Ω, γλυκιά μου άνοιξη, σ'αρέσει ο τσαμπουκάς...

"Ω, γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατο μου τέκνο..."

Σ' αρέσει στην πλάκα

Τί έγινε ρε παιδιά, φτάσαμε κιόλας στη Μεγάλη Βδομάδα; Όλο Πέτρος Γαϊτάνος άρχισε να παίζει ξαφνικά στα Μ.Μ.Ε και έχω πάθει μία μικρή σύγχυση με τον χωροχρόνο. Ευτυχώς που δεν πέτυχα στην τηλεόραση και τον Χρήστο Σαντικάι, γιατί αλλιώς θα έψαχνα βαφές για πασχαλινά αυγά.

Μιας και μιλάμε λοιπόν για αυγά, εμφανίστηκε λέει ο εθνικός μας ψάλτης να δηλώσει στην πολιτιστική τηλεοπτική εκπομπή "Κορίτσια για σπίτι" - ο τίτλος της εκπομπής σημειολογεί την πρέπουσα σεμνότητα και την ταπεινότητα του γυναικείου φύλου στην πατριαρχική κοινωνία - ότι γουστάρει την Χρυσή Αυγή. Τότε είναι όμως που ένα μέρος της κοινής γνώμης άρχισε να τον αποδοκιμάζει, λαϊκιστί κράζει.

Και εγώ τώρα, ο ταπεινός πλην τίμιος δημοσιογράφος, έρχομαι να αναρωτηθώ με τη σειρά μου: ε, και τι έγινε που ο εκ της εκκλησίας ορμώμενος Γαϊτάνος δήλωσε φαν της Χ.Α; 7% του ελληνικού πληθυσμού ψήφισε το φερόμενο ως δημοκρατικό κόμμα του Μιχαλολιάκου στις τελευταίες εκλογές και άλλο τόσο πιθανώς θα το ξαναψηφίσει στις επόμενες. Δεν μπορεί δηλαδή ένας ψάλτης να δηλώσει δημοκρατικά την πολιτική του προτίμηση; Αίσχος. Ο άνθρωπος απλώς δήλωσε ότι υποστηρίζει τον τραμπουκισμό και την αυθαίρετη επιβολή νόμου - παραποίηση αρχής που επιδεικνύουν τα μέλη και οι βουλευτές της Χ.Α...


Σ' αρέσει και στα σοβαρά;

Γλυκέ μου τσαμπουκά....

Σε μία φοβική κοινωνία σαν την Ελληνική, όπου ο ολοκληρωτισμός ριζώνει ακριβώς όπως στην Γερμανία του Χίτλερ ή την Ε.Σ.Σ.Δ. του Στάλιν (περισσότερες πληροφορίες στο βιβλίο "Οι Ρίζες του Ολοκληρωτισμού" από την Χάνα Άρεντ), δεν είναι η φασιστοποίηση των ψαλτών που πρέπει να τραβάει την προσοχή του κόσμου. Αυτή είναι απλώς μια ένδειξη ότι κάτι πηγαίνει στραβά.

Το πραγματικό θέμα, όπως προκύπτει και από τις δηλώσεις Γαϊτάνου, είναι η δημόσια νομιμοποίηση των φασιστικών πρακτικών που ξεκινούν από τον απλό κασιδιάρικο τσαμπουκά στα τηλεοπτικά πάνελ και φτάνουν ως τις βιαιοπραγίες στην Αθήνα και τα κρεματόρια στο Άουσβιτς.

Ο απλός κόσμος, μπουχτισμένος από την μεταπολιτευτική "δημοκρατική" σαπίλα του πολιτικού συστήματος, στρέφεται απελπισμένα στις παράνομες πρακτικές βίας κάτι πατριδοκάπηλων ροπαλοφόρων, πιστεύοντας ότι μέσω αυτών θα διεκδικήσει την επαναφορά της έννομης τάξης. Είναι προφανές ότι, μαζί με την μάζα, θα σπεύσουν να ακολουθήσουν και κάποιοι καλλιτέχνες.

Από την μεριά μου, πιθανώς δεν μπορώ να σταματήσω τον κ. Γαϊτάνο και όλους τους τιμητές ολοκληρωτικών λύσεων καθεστώτων από το να υποστηρίζουν δημόσια στα Μ.Μ.Ε τον παραστρατιωτικό τσαμπουκά των τραμπούκων. Σίγουρα μπορώ όμως να τους απευθύνω μερικά ανοιχτά ερωτήματα.

Πώς καταφέρνουν αυτοί οι τόσο "καλοί" Χριστιανοί να κοιμούνται χωρίς εφιάλτες όταν οι φασίστες που υποστηρίζουν, ξυλοφορτώνουν και τραυματίζουν ανθρώπινες ψυχές; Πώς νιώθουν όταν "δημοκράτες" επικεφαλής κομμάτων τιμούν τον Χίτλερ; Πώς καταφέρνουν να υποστηρίξουν χρυσαυγίτες βουλευτές οι οποίοι δηλώνουν φαν των κρεματορίων του Άουσβιτς; Πόσο πραγματικά χαρούμενοι θα γίνουν αν ένα ναζιστικό καθεστώς επικρατήσει μελλοντικά στην Ελλάδα και εκδιώξει τις μειονότητες όπως τους αντιφρονούντες, τους αριστερούς, τους μετανάστες, τους Εβραίους, τους άθεους, τους τεντιμπόηδες και φυσικά τους... ομοφυλόφιλους;

Κάτι μου λέει ότι ο κ. Γαϊτάνος, όπως και οι περισσότεροι Έλληνες εξάλλου, κάποια άμεση ή έμμεση σχέση θα έχει με τις μειονότητες που η Χρυσή Αυγή ήδη υπόσχεται να κυνηγήσει. Εκτός και αν νομίζει, εσφαλμένα, ότι η υποστήριξη στην Χ.Α μπορεί μελλοντικά να εξασφαλίσει σε εκείνον και τους αγαπημένους του την μη σύλληψη από ένα υποθετικό φασιστικό καθεστώς.

Ας ελπίσουμε ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί. Γιατί αν συμβεί, τότε είναι που άνθρωποι σαν τον Γαϊτάνο θα ψάχνουν μέρος για να κρυφτούν και ίσως, λέω ίσως, μετανιώσουν οικτρά για τον τσαμπουκά που κάποτε θαύμασαν...