Ανθρώπινες "μερίδες ξου"

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας (Καθημερινή) για τον ακροδεξιό γιάπη Τζήμερο

Τις θυμάστε, αγαπητοί, τις «μερίδες ξου», διάσημες κάποτε; Τις είχε ανακαλύψει η κ. Βάσω Παπανδρέου, υπουργός τότε. Οι μερίδες ξου, λοιπόν (το ξου εκ του ξένου), προορίζονταν αποκλειστικά για τους τουρίστες. «Τρεις χωριάτικες ξου» φώναζε ο παραγγελιοδόχος και στην κουζίνα καταλάβαιναν: με ελάχιστη φέτα η χωριάτικη και με δυο-τρεις ελιές για ξεκάρφωμα. «Παπουτσάκια ξου»; Νούμερο είκοσι, αντί για νούμερο τριάντα, που περίμενε προνομιούχες ελληνικές σιαγόνες για να καταναλωθεί. «Μουσακάς ξού»; Ο χθεσινός. Κι αν ξίνιζε ο τουρίστας πληρώνοντας, του κατεβάζαμε ελληνιστί, χαμογελώντας, τα γνωστά καντήλια, να βρει λαδάκι για τη σαλάτα του.

Και να που εμφανίστηκαν και οι ανθρώπινες μερίδες ξου. Τους ξένους αφορούν και πάλι. Αλλά τους μετανάστες, όχι τους τουρίστες. Εισηγητής της «ξου» θεωρίας ο κ. Θάνος Τζήμερος, συνιδιοκτήτης του «κοινού νου» από κοινού με τον κ. Μάνο.

Τι πρότεινε ο ιδρυτής της «Δημιουργίας Ξανά» που ευαγγελίζεται μια «πολιτική χωρίς πολιτικούς»; Να αξιοποιούν οι επιχειρήσεις τους μετανάστες σαν φτηνά χέρια, «ξου», πολύ φτηνότερα από τα ελληνικά, ώστε να γίνουν ανταγωνιστικές. Κι από πάνω πρέπει λέει η διαβίωσή τους εδώ να είναι τέτοια ώστε όταν τηλεφωνούν στην πατρίδα τους να λένε ότι περνούν χάλια κι έτσι να αποθαρρύνονται οι δικοί τους, να μην έρχονται στα μέρη μας. Πώς ακριβώς να μαυρίσουμε τη διαβίωσή τους δεν το ξεκαθάρισε ο κ. Τζήμερος. Αφησε κάτι να σκεφτούμε κι εμείς. Οι χρυσαυγίτες πάντως, όπως και οι Αρχοντες της Μανωλάδας, κάθε Μανωλάδας, τον έχουν προλάβει.

Δεν αιφνιδίασε η άποψη του κ. Τζήμερου για το μεταναστευτικό. Ηδη έχει ταχθεί κατά των συλλογικών συμβάσεων (πφ... ντεμοντέ) και κατά των διαδηλώσεων επί του οδοστρώματος, για να αποδειχθεί ξανά ότι ο «κοινός νους» είναι συνήθως αντιδραστικός. Επιπλέον, ανταγωνιζόμενος τον κ. Γεωργιάδη, πρότεινε την εισαγωγή των αρχαίων στις δύο τελευταίες τάξεις του δημοτικού, αδιαφορώντας για όσα λένε παιδαγωγοί και αρχαιογνώστες. Α, ναι. Ο κ. Τζήμερος είναι και εναντίον του φθαρμένου «παρασιτικού πολιτικού συστήματος». Εξ ου και η συνεργασία του με τον κ. Μάνο, που μόλις τώρα εμφανίζεται στην πολιτική σκηνή.