Επίπλαστη εσάνς αυτοκάθαρσης σε μορφή σόου

Ένα τηλεοπτικό σόου στήνεται από το πρωί έτσι ώστε η κοινή γνώμη να πάρει προεκλογικά μία ελάχιστη εσανς αυτοκάθαρσης του εγχώριου πολιτικού συστήματος με την σύλληψη του Άκη Τσοχατζόπουλου και των συν αυτώ.

Δημοσιογράφοι πανηγυρίζουν, βουλευτές και υπουργοί μιλούν για νέα σελίδα στην καταπολέμηση της διαφθοράς και πολίτες καλούνται να υποδεχθούν αυτή την απόφαση με ευγνωμοσύνη για το πολιτικό σύστημα και την δικαιοσύνη. Είναι όμως τα πράγματα έτσι που θα πρέπει να μας κάνουν και να χαιρόμαστε;

Αυτό που πρακτικά συνέβη σήμερα είναι ότι το σύστημα δεν δίστασε και δεν θα διστάσει να στείλει προσχηματικά στη φυλακή, στελέχη του που έχουν περάσει στην ιστορία, έτσι ώστε να λειτουργήσουν ως ανάχωμα για τους πραγματικούς προστατευόμενούς του. Η σύλληψη Τσοχατζόπουλου για μίζα 8 εκατομμύρια ευρώ της γερμανικής εταιρείας Ferostal για υποβρύχια που δεν πήραμε ποτέ, αποτελεί την θυσία ενός παροπλισμένου πολιτικού στο βωμό μίας υποκριτικής προσπάθειας για διαφάνεια με σκοπό να μετριαστεί το λαϊκό αίτημα για τιμωρία των πολιτικών και να δοθεί η ευκαιρία σε ακόμα πιο διαπλεκόμενα πρόσωπα από τον κύριο Τσοχατζόπουλο να διαφύγουν από το στόχαστρο της κοινωνικής κατακραυγής.

Η στιγμή που διάλεξε το πολιτικό και δικαστικό κατεστημένο να θυσιάσει τον Τσοχατζόπουλο, λίγο πριν τις εκλογές, είναι δόλια. Τα στοιχεία για το σκάνδαλο των υποβρυχίων ήταν γνωστά στην ελληνική και την γερμανική δικαιοσύνη εδώ και χρόνια, όπως γνωστός ήταν και στις αρχές ο αδικαιολόγητα πολυτελής βίος και οι επενδύσεις του κ. Τσοχατζόπουλου στο real estate. Ωστόσο, το υπάρχον πολιτικό σύστημα διέταξε να γίνει προεκλογικά η σύλληψή του, αποσκοπώντας στην αναστροφή της κοινής γνώμης που θα οδηγήσει στην επιβίωσή του και μετά τις εκλογές. Σύμφωνα με όλα τα δημοσκοπικά δεδομένα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με δυσκολία καταφέρνουν να σχηματίσουν μαζί κυβερνητική πλειοψηφία που θα τους επιτρέψει να κυβερνήσουν και να εφαρμόσουν το μνημόνιο χωρίς προβλήματα. Έτσι σήμερα, ένα μήνα πριν τις εκλογές, έριξαν στο τραπέζι την πρώτη σύλληψη υπουργού ως το δυνατό τους χαρτί για να ανακτήσουν μέρος της χαμένης εμπιστοσύνης του κόσμου.

Το πολιτικό σύστημα ευελπιστεί ότι οι πολίτες θα συμψηφίσουν στην συνείδησή τους την σύλληψη Τσοχατζόπουλου με την γενικότερη ατιμωρησία που επικρατεί, όπως έκαναν τις προάλλες οι βουλευτές των δυο μεγάλων κομμάτων που κουκούλωσαν συνεννοημένα στην Βουλή την συμμετοχή τους στο σκάνδαλο της Siemens. Ζούμε σε μία χώρα που με τα σκάνδαλα που έχει παράξει όλα αυτά τα χρόνια, θα έπρεπε κάθε χρόνο να στήνονται και από πέντε ειδικά δικαστήρια για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Το θέμα είναι πίσω από το επικοινωνιακό λιντσάρισμα του Τσοχατζόπουλου, ο οποίος εδώ και δεκαετίες ανήκει στην πολιτική προϊστορία, να μην κρυφτεί η διαιώνιση ενός πολιτικού συστήματος που στηρίζεται στην ατιμωρησία και τη διαφθορά. Ο κόσμος δεν μπορεί και δεν πρέπει να μπει στην λογική συμψηφισμού της σύλληψης Τσοχατζόπουλου με την συνολική πολιτική διαφθορά.

Μακάρι η σημερινή σύλληψη του κυρίου Άκη Τσοχατζόπουλου σε περιτύλιγμα δώρου, έστω και διατεταγμένη για προεκλογικούς λόγους, να είναι η αρχή για μια εποχή διαφάνειας. Αν όμως το πολιτικό σύστημα δεν περάσει σύντομα σε νέα καθαρά χέρια, δυστυχώς ίσως θα είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που θα δούμε κάποιον σημαίνοντα πολιτικό της μεταπολίτευσης να λογοδοτεί για τις μίζες, τις υπεξαιρέσεις και τα σκάνδαλα στα οποία συμμετείχε. Και τότε θα αποδειχθεί ότι ακόμα και η ίδια η σύλληψη Τσοχατζόπουλου ήταν ένα ακόμα θεατράλ κόλπο από τους σόουμαν του μεγάλου μας πολιτικού τσίρκου.