Ο Έλληνας ασθενής
Πινάκιου
Λίγα μόλις 24ωρα απέμειναν πια από την προσφυγή στις κάλπες
και οι μονομάχοι έχουν λάβει θέσεις μάχης.
Δεν υπάρχει κανάλι, σταθμός ή και site ακόμη που να μην πέσεις πάνω
τους.
Τα διλλήματα που θέτουν περιορίζονται στο ευρώ η δραχμή,
καταγγελία ή μη του μνημονίου.
Οι έγκριτοι και πολύπειροι δημοσιογράφοι κρέμονται από τα
χείλη των υποψηφίων και προσπαθούν να πιαστούν από λέξεις τους ή άτοπες
τοποθετήσεις τους για να τους κολλήσουν στον τοίχο.
Πέρα από τις πολιτικές και κατά επέκταση οικονομικές
αναλύσεις που μπορεί να κάνει κάποιος για τις ημέρες αυτές, υπάρχει και μία
διαπίστωση. Και ποια είναι αυτή; Πόσο απέχει η πολιτική αλλά και η
δημοσιογραφική σκηνή από τα προβλήματα της κοινωνίας.
Ο σάλος που ξέσπασε την περασμένη εβδομάδα για τη μη
χορήγηση φαρμάκων στους καρκινοπαθείς σκεπάστηκε από τις φωνές των υποψηφίων
κυβερνόντων αλλά και τα δυνατά χειροκροτήματα του πιστού ακροατηρίου τους.
Κι όμως ένα στα δύο στα ελληνικά νοικοκυριά έχει βρεθεί
αντιμέτωπο με την μάχη κατά του καρκίνου κι όμως κανείς δε βρέθηκε να
τοποθετηθεί για το τι θα γίνει την επόμενη μέρα και ακόμη χειρότερα κανείς
«έγκριτος» δημοσιογράφος δεν το ρώτησε.
Το πιο σημαντικό σε αυτό τον κόσμο δεν είναι άλλο από την
ίδια τη ζωή, όλα τα άλλα -δυστυχώς για τον κόσμο των τραπεζιτών, των διεθνών
τοκογλύφων και των μασόνων- έρχονται δεύτερα.
Πως μπορούμε να μιλάμε για την επόμενη μέρα σε μια χώρα
όταν δεν έχει διασφαλιστεί η υγεία του λαού.
Δεν ζήτησε κανείς από τους υποψήφιους κυβερνώντες του τόπου
να βγάλει ένα μαγικό ραβδί και να θεραπεύσει τους ασθενείς, δεν είναι κι εφικτό
άλλωστε, αλλά να δείξουν την πρέπουσα σημασία. Κανείς δεν αναφέρθηκε στα
ζητήματα της Υγείας τόσες ημέρες.
Το θέμα με τα αντικαρκινικά φάρμακα ξεγύμνωσαν τον πολιτικό
αλλά και τον δημοσιογραφικό κόσμο που δείχνουν να μην αφουγκράζονται τα
προβλήματα των πολιτών.