There Is No Alternative?

Να που και η εθνική γιορτή της 28ης Οκτώβρη θα έφτανε να έχει διττή σημασία, τουλάχιστον για μια ομάδα Ελλήνων.

Γι αυτούς το ιδανικό θα ήταν ο εορτασμός της μέρας αυτής, πώς δηλαδή οι πρόγονοι μας αντιστάθηκαν λέγοντας  Όχι στους Ιταλούς και στην επερχόμενη κατοχή, προέταξαν τα όπλα και τις ζωές τους γι αυτόν τον σκοπό. Έτσι, σου λένε ορισμένοι απόγονοι, σκεφτόμαστε γι αυτούς και αξίζουν τον ετήσιο αυτό εορτασμό και την επέτειο στην μνήμη τους αλλά και την δική μας...

Και εκεί που όλοι πιστεύαμε πως There Is No Alternative σκέψη, αντίδραση, εορτασμός, τρόπος το 2011 έρχεται να ανατρέψει τα πάντα. Η επικείμενη μέρα έφτασε και μόνο εορταστική δεν ήταν. Αβγά, μαύρες κορδέλες και περιβραχιόνια πρωταγωνίστησαν, αποχώρηση των απανταχού πολιτικών προσώπων και επισήμων καθώς και το πειθαρχικό που περιμένει τα μέλη της μπάντας του Δήμου Αθηναίων! Μάλιστα.

Κανάλια και δημοσιογράφοι καταδικάζουν την αντίδραση και η κοινή γνώμη διχοτομείται. Από τη μια, ''μη, ΌΧΙ έτσι βρε παιδιά, δεν είναι τρόπος αντίδρασης αυτός'' και από την άλλη ''ΌΧΙ για μια ζωή, Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, και η Χούντα δεν τελείωσε το '73''. Άραγε υπάρχει εναλλακτική λύση σε αυτό που ζούμε τώρα,στην απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας;

Είμαστε εδώ, εν έτει 2011 να διανύουμε ως πρωταγωνιστές ή θεατές μια κρίση αξιών μεγαλύτερη από αυτή των προγόνων μας. Ο εχθρός δεν είναι ορατός, και δεν έρχεται με τη βίαιη μορφή να μας κατακτήσει. Πυροβολισμοί δεν θα υπάρξουν, θύματα όμως ναι. Ίσως να είναι και περισσότερα γιατί σε κάθε πόλεμο κάποια στιγμή επιβάλλεται η παύση πυρών. Ποιά θα είναι η σύγχρονη μορφή αυτής της παύσης; Μένει να δούμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η τιμή στους νεκρούς και τους ήρωες του 1940 δεν πραγματοποιείται μέσω της παρέλασης των μαθητών και των τανκς όταν οι μεν εκπρόσωποι συμμετέχουν αναγκαστικά καθώς η απουσία θεωρείται μεμπτή και οι δε λειτουργούν ως επίδειξη δύναμης, μιας παρελθούσας που τώρα μόνο οικονομικό κόστος έχει στον ελληνικό λαό. Τιμητές του έθνους και του παρελθόντος αυτού είναι οι αγωνιζόμενοι για ένα διαφορετικό αύριο αντίθετα στις υποδείξεις των καθοδηγητών μας, αυτοί υψώνουν τη φωνή τους έναντι στη νόμιμη βια που το κράτος έχει θεσπίσει και δεν διστάζουν να παραβλέψουν οποιαδήποτε έκφανση εκβιασμού. Αυτοί τιμούν το έθνος που για κάποιους η έννοια του ενσαρκώνεται από ακροδεξιές απόψεις, τυφλή πίστη στο χριστιανισμό και στερεότυπα που μόνο συμμετοχή σε φασιστικές αντιλήψεις εξασφαλίζουν. Ας υπαρξούμε ως αυτόνομες οντότητες κάτω από το πρίσμα μιας ριζοσπαστικής αλλαγής που μόνο οι αγώνες θα την αναδείξουν. Το παρελθόν δίνει τη θέση του στο μέλλον, όχι το αντίθετο.