδύσεις,κατανάλωση η κρίση την οικογένεια έχει πλήξει πρωτίστως.
Το αποτέλεσμα είναι ότι πέρα από τις κοινωνικές επιπτώσεις αποδιαρθρώνεται σταδιακά   και πλήρως ο παραγωγικός ιστός της χώρας και αυτό είναι το κύριο πρόβλημα που έχουν να λύσουν όσοι μείνουν πίσω.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν και σήμερα άνθρωποι κυρίως πολιτικοί που υπόσχονται ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα.Να αλλάξουν νοοτροπίες και τακτικές ενός διεφθαρμένου κράτους με μια επαναδιαπραγμάτευση και μια πολιτική καταγγελία ενός Μνημονίου.Υποθέτω με μια μυστηριώδη πατέντα που την κρατάνε μυστική στον κύκλο τους και θα τη δημοσιοποιήσουν όταν εκείνοι κρίνουν ότι είναι η κατάλληλη στιγμή.
Με άλλα λόγια και επί πραγματικών δεδομένων, το δίλημμα Ελλάδα ή εξωτερικό είναι απροσπέλαστο από όποια πλευρά και το δεις.Δέχομαι να βάλουμε κριτήρια και προτεραιότητες.Να αναζητήσουμε ισορροπίες και κοινωνικές συναινέσεις.
Αλλά δεν δέχομαι να με κοροϊδεύουν για άλλη μια φορά μπροστά στα μάτια μου με ευχολόγια και παραινέσεις προς τρίτους του εξωτερικού(Ολάντ και γνωστά εργοστάσια αυτοκινητοβιομηχανίας),μόνο και μόνο για να ετοιμάσουν το έδαφος για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές και να υφαρπάξουν ψήφους.