Η ισοπέδωση

Δεν πέρασαν καλά καλά 30 ώρες από το βίαιο περιστατικό στο στούντιο του Ant1 και κάποιοι Έλληνες έχουν ήδη προβεί σε επίδειξη... ήθους και πολιτισμού, ενώ ταυτόχρονα δείχνουν να σκέφτονται με λογική αλόγου.

Ένας άνδρας επιτέθηκε σε δύο γυναίκες, ένας πολιτικός σε δύο άλλες πολιτικούς και αυτό σε δημόσια προβολή. Και επιπλέον υπάρχουν κάποιοι ανεγκέφαλοι που επικροτούν τέτοια περιστατικά.

Και φυσικά δε μιλάω για τον... Καραϊσκάκη, αλλά για όλους αυτούς εκεί έξω τους επικίνδυνους ψηφοφόρους που διακινδυνεύουν στο μέγιστο βαθμό το ιδεατό του οράματος "ένας άνθρωπος - μία ψήφος".

Υπάρχουν Έλληνες ψηφοφόροι που επαινούν τον Ηλία Κασιδιάρη για την αποτρόπαια κίνησή του, έναν άνθρωπο που κρύβεται επί τόσες ώρες γι' αυτό που έκανε. Έναν μισογύνη, έναν φασίστα, έναν πατριώτη. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι έχουν καταστήσει τη λέξη "πατριώτης" ύποπτη και δυνητικά απάνθρωπη τουλάχιστον.

Κι αυτοί που επιθυμούν τη βία κατά πολιτικών είναι οι ίδιοι που μηδενίζουν στον απόλυτο βαθμό το άξιο της πολιτικής κριτικής. Είναι εκείνοι που δηλώνουν πως οι κυρίες που εθίγησαν χθες εκπροσωπούν το καθεστώς που έφερε τη χώρα ως εδώ. Δηλαδή, ο ΣυΡιζΑ και το ΚΚΕ βάσει ενός απόλυτα μηδενιστικού παραλογισμού εξισώνονται ως συνυπεύθυνοι. Κι εννοείται πως η βία καταδικάζεται εξ ορισμού, ανεξαρτήτως αποδέκτη.

Όμως, στον ίδιο τους τον πανικό να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, οι θιασώτες της βίας φανερώνουν τη... νοσταλγία τους για το... μετεμφυλιακό κράτος (1944-1974). Πως; Μα  αποδεικνύοντας το αντικομμουνιστικό μένος που τους διακρίνει.

Αυτοί όλοι λοιπόν επιθυμούν την... εξέγερση και την επανάσταση, αλλά όχι προς τα αριστερά. Προς τα δεξιά του υφιστάμενου καθεστώτος, λες και αυτό που λείπει από την Ελλάδα είναι η εκμετάλλευση, ο δογματισμός, η μισαλλοδοξία κι ο φανατισμός.