Κάτι δυνατό, να μη χάσουμε και την Αφροδίτη!

γράφει ο δημοσιογράφος και επικοινωνιολόγος Γιάννης Λέκκας

Ξημερώνει μια ηλιόλουστη Κυριακή και θα ήταν κρίμα να στενοχωρήσω, τέτοια ωραία μέρα, τη συνάδελφο επικοινωνιολόγο του ΠΑΣΟΚ κα. Αφροδίτη Αλ Σάλεχ. Αν όμως οι δηλώσεις της περί αυτοεξορίας της στο Παρίσι, στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, δεν ήταν απλά χάριν αστεϊσμού, τότε ίσως και να πρέπει να ετοιμάσει βαλίτσες οσονούπω.

Η αλήθεια είναι ότι η συγκυβέρνηση, μέρος της οποίας εκπροσωπεί η κα. Αλ Σάλεχ, δεν έχει ακόμα καταφέρει να μετακυλήσει πειστικά και ουσιαστικά την ανάκαμψη των δεικτών της οικονομίας στα πορτοφόλια των μικρών και μεσαίων εισοδηματικά στρωμάτων. Έτσι, όσο οι τσέπες του κόσμου παραμένουν άδειες, τόσο το ελληνικό "success story" θα πέφτει στο κενό της κοινωνίας, οδηγώντας τους ψηφοφόρους σε μία αντιδραστική και πιθανότατα "τυφλή" ψήφο σε κόμματα τα οποία όχι μόνο δεν έχουν κυβερνητικό, αλλά ούτε καν ολοκληρωμένο οικονομικό πρόγραμμα στην περίπτωση που κληθούν να διοικήσουν τη χώρα.

Με δεδομένη την δημοσκοπική στροφή της κοινής γνώμης στο ΣΥΡΙΖΑ και την Χρυσή Αυγή, η σημερινή συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας - ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αντιδράσει, λαμβάνοντας άμεσα σοβαρές πολιτικές πρωτοβουλίες ώστε να διατηρήσει το έρεισμά της στον κόσμο που την ανέδειξε. Εν όψει δε ευρωεκλογών, οι οποίες αναμένονται να είναι προνομιακό πεδίο του Αλέξη Τσίπρα λόγω του εθνικού χαρακτήρα της υποψηφιότητάς του για την Προεδρία της Κομισιόν, οι τάσεις της κοινής γνώμης απέναντι στους κυβερνώντες δεν πρόκειται να αλλάξουν δια μαγείας.

Η στείρα επιμονή στην εκπλήρωση των μνημονιακών στόχων, χωρίς παράλληλη ανταπόδοση στις θυσίες του ελληνικού λαού, δεν πρέπει να αποτελεί επιλογή για την κυβέρνηση. Ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και οι συνεργάτες του οφείλουν τάχιστα να επανεπενδύσουν στις σχέσεις τους με εκείνες τις κοινωνικές ομάδες που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση: τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους ανέργους. Πώς θα το κάνουν αυτό; Κεφαλαιοποιώντας επιτέλους το επίτευγμα του πλεονάσματος. Το ποσό άνω του 1 δις που εξασφαλίζεται σύντομα από το πρωτογενές πλεόνασμα και τα κοινοτικά κονδύλια, πρέπει οπωσδήποτε να επιστρέψει στον κόσμο, όχι μόνο για την ανάκαμψη της αγοράς, αλλά κυρίως για λόγους ηθικούς. Οι μικροί και οι μεσαίοι ήταν που πλήρωναν τόσο καιρό τα σπασμένα της κρίσης.

Ο ελληνικός λαός που έχει μάθει πλέον τους λαϊκιστές, δε χρειάζεται ούτε ακατάσχετη παροχολογία που θα τινάξει στον αέρα τους επόμενους προϋπολογισμούς, ούτε έκτακτες προεκλογικές παροχές που θα πέσουν σα φωτοβολίδα στην κοινωνία μέσω προσωρινών επιδομάτων. Οι πολίτες έχουν ανάγκη όλες εκείνες τις σταθερές αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές που θα τονώσουν όχι μόνο τα πορτοφόλια, αλλά κυρίως το ηθικό τους, βάζοντας τέλος σε αυτή τη μιζέρια και την κατάθλιψη που τους έχει επιφέρει η οικονομική ύφεση.

Αν τα κυβερνητικά κόμματα λάβουν τώρα αποφάσεις προς την κατεύθυνση της ανταπόδοσης του κόπου των πολιτών με ισχυρή κοινωνική πολιτική, τότε δε θα πρέπει να φοβούνται από το ενδεχόμενο εκλογικής αποτυχίας σε προσεχείς εκλογές. Στη συνείδηση του κόσμου θα μείνουν ως παράγοντες της πρώτης κυβέρνησης μετά το τέλος της μεταπολίτευσης, η οποία άρχισε να επιστρέφει στον κόσμο μέρος από τις βαρύτατες θυσίες τις οποίες εκείνος υπέστη κατά τα χρόνια της ύφεσης, με παράλληλη διόρθωση των εθνικών δημοσιονομικών. Αυτή θα είναι η πιο σημαντική παρακαταθήκη τους, όχι μόνο για το μέλλον της χώρας αλλά και για την δικιά τους ύπαρξη μεσοπρόθεσμα. Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει επιτέλους, κάποια στιγμή, να γίνει κυβέρνηση εφαρμόζοντας το ημιτελές και ανεπαρκές οικονομικό πρόγραμμα που διαθέτει σήμερα, τότε η δαιμόνια και ικανή συνάδελφος κα. Αλ Σάλεχ να μην ανησυχεί, γιατί μάλλον δε θα χρειαστεί να παραμείνει για πολύ καιρό στην επικείμενη αυτοεξορία της στο Παρίσι...

Ο νοών... νοείτο.