Η πραγματική Αθήνα
Βγαίνοντας από το μετρό στην Ομόνοια, έρχεσαι αντιμέτωπος με μια εικόνα που δε σου κάνει πλέον εντύπωση. Ένας άστεγος κουρνιασμένος ταπεινά σε μια ακρούλα, με όλα τα υπάρχοντά του να γεμίζουν μετά βίας ένα καρότσι. Τον προσπερνάς βιαστικά, για να φτάσεις στον προορισμό σου, γιατί κλασσικά έχεις αργήσει. Με μερικές μόνο δρασκελιές, βρίσκεσαι στην Πλατεία Κοτζιά και βλέπεις τις ετοιμασίες που γίνονται ενόψει Χριστουγέννων. Ξαφνικά...
θυμάσαι το θέαμα που αντίκρισες λίγα λεπτά πριν. Αναμοχλεύεις την εικόνα. Την προσπάθεια ενός καταφρονεμένου ανθρώπου να κρυφτεί μέσα σε ένα τριμμένο μπουφάν. Το σκουφάκι που μάταια προσπαθούσε να προφυλάξει το πρόσωπό του από το κρύο. Μόλις 100 μέτρα πίσω σου.
Και επανέρχεσαι στο τώρα. Μπροστά σου ορθώνεται η ψευτιά. Το δήθεν εορταστικό κλίμα της πόλης. Παλεύεις να μην επιτρέψεις στα δάκρυα να ξεπροβάλλουν. Οι αντιστάσεις σου όμως μειώνονται. Η σκληρότητα σε εγκαταλείπει. Τα δάκρυα κυλούν σαν χείμαρρος. Προσπαθείς κι εσύ με τη σειρά σου να κρυφτείς. Όχι από το κρύο. Αλλά από τους ανθρώπους. Απ' όλους όσοι σε έχουν απογοητεύσει. Μην κρύβεσαι άλλο. Ξέσπασε. Μίλα. Πού τη βλέπετε τη γιορτή; Στις προθήκες των καταστημάτων; Στα στολίδια και τα λαμπιόνια; Γιατί αν κάνετε τον κόπο όλοι εσείς οι "φέροντες εξουσία και χρήμα" να μπείτε στα σπίτια μας, θα δείτε ότι δε γιορτάζουμε τίποτα. Οπισθοχωρήστε λοιπόν 100 μέτρα και θα δείτε όλα αυτά για τα οποία θα έπρεπε να μεριμνείτε ειδικά "τέτοιες γιορτινές μέρες". Η Αθήνα φορά τα καλά της για να κρύψει όλη την ασχήμια, την εξαθλίωση, την εξαχρείωση. Η καρδιά της όμως αιμορραγεί. 100 μέτρα πίσω σας. Η αλήθεια αγνοείται επιδεικτικά από κάποιους. Δεν παύει όμως να υπάρχει.
www.bloggers-tv.gr |
.jpg)
