Δεν λύνεις το πρόβλημα αν δεν εξαλείψεις τις αιτίες!
Χρειάστηκε να περάσει σχεδόν ένας χρόνος για να δοθούν στη δημοσιότητα τα ονόματα των μεγαλοφειλετών του δημοσίου! Έπρεπε να ασκηθεί πίεση από την τρόικα, να μεσολαβήσουν φήμες, διαρροές, ακόμη και καταγγελίες από “ανασχηματισμένους” υπουργούς, για να πληροφορηθεί η κοινή γνώμη πως υπάρχουν μερικές χιλιάδες συμπολίτες μας, που χρωστούν στο δημόσιο μερικά δισεκατομμύρια ευρώ!
Οφειλές που προφανώς δεν προέκυψαν μέσα σε ένα βράδυ, αλλά αθροίστηκαν στο πέρασμα των χρόνων με την ανοχή ή ακόμη και την συνενοχή του κράτους. Κάτι που έπρεπε να είχε γίνει για παραδειγματισμό (και για την ικανοποίηση του περί κοινού δικαίου αισθήματος) από την πρώτη στιγμή της εκδήλωσης της κρίσης και της επιβολής σκληρών μέτρων στην κοινωνία, χρειάστηκε να περάσει από σαράντα κύματα για να υλοποιηθεί.
Όσο καλόπιστος και να είναι κανείς, δικαιούται να υποθέσει πως μπορεί και να μαγειρεύτηκε η λίστα. Ακόμη και αν η πρόθεση του υπουργείου ήταν κάποιοι οφειλές να ζητήσουν διακανονισμό προκειμένου να αποφύγουν τη διαπόμπευση, το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε ήταν υπερβολικά μεγάλο! Δεν συνέβη το ίδιο για τα δημοσιονομικά μέτρα που πήρε στο μεταξύ η κυβέρνηση. Όλα τα εξοντωτικά νομοσχέδια που βύθισαν στην ανέχεια την κοινωνία, αποφασίστηκαν και ψηφίστηκαν καθ' υπόδειξη της τρόικας, χωρίς διαπραγμάτευση και χωρίς χρονοτριβή, τα περισσότερα μέσα σε μια νύχτα.
Η κυβέρνηση ενώ δεν δίστασε λεπτό να επιβάλει αντιλαϊκά μέτρα αμφίβολης αποτελεσματικότητας, ήταν προκλητικά προβληματισμένη για το αν πρέπει να δοθεί ή όχι η λίστα των φοροφυγάδων στη δημοσιότητα. Η αντίληψη της κοινωνίας διαφέρει εν τέλει από την αντίληψη που έχουν για τα πράγματα οι πολιτικοί, οι οποίοι τίποτα δεν διδάχθηκαν όπως αποδεικνύεται από τη κρίση. Ευεπίφοροι στο να πάρουν μέτρα, φειδωλοί όταν πρέπει να κάνουν την ελάχιστη υπέρβαση.
Ακόμη ψάχνουν τρόπους για την πάταξη της φοροδιαφυγής, όπως ακριβώς συμβαίνει επί τριάντα συνεχή χρόνια. Δύο ολόκληρα χρόνια είναι υπό συζήτηση το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, που υποτίθεται θα λύσει τα προβλήματα και θα απλοποιήσει τις διαδικασίες. Και όμως αν είχαν γίνει έστω κάποια βήματα στο θέμα αυτό, τα μέτρα που θα απαιτούνταν για τη νέα δανειακή σύμβαση θα ήταν απείρως ηπιότερα από αυτά που θα κληθεί να αποφασίσει τις επόμενες ημέρες η βουλή.
Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα καρκινώματα στο σώμα της χώρας, όπως είναι η διαφθορά, η γραφειοκρατία, η ανομία, ο κομματισμός, η ατιμωρησία και πάνω απ' όλα η προχειρότητα και η αναλγησία των κυβερνώντων. Όταν τρέχεις πίσω από το πρόβλημα, μοιάζεις με τον σκύλο που κυνηγά την ουρά του. Αυτό ακριβώς κάνουμε από την ημέρα που υπογράψαμε το μνημόνιο, μέχρι σήμερα. Προσπαθούμε να το λύσουμε, χωρίς να επιχειρούμε να εξαλείψουμε τις αιτίες. Και δυστυχώς πάμε από το κακό στο χειρότερο!
www.adianoito.blogspot.com
