Το εκκατομύριο της μοναξιάς
του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου
Ολη αυτή την «αναστάτωση» για τον βουλευτή που έβγαλε στο εξωτερικό ένα εκατομμύριο ευρώ τη βρίσκω υποκριτική κατά πρώτον και αποπροσανατολιστική κατά δεύτερον.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές το όνομα δεν έχει γίνει γνωστό, αλλά ελάχιστη σημασία έχει. Εκείνο που θα ικανοποιεί η γνωστοποίηση του ονόματος θα είναι η κανιβαλιστική διάθεση ενός κοινού που, λόγω της οικονομικής κρίσης, είναι σαν τη βενζίνη στην οποία πετάς αναμένο τσιγάρο.
Σε όλη αυτή την ιστορία, εκείνο που μου κάνει εντύπωση σύμφωνα με τα όσα έχουν δημοσιοποιηθεί είναι πως ο εντοπισμός του έγινε τυχαία. Επίσης ότι ο τρόπος με τον οποίο βγήκε στο εξωτερικό το εκατομμύριο ήταν νόμιμος. Και με τρώει πολύ να μάθω τον «νόμιμο» τρόπο για να βγάλεις ένα εκατομμύριο στο εξωτερικό. Οχι γιατί θα μπορούσα να τον χρησιμοποιήσω (άλλωστε πληρώνομαι με το βασικό ημερομίσθιο εφοπλιστή, τι λεφτά να βγάλω;) αλλά, αν υπάρχει «νόμιμος» τρόπος, αν η πολιτεία έχει ορίσει μία τέτοια διαδικασία στο πλαίσιο των νόμων, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει κάποιον που τον χρησιμοποιεί.
Το ενδιαφέρον θα είναι να μας εξηγήσει ο νομοθέτης για ποιο λόγο η πολιτεία, η Βουλή δηλαδή έχει ψηφίσει έναν τέτοιο νόμο. Ποιους εξυπηρετεί; Δεν στερεί επενδυτικά κεφάλαια από τη χώρα μία τέτοια διάταξη; Η διάταξη για τη μεταφορά χρημάτων στο εξωτερικό ίσχυε και πριν από τη «σφαγή» του χρηματιστηρίου το 1999; Συνεχίζω τη σκέψη μου. Αν ο τρόπος είναι νόμιμος, πού είναι το πρόβλημα; Το πρόβλημα είναι «ηθικό». Δεν μπορεί την εποχή, Μάιος του 2011, που συζητιέται με ένταση το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας, ένας βουλευτής να μας λέει με αυτόν τον τρόπο «χρεοκοπήστε, εγώ θα σας βλέπω με άνεση και χωρίς άγχος».
Φυσικά, αναρωτιέμαι ποιος από όλους αυτούς που ζητούν ονόματα, αν είχε και το εκατομμύριο και τη δυνατότητα δεν θα έκανε το ίδιο, αλλά ας το προσπεράσουμε. Κατά τη γνώμη μου, ούτε ηθικό θέμα υπάρχει αν ο εν λόγω βουλευτής είναι από εκείνους που ψήφισαν τα μνημόνια. Τόσο ανήθικα κείμενα που καταδικάζουν στη φτώχεια και στη δυστυχία την ελληνική κοινωνία και τις επόμενες γενιές, κείμενα που έχουν υιοθετηθεί με οριακά συνταγματικές διαδικασίες και τα οποία έχουν ψηφιστεί με κλειστά μάτια, προϋποθέτουν την απουσία ηθικής συνείδησης. Ηθικό θέμα και μάλιστα μείζον θα υφίσταται αν έχουμε να κάνουμε με βουλευτή του λεγόμενου αντιμνημονιακού κλίματος. Θεωρητικώς, ένας βουλευτής από αυτή την πλευρά έχει ισχυρότερη ηθική συγκρότηση.
Ερωτήματα παγίδες
Ενα στοιχείο που χρειάζεται διερεύνηση είναι ο τρόπος κτήσης των χρημάτων και σε περίπτωση που είναι παράνομος, αν αυτό μπορεί να αποδειχθεί. Αλλά, εδώ, σαν τείχος σε κτύπημα φάουλ έξω από την περιοχή, ξεφυτρώνουν πολλά ερωτήματα.
Ο βουλευτής είναι ο μόνος ή και άλλοι βουλευτές έχουν κάνει χρήση της δυνατότητας να εξάγουν χρήματα στο εξωτερικό; Και γιατί ο βουλευτής δεν εντοπίστηκε νωρίτερα; Υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός τέτοιων παραβάσεων; Λειτουργεί; Πόσους παρανομήσαντες έχει εντοπίσει την τελευταία πενταετία, για παράδειγμα; Μήπως αυτός ο μηχανισμός έχει εντοπίσει και εκείνους που «παρανόμως» έχουν εξάγει χρήματα στο εξωτερικό; Μήπως και αυτό το περιστατικό αποκαλύπτει την ανεπάρκεια του ελέγχου «πόθεν έσχες» του πολιτικού κόσμου; Φοβούμαι ότι αυτή η αλυσίδα των ερωτημάτων μπορεί να μεγαλώσει και κάτι τέτοιο θα υπογραμμίσει μία ακόμη πληγή της «κατ' όνομα» δημοκρατίας τους.
ΓιατI δικH μας δεν είναι. Σε μία δημοκρατία αληθινή δεν θα υπήρχε τέτοια διάταξη που να επιτρέπει τη μεταφορά χρημάτων στο εξωτερικό. Δεν σκέπτομαι το ενδεχόμενο ο εν λόγω βουλευτής να είναι από εκείνους που ζητούν να διευκολύνουμε ξένους επενδυτές να τοποθετήσουν τα χρήματά τους στη χώρα. Θα είχαμε να κάνουμε με ένα ακόμη φαινόμενο χιουμοριστικού παραλογισμού και δεν μπορώ να το αποκλείσω καθόλου.
Η Eκταση που πήρε το ζήτημα στην τηλεοπτική «ενημέρωση» των 8, τη στιγμή που υπάρχει κοινοβουλευτική δραστηριότητα που σχετίζεται με τα παρελκόμενα της νέας δανειακής συμφωνίας και των σκληρών μέτρων που επιφέρει σε μισθωτούς, συνταξιούχους και άνεργους, ήταν καθαρά αποπροσανατολιστική από επιλογή των κατεστημένων media. Οπως επιλογή ήταν να στηριχθεί το πρώτο μνημόνιο και να προπαγανδιστεί ως μόνη ελπίδα σωτηρίας. Αυτό που απέτυχε.
Το τυρί και η παγίδα
Yποπτεύομαι ότι και αυτό το περιστατικό με το «εκατομμύριο της μοναξιάς» που ψάχνει κάτοχο θα είναι ένα ακόμη επιχείρημα για την αναγκαιότητα αλλαγής ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Μία «αλλαγή» που, όμως, αν γίνει θα συμβεί μόνον αν κινείται σε μία κατεύθυνση που ικανοποιεί το σύστημα. Ενα σύστημα που φυσικά απεχθάνεται την απλή αναλογική (με το γνωστό παπαροεπιχείρημα περί ακυβερνησίας, όπως με τις μονοκομματικές κυβερνήσεις) και θέλει να προπαγανδίσει μία αλλαγή που θα βασίζεται, ενδεχομένως, στον μικρότερο αριθμό βουλευτών. Τα παπαγαλάκια θα αρχίσουν από τώρα να προπαγαδίζουν την «αναγκαιότητα της αλλαγής» και το πόσο θα ενισχυθεί η διαφάνεια, αλλά ονόματα μεγαλοκαταθετών στις ελβετικές τράπεζες δεν πρόκειται να μάθουμε ποτέ.
Πηγή: sportday
