Χαμένοι στην κάλπη… ΣΤΟΠ
Για άλλη μία φορά, αυτός ο λαός έκανε το θαύμα του. Για άλλη μία φορά, έμεινα να απορώ για το μυαλό που κουβαλάμε. Ή για τα βίτσια μας. Εκεί καταλήγω.
Είμαστε μαζόχες από τη μια και ανεγκέφαλοι από την άλλη.
Σχεδόν σαράντα χρόνια σοδομιζόμαστε (τα κατάφερα και το είπα ευγενικά) από πράσινα άλογα με πούτσες μπλε (ε, δεν άντεξα άλλο με τους καλούς τρόπους). Μοιάζουμε με την Κατερίνα Χέλμη στα κόκκινα φανάρια. «Μη μ’ αφήσεις Ντόρη μου, θα δουλεύω μέρα νύχτα και θα τα παίρνεις όλα εσύ. Μη φύγεις Ντόρη μου, θα φαρμακωθώ». Μόνο αυτό μπορώ να σκεφτώ για τον τρόπο που λειτουργούμε. Καμιά λογική, καμιά δικαιολογία και καμιά ιδεολογία πίσω από την ψήφο μας.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που ψήφισε ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων μετά από όλα αυτά που τραβήξαμε εξ αιτίας τους, δεν έχουν καμία ιδεολογία πίσω τους, πέρα από το να παίζουν καλά το ρόλο του Ντόρη.
Γιατί πλέον ούτε η ΝΔ είναι το κλασικό δεξιό κόμμα, ούτε το ΠΑΣΟΚ είναι σοσιαλιστικό. Άσε που έχουν αλλάξει όλα αυτά. Θα προσπαθήσω να τα αναλύσω με τρόπο απλοϊκό, ώστε να καταλάβει και ο πιο άσχετος ψηφοφόρος.
Κάποτε η δεξιά, η ΝΔ για την Ελλάδα, πέρα από το ότι στήριζε το κεφάλαιο γιατί το θεωρούσε σημαντικό παράγοντα ανάπτυξης, αδιαφορώντας για το πώς τη βγάζει κι αν τη βγάζει ο ταπεινός λαουτζίκος, στήριζε και θεσμούς όπως πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Ήταν η χαρά των νοικοκυραίων. Τώρα η ΝΔ δεν ξέρουμε σε ποια δεξιά κολλάει και τι αντιπροσωπεύει ιδεολογικά.
Κάποτε το ΠΑΣΟΚ, ως κεντροαριστερά, μας έπεισε ότι δεν πρέπει να είμαστε άνθρωποι των άκρων, άσε που αυτά που υποστήριζε η αριστερά δεν μπορούν να εφαρμοστούν κι ότι πρέπει να είμαστε ανοιχτόμυαλοι. Δηλαδή, ήταν μεν πιο κοντά στον άνθρωπο, αλλά μακριά από τον ολοκληρωτισμό. Τώρα δεν ανήκει πουθενά. Μόνο στο μπάχαλο που δημιούργησε.
Και ήταν και η αριστερά με τις περίεργες απόψεις της ότι δουλεύουμε για εμάς και άλλα τέτοια γραφικά που αποδείχτηκε και στις πρώην κομμουνιστικές χώρες ότι δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Ασχέτως αν αποδείχτηκε ότι και αυτό που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα οδήγησε στην καταστροφή. Ο Έλληνας δεν το πήρε χαμπάρι.
Ο λογικός ο άνθρωπος, ο συνειδητοποιημένος πολίτης, έχει λόγους για να ψηφίσει κάτι.
Ακολουθούν παραδείγματα:
Είσαι αγνός σύγχρονος καπιταλιστής;
Πιστεύεις στις αρχές του φιλελευθερισμού, στην ανάπτυξη και την ευημερία (όχι βρε του ανθρώπου) και θέλεις όλος ο κόσμος να κυβερνάται από τις τράπεζες αρμονικά και με τάξη;
Έχεις ξεπεράσει τους παραδοσιακούς θεσμούς και πιστεύεις ότι μόνο το χρήμα και η παγκόσμια οικονομική σταθερότητα μπορούν να βοηθήσουν τον πλανήτη να σωθεί από την καταστροφή;
Μένεις σε μια βίλα στην Κηφισιά, καλά περιφραγμένη;
Το αμάξι σου είναι από μερτσέντες και πάνω;
Διοικείς μια μεγάλη επιχείρηση που συμβάλλει στην ανάπτυξη του τόπου;
Με τα χρήματά σου δείχνεις την αλληλεγγύη σου στις τράπεζες και βοηθάς να συνεχίσουν το έργο τους;
Αλλά ακόμα κι αν δεν είσαι έτσι, αλλά πιστεύεις στο νεοφιλελευθερισμό, είναι λογικό να ψηφίζεις Δράση, Δημιουργία ξανά και άλλα τέτοια πολιτισμένα κόμματα με αστική συνείδηση.
Είσαι ο Μπάμπης ο Σουγιάς και η παρέα του, νιώθεις άνετα μόνο μέσα σε συμμορίες με ψευδώνυμα και νιώθεις σπουδαίος όταν αυτές αποκτούν ονοματεπώνυμο, νομιμοποιούνται και γίνονται κόμμα;
Νιώθεις πολύ περήφανος που είσαι Έλληνας γιατί δεν έχεις κάτι άλλο που μπορεί να σε κάνει να νιώσεις περήφανος;
Δε σε έχει αγαπήσει ούτε η μάνα σου γι’ αυτό μισείς τους πάντες; Θέλεις όταν μεγαλώσεις να γίνεις μπράβος και να δέρνεις όποιον δεν κάθεται καλά; Θέλεις να δείρεις τους ξένους που εγκλωβίστηκαν στη χώρα σου;
Θέλεις να ταπεινώνεις δημοσιογράφους φωνάζοντας «όλοι όρθιοι» για να δείξεις την υπεροχή σου;
Πιστεύεις ότι όλοι κλέβουν από σένα τον άξιο, αλλά στην ουσία είσαι ανίκανος να προσφέρεις στην κοινωνία; Προφανώς έχεις πολύ μικρό πουλί για να νιώθεις έτσι και είναι απόλυτα φυσιολογικό το να ψηφίσεις Χρυσή Αυγή.
Αν πάλι ζεις στην Ελλάδα και θέλεις την αριστερά που λέγαμε πιο πάνω, θα πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα σε καμιά τριανταριά ψηφοδέλτια.
Αφού πρώτα κάνεις έρευνα για τις πολύ σοβαρές διαφορές που δημιούργησαν όλα αυτά τα κόμματα. Πού ξέρεις, μπορεί ένα από τα χιλιάδες σημεία που χώρισαν την αριστερά σε πολλά κομμάτια, να μη σου κάθεται καλά και να μη γουστάρεις το συγκεκριμένο κόμμα, βρε αδερφέ και να πρέπει να βρεις ένα άλλο. Είναι δύσκολη διαδικασία, όμως επειδή τελικά τα αριστερά μυαλά είναι πολλά, μπορεί κάποια στιγμή να αποκτήσουν και δύναμη.
Το κουλότερο όλων είναι αυτό για το οποίο ξεκίνησα να μιλάω. Οι περισσότεροι εξακολουθούν να ψηφίζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Η λογική μου λέει ότι πρόκειται για βολεμένους που δεν τους συμφέρει να αλλάξει κάτι γιατί θα χάσουν το βόλεμά τους. Ίσως βέβαια να πρόκειται και για φοβισμένους. Είναι γεγονός ότι ο γενναίος Έλληνας, όταν του λένε ότι είναι άδεια τα ταμεία και δε θα υπάρχουν χρήματα για μισθούς και συντάξεις, χέζεται πάνω του και παρακαλάει να μας δανείσουν κι ας μας γδάρουν μετά. Καλύτερα μισός μισθός για μια ζωή, παρά να ρισκάρει μια φορά να μην πληρωθεί. Δεν εξηγείται αλλιώς. Είναι βολεμένος χέστης αυτός που ψηφίζει τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα. Αυτά που δεν έχουν πλέον τίποτα να μας πούνε. Που εφαρμόζουν την πολιτική του σοδομισμού. Που η πολιτική τους επαφίεται στο μαζοχισμό των Ελλήνων.
Μην ακούσω κλάψες ξανά, μαζόχα Έλληνα, όταν θα τρως το αγγούρι.
Εσύ επέλεξες το μενού.
Κάτσε πάνω του και σκάσε.
Είμαστε μαζόχες από τη μια και ανεγκέφαλοι από την άλλη.
Σχεδόν σαράντα χρόνια σοδομιζόμαστε (τα κατάφερα και το είπα ευγενικά) από πράσινα άλογα με πούτσες μπλε (ε, δεν άντεξα άλλο με τους καλούς τρόπους). Μοιάζουμε με την Κατερίνα Χέλμη στα κόκκινα φανάρια. «Μη μ’ αφήσεις Ντόρη μου, θα δουλεύω μέρα νύχτα και θα τα παίρνεις όλα εσύ. Μη φύγεις Ντόρη μου, θα φαρμακωθώ». Μόνο αυτό μπορώ να σκεφτώ για τον τρόπο που λειτουργούμε. Καμιά λογική, καμιά δικαιολογία και καμιά ιδεολογία πίσω από την ψήφο μας.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που ψήφισε ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων μετά από όλα αυτά που τραβήξαμε εξ αιτίας τους, δεν έχουν καμία ιδεολογία πίσω τους, πέρα από το να παίζουν καλά το ρόλο του Ντόρη.
Γιατί πλέον ούτε η ΝΔ είναι το κλασικό δεξιό κόμμα, ούτε το ΠΑΣΟΚ είναι σοσιαλιστικό. Άσε που έχουν αλλάξει όλα αυτά. Θα προσπαθήσω να τα αναλύσω με τρόπο απλοϊκό, ώστε να καταλάβει και ο πιο άσχετος ψηφοφόρος.
Κάποτε η δεξιά, η ΝΔ για την Ελλάδα, πέρα από το ότι στήριζε το κεφάλαιο γιατί το θεωρούσε σημαντικό παράγοντα ανάπτυξης, αδιαφορώντας για το πώς τη βγάζει κι αν τη βγάζει ο ταπεινός λαουτζίκος, στήριζε και θεσμούς όπως πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Ήταν η χαρά των νοικοκυραίων. Τώρα η ΝΔ δεν ξέρουμε σε ποια δεξιά κολλάει και τι αντιπροσωπεύει ιδεολογικά.
Κάποτε το ΠΑΣΟΚ, ως κεντροαριστερά, μας έπεισε ότι δεν πρέπει να είμαστε άνθρωποι των άκρων, άσε που αυτά που υποστήριζε η αριστερά δεν μπορούν να εφαρμοστούν κι ότι πρέπει να είμαστε ανοιχτόμυαλοι. Δηλαδή, ήταν μεν πιο κοντά στον άνθρωπο, αλλά μακριά από τον ολοκληρωτισμό. Τώρα δεν ανήκει πουθενά. Μόνο στο μπάχαλο που δημιούργησε.
Και ήταν και η αριστερά με τις περίεργες απόψεις της ότι δουλεύουμε για εμάς και άλλα τέτοια γραφικά που αποδείχτηκε και στις πρώην κομμουνιστικές χώρες ότι δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Ασχέτως αν αποδείχτηκε ότι και αυτό που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα οδήγησε στην καταστροφή. Ο Έλληνας δεν το πήρε χαμπάρι.
Ο λογικός ο άνθρωπος, ο συνειδητοποιημένος πολίτης, έχει λόγους για να ψηφίσει κάτι.
Ακολουθούν παραδείγματα:
Είσαι αγνός σύγχρονος καπιταλιστής;
Πιστεύεις στις αρχές του φιλελευθερισμού, στην ανάπτυξη και την ευημερία (όχι βρε του ανθρώπου) και θέλεις όλος ο κόσμος να κυβερνάται από τις τράπεζες αρμονικά και με τάξη;
Έχεις ξεπεράσει τους παραδοσιακούς θεσμούς και πιστεύεις ότι μόνο το χρήμα και η παγκόσμια οικονομική σταθερότητα μπορούν να βοηθήσουν τον πλανήτη να σωθεί από την καταστροφή;
Μένεις σε μια βίλα στην Κηφισιά, καλά περιφραγμένη;
Το αμάξι σου είναι από μερτσέντες και πάνω;
Διοικείς μια μεγάλη επιχείρηση που συμβάλλει στην ανάπτυξη του τόπου;
Με τα χρήματά σου δείχνεις την αλληλεγγύη σου στις τράπεζες και βοηθάς να συνεχίσουν το έργο τους;
Αλλά ακόμα κι αν δεν είσαι έτσι, αλλά πιστεύεις στο νεοφιλελευθερισμό, είναι λογικό να ψηφίζεις Δράση, Δημιουργία ξανά και άλλα τέτοια πολιτισμένα κόμματα με αστική συνείδηση.
Είσαι ο Μπάμπης ο Σουγιάς και η παρέα του, νιώθεις άνετα μόνο μέσα σε συμμορίες με ψευδώνυμα και νιώθεις σπουδαίος όταν αυτές αποκτούν ονοματεπώνυμο, νομιμοποιούνται και γίνονται κόμμα;
Νιώθεις πολύ περήφανος που είσαι Έλληνας γιατί δεν έχεις κάτι άλλο που μπορεί να σε κάνει να νιώσεις περήφανος;
Δε σε έχει αγαπήσει ούτε η μάνα σου γι’ αυτό μισείς τους πάντες; Θέλεις όταν μεγαλώσεις να γίνεις μπράβος και να δέρνεις όποιον δεν κάθεται καλά; Θέλεις να δείρεις τους ξένους που εγκλωβίστηκαν στη χώρα σου;
Θέλεις να ταπεινώνεις δημοσιογράφους φωνάζοντας «όλοι όρθιοι» για να δείξεις την υπεροχή σου;
Πιστεύεις ότι όλοι κλέβουν από σένα τον άξιο, αλλά στην ουσία είσαι ανίκανος να προσφέρεις στην κοινωνία; Προφανώς έχεις πολύ μικρό πουλί για να νιώθεις έτσι και είναι απόλυτα φυσιολογικό το να ψηφίσεις Χρυσή Αυγή.
Αν πάλι ζεις στην Ελλάδα και θέλεις την αριστερά που λέγαμε πιο πάνω, θα πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα σε καμιά τριανταριά ψηφοδέλτια.
Αφού πρώτα κάνεις έρευνα για τις πολύ σοβαρές διαφορές που δημιούργησαν όλα αυτά τα κόμματα. Πού ξέρεις, μπορεί ένα από τα χιλιάδες σημεία που χώρισαν την αριστερά σε πολλά κομμάτια, να μη σου κάθεται καλά και να μη γουστάρεις το συγκεκριμένο κόμμα, βρε αδερφέ και να πρέπει να βρεις ένα άλλο. Είναι δύσκολη διαδικασία, όμως επειδή τελικά τα αριστερά μυαλά είναι πολλά, μπορεί κάποια στιγμή να αποκτήσουν και δύναμη.
Το κουλότερο όλων είναι αυτό για το οποίο ξεκίνησα να μιλάω. Οι περισσότεροι εξακολουθούν να ψηφίζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Η λογική μου λέει ότι πρόκειται για βολεμένους που δεν τους συμφέρει να αλλάξει κάτι γιατί θα χάσουν το βόλεμά τους. Ίσως βέβαια να πρόκειται και για φοβισμένους. Είναι γεγονός ότι ο γενναίος Έλληνας, όταν του λένε ότι είναι άδεια τα ταμεία και δε θα υπάρχουν χρήματα για μισθούς και συντάξεις, χέζεται πάνω του και παρακαλάει να μας δανείσουν κι ας μας γδάρουν μετά. Καλύτερα μισός μισθός για μια ζωή, παρά να ρισκάρει μια φορά να μην πληρωθεί. Δεν εξηγείται αλλιώς. Είναι βολεμένος χέστης αυτός που ψηφίζει τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα. Αυτά που δεν έχουν πλέον τίποτα να μας πούνε. Που εφαρμόζουν την πολιτική του σοδομισμού. Που η πολιτική τους επαφίεται στο μαζοχισμό των Ελλήνων.
Μην ακούσω κλάψες ξανά, μαζόχα Έλληνα, όταν θα τρως το αγγούρι.
Εσύ επέλεξες το μενού.
Κάτσε πάνω του και σκάσε.
Νάντια Κατσαρού