Τα “ψιλικάτζιδικα” της ενημέρωσης
Τώρα που η κρίση και οι εκάστοτε «βαρόνοι» των media «κουρεύουν» τις εφημερίδες (τους) από την αγορά και ειδικά στην παρούσα συγκυρία που ανακάλυψαν τη φθηνή λύση του Internet, το «αυγό» της μαύρης, κακοπληρωμένης και ανασφάλιστης εργασίας μοιάζει να «ζεσταίνεται» κυρίως εκεί.
Με το…
χριστιανικό περιτύλιγμα της παροχής εργασίας σε καιρούς που οι απολύσεις και η ανεργία είναι καθεστώς, η δημοσιογραφική εργασία κοστολογείται φθηνά, φθηνότατα με ποσά που προσβάλλουν πρώτα την αξιοπρέπεια και στη συνέχεια τη νοημοσύνη του εργαζόμενου.
Με εξαίρεση έναν, το πολύ δύο, Ομίλους που δραστηριοποιούνται στη διαδικτυακή ενημέρωση και αμείβουν τους εσωτερικούς συντάκτες με 1000 ευρώ και τους εξωτερικούς συνεργάτες με 500 – 600 ευρώ το μήνα, το σύνολο των διαδικτυακών ενημερωτικών επιχειρήσεων ολισθαίνει σε ποσά που φθάνουν και τα… 150 ευρώ το μήνα!
Το συγκεκριμένο χαρτζιλίκι καθιερώνουν σιγά – σιγά (μέχρι να γίνει καθεστώς), κυρίως νεόκοπα sites, ιδιοκτησίας τηλεπερσόνων ή “φιρμών” των media σε ελεύθερη πτώση ή σε όψιμη ανάνηψη και σίγουρα προβληματίζουν για το πεδίο που διαμορφώνεται σε αυτού του είδους την αγορά.
Ενδεικτικά και για την ώρα, στα περισσότερα sites αυτού του είδους ισχύουν οι εξής ταρίφες:
Μόνιμος εσωτερικός συντάκτης, φουλ απασχόληση: 500 -600 ευρώ, με δελτίο παροχής υπηρεσιών φυσικά.
Μόνιμος εσωτερικός συντάκτης, μερικής απασχόλησης (στα χαρτιά), φουλ απασχόλησης επί του πρακτέου: 200 – 400 ευρώ.
Συντάκτης (από το σπίτι και όχι μόνο, πλην φουλ απασχόλησης): 150 – 200 ευρώ.
Εννοείται, ότι σε αυτού του είδους τα «μαγαζιά», ο όρος «δόκιμος» εκτιμάται πολύ και του δίνονται καθημερινώς και νέες ετυμολογικές ερμηνείες, ενώ επίσης εννοείται ότι λέξεις όπως «μισθολόγιο», «ασφάλιση», «ένσημα», «κλιμάκιο», «προϋπηρεσία», «πτυχία – μεταπτυχιακά», και άλλα δύσκολα, δεν λένε τίποτα στους ιδιοκτήτες των συγκεκριμένων Μέσων, οπότε αν η σεπτή ΕΣΗΕΑ αναζητά νέο πεδίο αγώνων, σίγουρα γνωρίζει που να το… βρει.
Πηγή: Mediablog.gr
