Τα εν Κύπρω μη εν δήμω


Πανηγύρια, χαρές, διάλειμμα κι επιστροφή στην πραγματικότητα. Που είναι μίζερη. Και το χειρότερο είναι πως έχεις πλέον την αίσθηση πως δε θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο πέρα από μίζερη. Μυστικοπάθεια, ομερτά και αδιαφάνεια συνθέτουν ένα σκηνικό που γεννά ερωτηματικά και παραπλεύρως φοβίζει.

 του Μιχάλη Ταστσόγλου


Δεν ξέρεις ποια είναι η αλήθεια. Την ουσία την ξέρεις. Όπως στην Ελλάδα, έτσι και στην Κύπρο. Ο κόσμος αγνοεί, όμως. Ζει στο μηδέν και δε βλέπει κιόλας ξεκάθαρα τι συμβαίνει. Τουλάχιστον να νιώσει πολίτης, έστω και σαν ανταπόδοση για όσα αποδίδει στο όνομα της πατρίδας και του κινδύνου (;) της χρεοκοπίας. 

Από το "όχι" στο "ναι σε όλα". Όλοι αυτό λένε. Και οι αναλυτές θα μιλήσουν για "κωλοτούμπα". Οι μνημονιακοί θα πουν πως πρυτάνευσε η λογική, οι αντιμνημονιακοί θα πουν κάτι άλλο, μέχρι να βγει ένας Τσίπρας και να πει "Η Ελλάδα πρέπει να στηρίξει την Κύπρο με ρευστότητα" και να χάσουν το δίκηο τους οι δεύτεροι, το δίκηο τους από ένα σύστημα που τους έχει "στη μπούκα" και παραμονεύει να τους εκθέσει εκτεθειμένο.

Το θέμα είναι οι διαδικασίες με τις οποίες άλλαξε αυτό το "όχι". Τι μεσολάβησε και πως ακυρώθηκε εν μία νυκτί η απόφαση των Κυπρίων εκλεγμένων; Ο κόσμος δεν ξέρει. Και η Ευρώπη εδώ και τεσσερα χρόνια αγνοεί την άγνοια του μέσου πολίτη δικαιώνοντας ολοένα και περισσότερο όσους λένε πως τη συμφέρει να μη γνωρίζουμε τίποτα.

Το συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της ΕΕ μπορεί και αλλάζει τις αποφάσεις οποιουδήποτε κοινοβουλίου. Και δε λέω πως αυτό δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Ωστόσο, δεν έχουν προβλεφθεί εκείνοι οι πολιτικοί μηχανισμοί που θα νομιμοποιούσαν τέτοιες αποφάσεις. Υπάρχει ένα πολιτικό κενό το οποίο η Γερμανία αγνοεί επιδεικτικά και ως εκ τούτου οι οικονομικοί θεσμοί της ευρωζώνης αποκτούν τη δικαιοδοσία να έχουν πολιτική ισχύ και να είναι υπέρ πάντων.

Η οικονομία καπελώνει την πολιτική κι επίσημα.