Απεβίωσε ο θρυλικός ιστορικός Έρικ Χόμπσμπομ

Έρικ Χομπσμπάουμ  / Eric Hobsbawm (1917 - 2012)

Την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 95 ετών, άφησε ο πιο σημαντικός σύγχρονος ιστορικός Ερικ Χόμπσμπομ σε νοσοκομείο του Λονδίνου. Αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους στοχαστές της σύγχρονης ιστορίας με καθοριστική συμβολή στην αποκωδικοποίηση και την επικαιροποίηση του έργου του Μάρξ.

Ο Χόμπσμπομ γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1917 από Εβραίους γονείς. Ο άγγλος πατέρας του και η αυστριακή μητέρα του μετακόμισαν στη Βιέννη δύο χρόνια αργότερα και στη συνέχεια στο Βερολίνο.

Στα 14 του έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, ενώ το 1933 μετακόμισε στο Λονδίνο λόγω της ανόδου του Χίτλερ στην Γερμανία. Αφού πήρε το διδακτορικό του από το Κέιμπριτζ, το 1947 έγινε λέκτορας στο Μπίρκμπεκ στο Λονδίνο. Αμέσως μετά ξεκίνησε να διδάσει στο Κολέγιο Birkbeck του Λονδίνου όπου παρέμεινε επί μισό αιώνα.

Ο διαρκής στοχασμός του για  τη σχέση του μαρξισμού με την  ιστορία αποτυπώνεται σε διαφορετικά έργα, όπως για παράδειγμα, το δοκίμιο: «Η συμβολή του Καρόλου Μαρξ στην επιστήμη της Ιστορίας». Η τριλογία του – «Η εποχή των επαναστάσεων, 1789-1848», «Η εποχή του κεφαλαίου, 1848-1875», «Η εποχή των αυτοκρατοριών, 1875-1914» – έχει χαρακτηριστεί ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα στη συγγραφή της Ιστορίας. Σε συνδυασμό και με τη συγγραφή του βιβλίου «Η εποχή των άκρων: Ο σύντομος 20ός αιώνας 1914-1991», κατατάσσουν τον Χόμπσμπομ ως ιστορικό αναφοράς.

Τα ενδιαφέροντά του ωστόσο επεκτείνονταν και σε άλλα πεδία εκτός από την Ιστορία, όπως οι διάφορες παραδόσεις και η εξέλιξή τους, αλλά και η τζαζ που είναι το αγαπημένο του είδος μουσικής. Εχει γράψει και για αυτά: «Η επινόηση της παράδοσης», «Η σκηνή της τζαζ», καθώς και το «Ξεχωριστοί άνθρωποι – Αντίσταση, εξέγερση και τζαζ».

Το τελευταίο βιβλίο του Χόμπσμπομ εκδόθηκε το 2011 υπό τον τίτλο «Πώς να αλλάξουμε τον κόσμο», στο οποίο ο μεγάλος αυτός στοχαστής υποστήριζε ότι «ένα σύστηµα εναλλακτικό µπορεί να µην είναι στον ορίζοντα, αλλά το ενδεχόµενο της διάλυσης, ακόµη και της κατάρρευσης του υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήµατος δεν πρέπει πλέον να αποκλείεται.».