''Συμβαίνει πάντα το ίδιο πράγμα...''


Καλοκαίρι .Βαθμοί 38. Λεωφορείο της γραμμής:η μόνη λύση.

Μία στάση πριν από τη δική μου το λεωφορείο σταματά. ‘’Επόμενη στάση-next stop:Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού.’’ Ένας καθόλα αξιοπρεπής ,εκ πρώτης όψεως, κύριος κατεβαίνει. Τον παρατηρώ που απομακρύνεται. Και ξαφνικά έκανε την κίνηση που άναψε μέσα μου τη φλόγα του ατελείωτου εκνευρισμού. Το εισιτήριό του άφησε ως δια μαγείας το χέρι του, έκανε δύο στροφές στον αυγουστιάτικο αέρα και κατέληξε στο έδαφος.
Μέσα μου γκρεμίστηκε ο πύργος της Πίζας για να μη το κάνω πιο εθνικιστικό και πω ότι κατέρρευσαν οι στύλοι του Ολυμπίου Διός. Προσπάθησα να αναρωτηθώ την πηγή της οργής μου για ένα σχετικά  τόσο μικρό περιστατικό. Προσπάθησα να δικαιολογήσω τον ‘’Κύριο’’ αυτό που ίσως να είχε μια δύσκολη μέρα. Μα όσο και να τον δικαιολόγησα με σενάρια επιστημονικής φαντασίας στο μυαλό μου, κατέληξα στη μοναδική αιτία που για μένα οδήγησε φανερά στο γεγονός: έλλειψη παιδείας. Kαι αυτό γιατί η παιδεία είναι κάτι ξέχωρο από τα κοινώς κεκτημένα και αυτά που προβάλλονται σαν άξια και χρηστά στις μέρες μας. Είναι κάτι-καλώς ή κακώς-τόσο ξέχωρο όπως και αυτή η κίνηση από έναν θεωρητικά καταξιωμένο πολίτη. Αυτό θεωρώ πως είναι και το πιο απογοητευτικό σήμερα. Να μένουμε στα επιτεύγματα ζωής και να μη στεκόμαστε στις καθημερινές πράξεις που μαρτυρούν το ήθος μας.
Τελικά δε ξέρω τι μου φάνηκε πιο λυπηρό εκείνη τη στιγμή. Το γεγονός ότι επιβεβαιώθηκαν τα λόγια του Σοφοκλή ότι «Συμβαίνει πάντα το ίδιο πράγμα, κάθε άνθρωπος δεν σκέφτεται παρά τον εαυτό του» ή ότι δεν αγγίζουμε καν ως άνθρωποι τη φροντίδα του εαυτού μας;Γιατί ένας άνθρωπος δε μπορεί να γίνει πιο μικρός και λίγος όταν δεν είναι σε θέση να καταλάβει ότι ο κόσμος αυτός του ανήκει και παράλληλα είναι καθρέφτης του εαυτού του.