Η ανασύσταση της "κεντροαριστεράς"

Δημοσιεύτηκε χθες μια ανακοίνωση 6 «πρωτοβουλιών» του «κεντροαριστερού χώρου» που καλεί σε ανασυγκρότηση «του  χώρου του Ευρωπαϊκού Δημοκρατικού Σοσιαλισμού με όρους σύγχρονους και συμμετοχικούς».

Μια πρώτη παρατήρηση που μπορεί να κάνει κανείς είναι ότι οι εν λόγω πρωτοβουλίες («Κοινωνικός Σύνδεσμος», «Μπροστά», «Νέοι Μεταρρυθμιστές», «Π80», «Πολιτεία 2012» και «Πρωτοβουλία Β») δε συνιστούν ακηδεμόνευτες κινήσεις «από τα κάτω», ούτε έχουν γίνει γνωστές για την κινηματική τους δράση ή την μαζική τους παρέμβαση.

Πρόκειται για προσωποπαγείς, παραγοντίστικου τύπου κινήσεις που επιθυμούν να παρέμβουν στις «ζυμώσεις» οι οποίες λαμβάνουν χώρα μετά την εκλογική διάλυση του ΠΑΣΟΚ.

Κατά δεύτερον, προβλέπει κανείς εύκολα από την κινητικότητα στον «εκσυγχρονιστικό χώρο» (σημιτικό μπλοκ) ότι οι δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού αναζητούν, έστω και με αργά βήματα το κόμμα που θα διαδεχθεί το ΠΑΣΟΚ ή ακόμα και τη ΝΔ (τον παλιό δικομματισμό συνολικά) στο νέο πολιτικό σκηνικό. Διαβλέπουν περαιτέρω αποδυνάμωση του δικομματισμού και θέλουν να ενώσουν δυνάμεις. Ήδη προεκλογικά, ο Στέφανος Μάνος είχε προτείνει την κοινή κάθοδο των «μεταρρυθμιστικών χώρων» (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΔΡΑΣΗ κλπ).

Το ζήτημα είναι ποιος θα ηγεμονεύσει στο νέο σχηματισμό. Η ΔΗΜΑΡ είχε τέτοιες φιλοδοξίες (ο Κουβέλης στόχευε προεκλογικά στη τρίτη θέση στις εκλογές προκειμένου να βρίσκεται σε θέση ισχύος) αλλά η κυβερνητική φθορά και η κυριαρχία στο εσωτερικό των «εκσυγχρονιστών» αναμένεται να την καταστήσουν ουρά του ΠΑΣΟΚ, το οποίο θα έχει την πρωτοβουλία.

Σε θέση αναμονής βρίσκονται επιφανή στελέχη του νεοφιλελεύθερου κομματιού (Διαμαντοπούλου, Λοβέρδος) που σε περίπτωση ύπαρξης νέου φορέα έξω από το ΠΑΣΟΚ θα μεταπηδήσουν πιθανότατα εκεί.

Συμπεραίνουμε ότι όλος αυτός ο χώρος, που γνώρισε δόξα την περίοδο Σημίτη, θα δεχθεί έναν δευτερεύοντα ρόλο ως συμπλήρωμα της ΝΔ, η οποία με τη σειρά της έκανε άνοιγμα στο νεοφιλελεύθερο μπλοκ (υπουργοποίηση Στουρνάρα). Ακόμα πιο πιθανό είναι, προ του «κινδύνου» να πάρει την κυβερνητική εξουσία η Αριστερά, το μοντέλο των συνεργασιών (που εγκωμιάζουν στην ανακοίνωσή τους οι 6 «Πρωτοβουλίες») να αποτελέσει στρατηγική των ελίτ τα επόμενα χρόνια και σε αυτή τη βάση θα διαμορφωθούν οι συναινέσεις (με οριστικό τέλος της πόλωσης του πρώην δικομματισμού και της διάκρισης αντιδεξιά – δεξιά).

Το ζητούμενο για το χώρο αυτό είναι η απουσία λαϊκών ερεισμάτων που έγινε ακόμα πιο κραυγαλέα μετά την εξαέρωση του ΠΑΣΟΚ. Αυτό το δυσεπίλυτο πρόβλημα το έλυσαν οι ιδεολογικοί τους πρόγονοι (Πινοσέτ) με στρατιωτικά μέσα. Ας ελπίζουμε ότι οι αβρόφρονες και ευγενικοί εκσυγχρονιστές να περιοριστούν σε κανένα τσιμπούσι στο Κολωνάκι…