Αυτό μας έλειπε...
Ολόκληρες πόλεις στην Τουρκία βρίσκονται στους δρόμους. Στην ουσία πλέον, οι δρόμοι αυτοί είναι οι ίδιες οι πόλεις. Απομεινάρια του Σαββάτου, καθώς από την Κυριακή το μεσημέρι τίποτα δεν είναι ίδιο στις πληγείσες από το σεισμό περιοχές.
Οι εικόνες δε μας είναι ξένες. Εξάλλου το 1999 δεν είναι και τόσο μακρινό. Στο δρόμο ήταν όλη μου η γειτονιά και δε θέλω να σκέφτομαι καν πως έζησαν το σεισμό της Πάρνηθας οι κάτοικοι των πιο κοντινών σε αυτήν περιοχών. 5.9 ρίχτερ είχαν μετατρέψει σε κρανίου τόπου γειτονιές ολόκληρες στις 7/9/1999. 7.2 ρίχτερ αποδεκάτισαν την πόλη Εργκίς - και όχι μόνο - στη γείτονα χώρα. Μέχρι στιγμής 280 θάνατοι και 1300 περιστατικά τραυματισμών έχουν επιβεβαιωθέι από τις αρχές, ενώ εκατοντάδες άνθρωποι αγνοούνται.
Ξέρουμε όλοι πως η χώρα μας, όπως και η Τουρκία, βρίσκεται σε μία περιοχή μεγάλης σεισμικότητας, καθώς βρίσκεται στα όρια επαφής και σύγκλισης μεταξύ Ευρασιατικής και Αφρικανικής τεκτονικής πλάκας. Έτσι και σήμερα ο εγκέλαδος, η οποιαδήποτε άλλη φυσική καταστροφή, χτυπήσει την Ελλάδα, ποιος πιστεύει ότι το κράτος μπορεί να ανταποκριθεί; Εγώ αδυνατώ να πιστέψω κάτι τέτοιο. Είναι προφανές ότι το κράτος σήμερα δεν εγγυάται τίποτα. Πολλώ δε ασφάλεια...
Υ.Γ. Ο σεισμός του 1999 ήταν σχεδόν προεκλογικός. Συνυπολογίζοντας και το (ιδίας εποχής) σκάνδαλο του χρηματιστηρίου και βάζοντάς το μαζί με την Πάρνηθα ως αντίβαρο στην επανεκλογή Σημίτη, διαπιστώνω το εξής: Πόσο εύκολα οι Έλληνες κατάπιαν αμάσητο το μεγαλειώδες εγχείρημα του "εκσυγχρονισμού"....
