Μικροομολογιούχοι ή Μικροπολιτικοί;

​
του Πέτρου Κατσαβριά

(Μικρο)ομολογιούχος είναι ως επί το πλείστον ένας μικροεπενδυτής που εμπιστεύθηκε το ελληνικό κράτος, τίμησε την οικονομία της πατρίδας του, και στήριξε την δημοσιονομική της εξυγίανση.
Είναι αυτός που πίστευε ότι έκανε μια ασφαλή, σίγουρη και σταθερή επένδυση. Είναι αυτός που αγόρασε κρατικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά στο 100% της ονομαστικής τους αξίας και όχι στο 40%.  Είναι αυτός που δεν έβγαλε τα χρήματά του στο εξωτερικό στην Γερμανία, στην Αγγλία, στην Ελβετία, όπως έκαναν πολλοί (γνωρίζοντας ότι συμβάλλουν στο να εξελιχθεί σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία το «κακό μαντάτο» της χρεοκοπίας) και εν τούτοις μένουν στο απυρόβλητο και ούτε καν φορολογούνται και ούτε τα ονόματα τους γνωρίζουμε.

Τα χρήματα αυτά τα απόκτησαν με αγώνες, με στερήσεις, με κόπους, με αίμα και με ιδρώτα. Είναι οι οικονομίες μιας ζωής για να εξασφαλίσουν τις σπουδές των παιδιών τους και να βοηθήσουν την οικογένεια τους στα πρώτα της βήματα αλλά και να εξασφαλίσουν αξιοπρεπή ζωή για τα δικά τους γηρατειά.

Η Ελληνική Πολιτεία αντί να τους επιβραβεύσει, παραβιάζει το θεσμικό και φυσικό δίκαιο, ζημιώνοντας έτσι τους ιδιώτες επενδυτές, αγνοώντας και περιπαίζοντας τους ομολογιούχους και οδηγώντας τους τελικά στην απόγνωση και στην ανασφάλεια.

Η Ελληνική Πολιτεία αδυνατεί να αντιληφθεί ότι η απώλεια της αξιοπιστίας της και της εμπιστοσύνη της, η με δόλιο τρόπο δήμευση της ιδιωτικής περιουσίας η αυθαίρετη αλλαγή των αρχικών όρων έκδοσης ομολόγων και η παράνομη κατάσχεση της περιουσίας χωρίς αποζημίωση, είναι μια πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση. Ποιος υπήκοος αυτής της χώρας θα την εμπιστευθεί ξανά; Ποιος Έλληνας θα ξαναγοράσει ελληνικά ομόλογα; Ποιος Έλληνας θα θελήσει να υποστηρίξει ξανά την πατρίδα του;

Και δεν είναι απλά ηθικής τάξεως ζήτημα. Αποτελεί και μείζον θέμα ορθής πολιτικής κρίσης. Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή διατηρείται μια «κωμική» αντίφαση: το ελληνικό κράτος εγγυάται στους Έλληνες πολίτες τις καταθέσεις τους μέχρι 100.000 ευρώ ανά δικαιούχο αλλά δεν εγγυάται στους μικροεπενδυτές την αξία των επενδύσεων σε ομόλογα που το ίδιο έχει εκδώσει!

Παράλληλα, αναρωτιέται κανείς πως είναι δυνατόν το ελληνικό κράτος να εφαρμόζει δύο μέτρα και δύο σταθμά.  Με άλλα λόγια και στο χωροφύλακα ψωμί και στο ληστή χαμπέρι. Όλοι γνωρίζουν ότι η Eurostat είχε βάλει από το 2010 στο χρέος της πατρίδος μας το περίφημο swap της Goldman Sacks, τιτλοποιημένο, και όμως η κυβέρνηση το άφησε εκτός του κουρέματος…

Ο νεοϊδρυθείς Σύλλογος Φυσικών Προσώπων Ομολογιούχων Ελληνικού Δημοσίου καταγγέλλει ότι «είναι παράνομη και καταχρηστική  η συναίνεση που δόθηκε από εκείνους τους ομολογιούχους που προέβησαν σε προσφορά ανταλλαγής των επιλέξιμων τίτλων τους και στην τροποποίηση ουσιωδώς των αρχικών όρων έκδοσης των επιλέξιμων τίτλων φυσικών προσώπων. Το ζητούμενο είναι να βρεθεί ρεαλιστικός τρόπος αναπλήρωσης των απωλειών τους». Και κυρίως, συμπληρώνω, να σταματήσει η κοροϊδία με τις… διαρροές, τα ίσως και τα μπορεί.