Μαθήματα κοινωνικής προσέγγισης του αθλητισμού


«Ο μόνος λόγος που παίζουμε ποδόσφαιρο, είναι διότι υπάρχουν οπαδοί που μας στηρίζουν»

Έβαλντ Λίνεν - 28 Οκτωβρίου 2012

Δεν είπε ότι πρέπει σαν επαγγελματίες να τιμήσουμε το συμβόλαιο μας, ούτε ότι πρέπει να παίζουμε καλά για να έρθουν οι επενδυτές! Είπε αυτό που περίμενες να ακούσεις από έναν άνθρωπο με την προσωπικότητα και τις γνώσεις πάνω στο ποδόσφαιρο, όπως είναι ο Έβαλντ Λίνεν.

Μετά το τέλος του αγώνα έτρεξε να τιμήσει τον «κινητή της ιστορίας» τον λαό. Προσέξτε. Δεν πήγε στην εξέδρα των επισήμων ενώ ήταν ένα βήμα πίσω του, πήγε στην άλλη άκρη του γηπέδου, στο «πέταλο»! Είναι άραγε τυχαίο ότι όλο το γήπεδο έκρινε σκόπιμο να αποδοκιμάσει τον Φουρτάδο εκτός από το «πέταλο»; Είναι τυχαίο ότι λίγα χρόνια πριν μόνο το «πέταλο» είχε να πει κάτι γι' αυτούς που οδηγούσαν την ΑΕΚ στον γκρεμό την ώρα που όλο το υπόλοιπο γήπεδο είχε χέρια μόνο για να μουντζώνει αυτούς που απλά έλεγαν την αλήθεια; Τίποτα δεν είναι τυχαίο και κρατήστε αυτή τη φράση γιατί θα τη χρειαστούμε και στη συνέχεια του κειμένου.

Μαθήματα κοινωνικής προσέγγισης του αθλητισμού από έναν προπονητή ποδοσφαίρου. Δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι ανάλογο ένας άνθρωπος από την ομάδα προετοιμασίας ενός αναβάτη του Moto GP για παράδειγμα. Εκεί πράγματι παίζεις τη ζωή σου κορόνα - γράμματα για την εταιρεία και τους χορηγούς σου. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στη Φόρμουλα 1. Κρατήστε και αυτή τη σκέψη γιατί θα μας χρειαστεί στη συνέχεια αυτού του κειμένου.

Ας περάσουμε τώρα στο παρασύνθημα. Αν νομίζουν κάποιοι ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν σαν μπούσουλα την διαδρομή της ομάδας μπάσκετ της ΑΕΚ, για να πετύχουν αναλόγου ύφους, ήθους και επιχειρηματικής λογικής, εξυγίανση της εταιρείας, κάνουν μεγάλο λάθος.

Ξεχνάνε ότι το ποδόσφαιρο θα είναι πάντα το παιχνίδι της κάθε φτωχογειτονιάς, αυτών δηλαδή που μαζεύονται στα «πέταλα», εκεί δηλαδή που η τρέλα των συναισθημάτων θα συνεχίσει να γεννιέται και να ξαναγεννιέται, αδιαφορώντας για τη «σωφροσύνη» και τη «σύνεση» των λουστραρισμένων συμπεριφορών. Ανθρώπους που έχουν μεγαλώσει παράλληλα με την ΑΕΚ σε ένα τέτοιο περιβάλλον θα βρείτε απέναντι σας.

Η ΑΕΚ θα συνεχίσει να είναι υπόθεση για ανθρώπους που ζουν μαζί, δουλεύουν μαζί, πολεμούν μαζί, ερωτεύονται μαζί, τσακώνονται μαζί και φτιάχνουν κοινότητες. Αυτά είναι χαρακτηριστικά που θα τα συναντήσεις σε όλη την οικογένεια της ΑΕΚ, στην ομάδα ποδοσφαίρου όμως όλα αυτά μεγεθύνονται.

Το γεγονός ότι για να παίξεις ποδόσφαιρο θα αρκεί πάντα μια μπάλα, και ούτε το χρώμα του δέρματος, ούτε η ταξική σου καταγωγή, θα είναι προϋπόθεση για το αν θα γίνεις δεκτός στο τερέν, σε συνδυασμό με τα βιώματα των απογόνων της μικρασιατικής καταστροφής, θα δημιουργούν πάντα ένα εκρηκτικό μίγμα.

Πρόσφατα ο Ολυμπιακός είχε συμμετοχή στη Φόρμουλα 3, το πιο πιθανό είναι η ΑΕΚ να μην έχει ποτέ μια τέτοια συμμετοχή, όπως μπορεί να μην υπάρξει ποτέ Βραζιλιάνος οδηγός στη Φόρμουλα 1 που θα έχει μαύρο δέρμα η θα είναι μιγάς. Το παιχνίδι με τις Φόρμουλες κοστίζει. Αντίθετα, θα είναι χιλιάδες και εκατομμύρια οι μαύροι και οι λευκοί που κλοτσάνε μαζί ένα τόπι. Τίποτα δεν είναι άσχετο, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ούτε ότι ο Μιχαλολιάκος είναι οπαδός του Ολυμπιακού την ώρα που η Original στο Περιστέρι δεν τους άφησε… ούτε να το σκεφτούν.

Που θέλω να καταλήξω; Ότι στη σημερινή κρίση που περνάει ολόκληρη η οικογένεια της ΑΕΚ, η ηθική και πνευματική κρίση δεν είναι μικρότερες από την οικονομική. Ο ξεπεσμός κυριαρχεί σε αναλογία ως προς την εκμετάλλευση του κάθε τμήματος του συλλόγου. Όσο μεγαλύτερη είναι η λαίλαπα της εμπορευματοποίησης που περνάει πάνω από κάθε ξεχωριστό τμήμα της ΑΕΚ τόσο μεγαλύτερα είναι και τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει. Ποδόσφαιρο, μπάσκετ, προσεχώς Γυναικείο Βόλεϊ και Χάντμπολ... Χαρακτηριστικό παράδειγμα πως το μοντέλο του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού πέρασε από την περίοδο που είχε κάτι να δώσει στην περίοδο του «τρεξίματος» του προς την καταστροφή του.

Η προσπάθεια που γίνεται από μερικούς «ιδεολόγους» της ΑΕΚ να εξυγιανθούν οι κατά καιρούς εταιρείες που εκμεταλλεύονταν τα πιο εμπορικά τμήματα του συλλόγου, δηλαδή να ξαναβασιστεί όλο το οικοδόμημα που κλονίζεται στις παλιές του βάσεις, είναι προσπάθεια μάταιη. Σε τέτοιες εποχές σαν τη σημερινή, ξεχωρίζουνε καθαρά δύο αντίθετες δυνάμεις: η μια συντηρητική ή αντιδραστική που φτάνει ως το φασισμό, η άλλη προοδευτική που φτάνει ως την επανάσταση. Η μια αποτελεί την άμυνα μιας κατάστασης που καταστρέφεται, η άλλη την επίθεση μιας κατάστασης που ανεβαίνει. Όπως καταλαβαίνετε, αυτά δεν είναι καταστάσεις που θα ζήσουμε αποκλειστικά εντός της ΑΕΚτζήδικης οικογένειας, θα έλεγα ότι το πιο πιθανό είναι να αρχίσουμε να τα ζούμε στο σύνολο της κοινωνίας πριν επεκταθούν στην ΑΕΚ. Ποτέ όμως δεν ξέρεις από που και με ποιες αφορμές θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες για να τους πάρει ο διάολος. Και η ΑΕΚ; Και αυτή θα διασπαστεί. Ένα μέρος της θα πάει με την αντίδραση και την άρνηση και ένα άλλο με την επανάσταση.

Τα ραμφίσματα του αετού 30-10-2012

Ράμφισμα 1. Δύσκολες ώρες περνάει ο προπονητής που δεν φταίει ποτέ. Δεν τον βλέπω καλά τον Ντούσαν.

Ράμφισμα 2. Ξέρετε, υπάρχει μια ειδική κατηγορία ανθρώπων ανάμεσα στους οπαδούς της ΑΕΚ που περισσότερο από την τραγική κατάσταση της ΑΕΚ, τους «καίει» η νέα μεγάλη αποτυχία του αγαπημένου τους. Εκεί που ήταν έτοιμοι να βγάλουν πανό: «Ντούσαν έλα να σώσεις την ομάδα της καρδιάς σου» τους χάλασε ο τραχανάς.

Ράμφισμα 3. Ομάδα μοντέλο παρέλαβε ο Ντούσαν, οργανωμένη, χωρίς οικονομικά προβλήματα. Μέσα σε λίγους μήνες την έκανε μια ομάδα που βαριέσαι να τη βλέπεις, έχοντας να δει νίκη 6 αγωνιστικές.

Ράμφισμα 4. Ξέρετε ποια είναι η μόνη διάφορα του Μπάγιεβιτς από τον Θεό; Ο Θεός δεν πιστεύει ότι είναι προπονητής!

Ράμφισμα 5. Πάντως οφείλω να ομολογήσω ότι ο Ντούσαν με τόσα χρόνια καριέρας έχει μάθει από τα λάθη του. Τώρα πια τα επαναλαμβάνει με κλειστά μάτια!

Ράμφισμα 6. Αχ. Εδώ η ΑΕΚ καίγεται κι εγώ ασχολούμαι με το «άλλο» που χτενίζεται. Καλός καραγκιόζης είμαι και του λόγου μου!

Ράμφισμα 7. Η δόξα δεν βρίσκεται στο να μην αποτυγχάνεις ποτέ, αλλά στο να ξανασηκώνεσαι κάθε φορά που πέφτεις! (κινέζικο γνωμικό) Όχι, δεν μου το είπε ο Γιάννης Βούρος, από αλλού το ξέρω.

ΥΓ. Η τελευταία σου ελπίδα στον κόσμο αυτό είναι να καταλάβεις ότι δεν είσαι επενδυτής, αλλά άνθρωπος. Και που' σαι φιλαράκο, επενδυτές είναι και αυτοί που επενδύουν τα όνειρα τους σε… επενδυτές!

Παναγιώτης Αλιατάς