Επιτέλους, λιγότεροι εισακτέοι στα ΑΕΙ
Να και κάτι θετικό στο χώρο της παιδείας
Σίγουρα το να κόβεις κάποιους ανθρώπους από την τριτοβάθμια εκπαίδευση μόνο προς όφελός τους δεν είναι. Όμως, τα επίπεδα της ανεργίας σε συνδυασμό με τη μαζική εισροή μαθητών στα ΑΕΙ που μετά δε μπορούν να απορροφηθούν στην αγορά εργασίας καθιστά απαραίτητη τη μείωση του αριθμού των εισακτέων.
Κι ας δώσουμε συγκεκριμένα παραδείγματα. Μάνι - μάνι τα τρία τμήματα επικοινωνίας (ΕΚΠΑ, Παντείου, ΑΠΘ) δέχονται συνολικά τουλάχιστον 500 φοιτητές ετησίως. Με την κρίση που υπάρχει στα media, όπου χιλιάδες δημοσιογράφοι ή τεχνικοί χάνουν τις δουλειές τους, πως γίνεται αυτά τα τμήματα, όσο καλή δουλειά κι αν γίνεται σε αυτά, να δέχονται κάθε χρόνο εκατοντάδες φοιτητές οι οποίοι αργότερα δε θα μπορούν να βρουν δουλειά.
Μεγάλη κρίση διέρχεται και ο κλάδος των δικηγόρων, όπου πάλι τα τρία τμήματα νομικής (ΕΚΠΑ, ΑΠΘ, Δημοκρίτειο) δέχονται σε ετήσια βάση περισσότερους των 600 μαθητών. Τί θα κάνουν οι άνθρωποι αυτοί που θα έχουν κοπιάσει ομολογουμένως πάρα πολύ για τον τίτλο σπουδών τους;
Τα ίδια ισχύει και για τα παιδαγωγικά τμήματα (δημοτικής εκπαίδευσης), όπου συνηθιζόταν οι απόφοιτοι να μπορούν να διοριστούν αμέσως μόλις ορκιστούν. Τώρα που τα πράγματα είναι πιο οριακά στην απορρόφησή τους, καλύτερο θα είναι να μειωθεί ο αριθμός των εισακτέων, καθώς αυτό θα συμφέρει και τους εισακτέους των γενεών που θα ακολουθήσουν.
Παρόλαυτα, ένα πτυχίο δεν πρέπει να ταυτίζεται με την αγορά εργασίας. Ένα πρόγραμμα σπουδών πανεπιστημίου προσφέρει στο άτομο εμπειρίες και γνώσεις που του χρησιμεύουν σε πολλές άλλες πτυχές της καθημερινότητας πέραν αυτής του χώρου εργασίας.
Το θέμα είναι τα χρήματα που γλιτώνει το κράτος από τους λιγότερους εισακτέους να τα δαπανήσει για τη φροντίδα των υπολοίπων.
