Το "Χρηματιστήριο" ζει


ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ
Σοφοκλέους 10: Εκεί που οι Έλληνες ζούσαν για δεκαετίες τον προσωπικό τους "μύθο"

Το Πολυτεχνείο γέννησε το Χρηματιστήριο


Η σύγχρονη Ελλάδα βασανίζεται πρωτίστως από το ένδοξο παρελθόν της. Οι άνθρωποί της, γαλουχημένοι από αρχαιοτάτων χρόνων με την αναπόληση των περασμένων μεγαλείων, καλύπτουν ενοχικά την αδυναμία τους να αναδείξουν ισχυρή ηγεσία, επικαλούμενοι την αξεπέραστη αυθεντία νεκρών ηγετικών συμβόλων. Από τα χρόνια του "ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος" μέχρι το "ο Μπελογιάννης ζει" και το πιο πρόσφατο "το Πολυτεχνείο ζει", οι νέες γενιές Ελλήνων συνεχίζουν να εγκλωβίζονται από την πατροπαράδοτη προγονοπληξία και την θρυλοθηρία, κρύβοντας την όποια νεωτερικότητά τους στις σκιές του παρελθόντος και ικανοποιώντας την δίψα τους για πρόοδο σε παλιές μολυσμένες πηγές.

Αν λοιπόν η ιστορία είναι μία αλληλοδιαδοχή μικρότερων ιστοριών και οι πατεράδες μας, οι κομιστές του δημοκρατικού μηνύματος του Πολυτεχνείου στις επόμενες γενιές, τότε όχι απλά παραποίησαν το μήνυμα, αλλά το καπηλεύτηκαν κιόλας ως δημοκρατικό άλλοθι για να μετατρέψουν τον αγώνα για δημοκρατία σε επίφαση ενός ολιγαρχικού σαφάρι για πλουτισμό. Πρόκειται για τις γενιές του '70 και του '80 οι οποίες γαλουχημένες από το θρυλοποιημένο γεγονός της 17ης Νοέμβρη του 1973 που σήμανε και την αρχή του τέλους της πολιτικής δικτατορίας, άφησαν την δημοκρατία να εξελιχθεί σε μία οικονομική τυραννία, εξίσου επικίνδυνη με την χούντα, δίνοντας τις ελεύθερες ιδέες τους σε αντιπαροχή για να χτιστεί μία επίπλαστη κοινωνική ευημερία με θεμέλια την πελατειακή σχέση, τον λαϊκισμό και τα δανεικά.

Και μπορεί η γενιά του Πολυτεχνείου που κυβέρνησε τον τόπο να κατέστη πιο διεφθαρμένη από τους "τυράννους" που εξοστράκισε και πιο αποτυχημένη από τους παλιούς πολιτικούς αφού οδήγησε την χώρα σε πρωτοφανή φτώχεια, υποτέλεια και εξαθλίωση, ωστόσο συνεχίζει να μην τιμωρείται μιας και ο κόσμος την έχει θρυλοποιήσει: είναι η γενιά που οδήγησε για λίγο την χώρα στην μεγαλύτερη ψεύτικη ακμή της σύγχρονης ιστορίας της. Θαμπώνοντας τους πολίτες με υπερτιμολογημένα έργα, παροχές - ψίχουλα μπροστά σε αυτά που κέρδισε η οικονομική ελίτ και άφθονο λαϊκισμό, έμεινε ανενόχλητη να πλουτίζει με τις μίζες και με το Χρηματιστήριο.


Ωδή στην βαρβαρότητα


ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ, ΣΗΜΙΤΗΣ, ΕΥΡΩ
Από το χρηματιστήριο του '99, στην απόκρυψη χρέους το '01,
 στην λαθραία είσοδο στο ευρώ το '02 & στο οικονομικό έγκλημα των Ολυμπιακών Αγώνων

Λαμπρό κορύφωμα της μεταπολιτευτικής επίπλαστης δημοκρατίας δεν είναι άλλο από την υπέρτατη κλεψιά - ορόσημο που συντελούταν κατά την δεκαετία του '90 στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών και ολοκληρώθηκε με το ελεγχόμενο μίνι οικονομικό κραχ του Σεπτέμβρη του 1999. Αφού συγκεκριμένα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα φούσκωναν τεχνηέντως επί χρόνια τους δείκτες του χρηματιστηρίου σε αστρονομικά για τα οικονομικά δεδομένα της χώρας επίπεδα, χειραγωγώντας δεκάδες χιλιάδες πολίτες να μετοχοποιήσουν τις περιουσίες τους για χάρη του εύκολου κέρδους, αποφάσισαν εν μία νυκτί να βυθίσουν το Χρηματιστήριο, υφαρπάζοντας τα χρήματα των μικρομεσαίων μετόχων και πραγματοποιώντας έτσι την πιο επική αναδιανομή πλούτου υπέρ του κεφαλαίου στη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Η ωδή στη βαρβαρότητα του πιο άγριου νεοφιλελευθερισμού οδήγησε αναμφίβολα σε ένα τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό σκάνδαλο με προεκτάσεις μέχρι και σήμερα. Εκατοντάδες πολιτικοί, οικονομολόγοι, επιχειρηματίες και παπαγαλάκια συμμετείχαν σε μία σειρά από πολλά και τρανταχτά εγκλήματα όπως: κακούργημα της απάτης κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, υπεξαίρεση χρημάτων. Ωστόσο αυτοί οι εγκληματίες, αρκετοί εκ των οποίων συνεχίζουν να επιβιώνουν και να έχουν ενεργό ρόλο στον δημόσιο βίο, δεν κλήθηκαν ποτέ από την δικαιοσύνη, ούτε για απλές εξηγήσεις, παρά τις ενδείξεις για ενδεχόμενη συμμετοχή τους στο σκάνδαλο της χειραγώγησης της αγοράς.

Φυσικά, από την πρώτη μέρα που έσκασε η περίφημη φούσκα του '99, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης είχε φροντίσει να κρατήσει τις αποστάσεις της πολιτικής ηγεσίας από το σκάνδαλο, έτσι ώστε να μην συνδεθεί με αυτό. Με έναν περίτεχνο επικοινωνιακό χειρισμό που τότε οι πολιτικοί αναλυτές θεώρησαν... παιδική αφέλεια, ο πρώην πρωθυπουργός είχε δηλώσει ότι "δεν είχε καταλάβει τι συνέβαινε στο χρηματιστήριο" και ότι "δεν ήξερε". Αυτή η "παιδική άγνοιά" ήταν τελικά που τον εξάγνισε προσωρινά στην κοινή γνώμη, δίνοντάς σε αυτόν και στην γενιά του Πολυτεχνείου που τον πλαισίωνε, μία ακόμη παράταση ζωής στις εκλογές του 2000 έτσι ώστε να προχωρήσει την "εκσυγχρονιστική" φούσκα του '99 στο σκάνδαλο της επί πληρωμή απόκρυψης του εγχώριου δημόσιου χρέους έτσι ώστε η Ελλάδα να περάσει λαθραία στην ζώνη του ευρώ και, φυσικά, στο σκάνδαλο της υπερκοστολόγησης των Ολυμπιακών έργων.


Το "Χρηματιστήριο" ζει και βασιλεύει

ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΑΘΗΝΩΝ, GREEK STOCKMARKET
Το νέο χρηματιστήριο στην Λεωφόρο Καβάλας ( ή αν θέλετε Αθηνών)

Μπορεί τελικά το σκάνδαλο της φούσκας του '99 να θάφτηκε άτσαλα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας με τις υποψίες του κόσμου να σκεπάζουν ακόμα το πολιτικό σύστημα, ωστόσο στα χρόνια της οικονομικής εξαθλίωσης που βιώνουμε, η κοινή γνώμη συνεχίζει να αναπολεί εκείνες τις καλές εποχές που το Χ.Α. τάιζε με εύκολο χρήμα τις επιχειρήσεις, τους τεχνοκράτες και τον απλό κόσμο. Επειδή η αγορά δεν αντέχει άλλη κρίση, πρόκειται αργά ή γρήγορα να στραφεί μαζικά στο χρηματιστήριο οργανώνοντας την ολική οικονομική της επαναφορά μέσα από μία οργανωμένη παλιννόστηση του δείκτη. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες αυτού του τόπου και κυρίως ο τραπεζικός τομέας διψούν για κέρδη και επειδή δεν μπορούν να περιμένουν για πολύ την πολιτική βούληση της Ευρώπης και των Ευρωπαίων εταίρων, είναι μαθηματικά βέβαιο πώς θα διεκδικήσουν από μόνοι τους την ρύθμιση της αγοράς μέσω της επανόδου του χρηματιστηριακού παιχνιδιού και την αναβίωση του Θρύλου της Σοφοκλέους.

Η Θάτσερ έλεγε ότι "οι αγορές προηγούνται και κανείς δεν μπορεί να τα βάλει μαζί τους" και αν ισχύει αυτό, τότε ήδη βρισκόμαστε είτε σε μία μεσοπρόθεσμη χρηματιστηριακή αναλαμπή είτε στην αρχή μιας μεγάλης χρηματιστηριακής ανόδου που θα διορθώσει τις περισσότερες από τις ζημιές που έχει υποστεί ο εγχώριος καπιταλισμός από το 2008 και μετά. Από την επανεκλογή Σαμαρά τον Ιούνιο η οποία και μεταφράστηκε από την αγορά ως μήνυμα σταθερότητας μέχρι και σήμερα, οι εισηγμένες στο Χ.Α. εταιρείες καταγράφουν ένα μεγάλο ράλι διόρθωσης των απωλειών τους από τα χρόνια της κρίσης, δείχνοντας διάθεση να συνεχίσουν για ακόμα μεγαλύτερο διάστημα την καταγραφή κερδών και διεκδικώντας έτσι την επανεκκίνηση του κύκλου της οικονομίας για χάρη της επιβίωσης των μεγάλων ομίλων και του τραπεζικού συστήματος.

Αναπόσπαστο κομμάτι για την παλιννόστηση του Χ.Α. θα είναι για μία ακόμη φορά και οι μικροεπενδυτές, οι τεχνοκράτες και οι νέοι παίχτες που βλέποντας τα χρηματιστηριακά κέρδη να ανεβαίνουν, θα θεωρήσουν ότι πρόκειται για ευκαιρία να ξαναμπούν στο παιχνίδι. Οι νέες γενιές τεχνοκρατών που εκκολάφτηκαν με το εύκολο χρήμα των δεκαετιών του '90 και του '00 ανακαλύπτουν ήδη ότι το χρηματιστήριο "ζει", ανεβαίνει παρά την άθλια οικονομική κατάσταση της κοινωνίας και μπορεί σε συνάρτηση με κάποια πιο ευνοϊκά πολιτικά δεδομένα όπως η συνέχιση της δανειοδότησης στην Ελλάδα και η επιμήκυνση της αποπληρωμής του δημόσιου χρέους να ρυθμίσει ξανά τη νεοφιλελεύθερη αγορά έτσι ώστε να περάσει από την ύφεση στην ανάπτυξη. Με την αρχή της “πεφωτισμένης ιδιοτέλειας” να επιβεβαιώνεται, θα επανεκκινηθεί ένα μέρος της οικονομικής δραστηριότητας, οι δείκτες θα σηκωθούν απότομα και έτσι η κοινή γνώμη πιθανώς θα ανακτήσει μέρος της χαμένης της εμπιστοσύνης προς τον καπιταλισμό.


Ξανά μαριονέτες;


ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ, ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ
Θύματα της χρηματιστηριακής χειραγώγησης που οδήγησε στην φούσκα του '99

Σε αυτό το σημείο, αυτό που πρέπει απαραίτητα να καταλάβει ο κόσμος είναι ότι ναι μεν μια επικείμενη παλιννόστηση του Χ.Α. είναι αναγκαία για την επιβίωση του τραπεζικού συστήματος και των μεγάλων ομίλων, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι η κοινωνία έχει να κερδίσει κάτι σημαντικό από αυτό, πέρα από μερικά ψίχουλα ελεημοσύνης, την ψευδαίσθηση ότι η χώρα βαδίζει προς μια κάποια ανάκαμψη και, φυσικά, την μελλοντική θυσία των χρημάτων όσων μικροεπενδυτών πρόκειται να μπουν στο χρηματιστήριοΤο εποχικό σήκωμα των δεικτών, τα τραπεζικά «mega deal» που ψήνονται, η δανειοδότηση της χώρας που θα συνεχιστεί, το επερχόμενο κούρεμα του χρέους, οι θριαμβολογίες των αναλυτών στα δελτία και κάθε άλλη άποψη που λέει ότι τα μηνύματα για την Ελλάδα είναι αισιόδοξα, πρέπει να πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων αν το σύστημα δεν προχωρήσει σε αυτοτιμωρία, κάθαρση και επιτόπια αναδιάρθρωση στην λειτουργία των θεσμών. Υπάρχει όμως κάποιος Έλληνας που να ποντάρει τα λεφτά του στην κάθαρση του πολιτικού συστήματος από τους ίδιους ανθρώπους οι οποίοι ενοχοποιούνται για την διαφθορά του;

Σε μία πιθανή επερχόμενη οικονομική επάνοδο του χρηματιστηρίου και της εγχώριας οικονομίας, οι άνθρωποι και κυρίως οι νέοι πρέπει να μην λησμονήσουν να επανακαθορίσουν την σχέση τους με την δημοκρατία έχοντας ως γνώμονα την εξάλειψη των παθογενειών του παρελθόντος, την κάθαρση του πολιτικού συστήματος και την απαλλαγή τους από τις καταστροφικές νοοτροπίες προσκόλλησης σε θρύλους, νεκρούς ηγέτες και διεφθαρμένους θεσμούς όπως το "Χρηματιστήριο". Αν η κοινωνία διεκδικήσει μαζικά μια αναγεννημένη δημοκρατία με νέα πολιτικά δεδομένα και δεν παραμυθιαστεί από τα ψέματα του υπάρχοντος πολιτικού καθεστώτος περί δήθεν ανάκαμψης του βιοτικού επιπέδου μέσω των κλασικών νεοφιλελεύθερων τακτικών λιτότητας, τότε έχει πολλές ελπίδες για μία ουσιαστικά καλύτερη ζωή. Αν όμως η κοινωνία πραγματοποιήσει το νέο της ξεκίνημα χρησιμοποιώντας την κερδοσκοπική νοοτροπία που έστησε τις πλαστές δόξες του χρηματιστηρίου του '99, τότε είναι καταδικασμένη να πεθάνει.

Δυστυχώς, το σαθρό πνεύμα του Χρηματιστηρίου του '99 που συνδημιουργήθηκε από τους μετέχοντες στο "Πολυτεχνείο ζει" ακόμα, όταν το πραγματικό πνεύμα του Πολυτεχνείου πέθανε ακριβώς την ημέρα της ενηλικίωσής τους. Πλέον είναι η κρίσιμη για τον λαό ώρα να διαλέξει αν θα σκοτώσει στην συνείδησή του και την μοιραία γενιά του Πολυτεχνείου, ή θα την αφήσει να συνδιαμορφώσει την μετεξέλιξη της διαφθοράς στα επόμενα χρόνια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στους καιρούς που έρχονται, είτε βιώσουμε ανάκαμψη είτε περαιτέρω ύφεση, δεν μπορούμε να οικοδομήσουμε την επιβίωση και τα όνειρά μας πάνω στα μεταπολιτευτικά παραπήγματα.