Σκέψεις, γι' όσα συμβαίνουν σήμερα...
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές , δεν έχει αποφασιστεί ακόμη εάν θα "πέσει" η κυβέρνηση ή αν θα προχωρήσουμε σε πρόωρες εκλογές. Χωρίς ν' αποκλείεται εξ' ολοκλήρου το ενδεχόμενο να κληθούμε ν αποφασίσουμε με δημοψήφισμα, για το εαν τελικά επιθυμούμε την εκταμίευση της 6ης δόσης του δανείου, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι ν' αναζητήσει ούτε τα αίτια , ούτε τα γεγονότα που οδήγησαν την χώρα σε πιθανή χρεωκοπία. Σκοπός του όμως είναι να προσφέρει μια πιο ψύχραιμη ( όσο αυτό είναι δυνατό) ανάγνωση των καταστάσεων που καλούμαστε αυτη τη στιγμή ν' αντιμετωπίσουμε ως χώρα.
Είναι κατ εμέ ηλίου φαεινότερο πως μέχρι στιγμή η κυβέρνηση δεν έχει σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Η αλήθεια όμως είναι πως σε τόσο απαιτητικές συνθήκες όπως αυτές που ζούμε, κανείς χρειάζεται να έχει πέρα απο γνώσεις σχετιζόμενες με την πολιτική διακυβέρνηση , πολιτική προσωπικότητα και ικανότητες ενός πολιτικού ηγέτη ( που μεταξύ μας είναι πολύ σπάνιες τέτοιες προσωπικότητες). Στην περίπτωση μας λοιπόν , που κάτι τέτοιο δεν ισχύει πρέπει ν' αναλογιστούμε τί εναλλακτικές υπάρχουν.
Αν σκεφτούμε το κράτος , και συγχωρείστε μου τον παραλληλισμό , σαν μια εταιρεία που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού ίσως τα πράγματα γίνουν λίγο πιο ξεκάθαρα. Η εταιρεία λοιπόν κινδυνεύει όχι μόνο να μην αποφέρει κέρδη , αλλά να μην μπορεί να καλύψει όυτε τα έξοδα της. Σ αυτή την περίπτωση αποφασίζεται ένα σχέδιο διάσωσης , στην περίπτωση της Ελλάδας αποφασίστηκε να δεχτούμε την ευρωπαική βοήθεια. Καθότι δεν ξεχνάμε ότι η "εταιρεία" μας ανήκει σ εναν "όμιλο " την Έυρωπιακή Ένωση . Η Ευρωπαική ένωση υποστηρίζει με τη σειρά της την "εταιρεία" μας δίνοντας μας χρήματα , όχι όμως χωρίς όρους. Οι δανειστές είναι υποχρεωμένοι να εξασφαλίσουν όχι μόνο ότι θα πάρουν τα χρήματα τους πίσω, αλλα και ότι η επένδυση τους θα αποδώσει δηλαδή ότι η εταιρεία θα αποφέρει και πάλι κέρδη .
Τί γίνεται λοιπόν; Αναγκαστικά μείώνονται οι μισθοί των εργαζομένων , γίνονται απολύσεις , αλλα και ταυτόχρονη προσπάθεια να εξυγιανθεί και να εκσυγχρονιστεί η εταιρεία. Στην πορεία όμως αυτών των αλλαγών είναι λογικό να υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα , οι εργαζόμενοι να ξεσηκώνονται γιατί πιστεύουν ότι αδικούνται και οι υπόλοιποι μέτοχοι ( στη περίπτωση μας βουλευτές) ν΄ αμφισβητούν την ηγεσία.
Όμως η συγκεκριμένη ηγεσία είναι αυτή που έχει διεκπερεώσει τη συμφωνία , με απλά λόγια με αυτούς έχουν δώσει τα χέρια οι Ευρωπαίοι, μια διαφορετική κυβέρνηση πολύ πιθανόν πρώτον να πρέπει να επανδιαπραγματευτεί με διαφορετικούς, και όχι απαραίτητα καλύτερους όρους για την Ελλάδα και δεύτερον πιθανότατα να μην έχει τα δυνατότητα άμεσα να διαχειριστεί τα διάφορα ζητήματα που προκύπτουν από την κατάσταση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή η χώρα.
Επίσης αν προχωρήσουμε σε εκλογές , η χώρα θα μείνει προσωρινά "ακέφαλη" και όλοι ξέρουμε τί έχει κατα καιρούς συμβεί σε ταραχώδεις εποχές που υπάρχει κενό εξουσίας. Κατα την ταπεινή μου άποψη δεν είναι λύση ν άλλάξουμε τα πολιτικά πρόσωπα που κυβερνούν.Έίναι όλοι εξίσου ακατάλληλοι να βρούν λύσεις ώστε να βγούμε απο το αδιέξοδο.
Τί θα μπορούσαμε να κάνουμε εναλλακτικά; Μπορώ μόνο να προβλέψω τί θα γίνόταν αν ίσχυε η παραβολή μου και το κράτος ήταν όντως εταιρεία. Σ αυτή την περίπτωση , θα συστηνόταν ειδική επιτροπή από υπαλλήλους της εταιρείας και εξωτερικούς συνεργάτες , εμπειρογνώμονες δηλαδή , που θ΄αξιολογούσαν την κατάσταση και θα επαναδιαπραγματευόντουσαν τους όρους του δανείου. Πιστεύω ότι χρειάζεται η παρούσα κυβέρνηση να μπεί υπο επιτροπία, όχι όμως από το διεθνές νομισματικό ταμείο που έχει σκοπό να εφαρμόσει τα συμφέροντα των δανειζόντων αλλά από ανθρώπους ακόμα και άσχετους από πολιτική η οποίοι θα μπορέσουν να θέσουν την χώρα σε τροχιά ανάπτυξης. Αντίστοιχες κινήσεις αλλωστε έχουν γίνει και από άλλα κράτη , όπως το Μαυροβούνιο.
Λοιπές άλλες θεωρίες περί εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη και επιστροφή στη δραχμή δεν εξετάζει το παρόν άρθρο γιατί η συγγραφέας πιστεύει ότι σε μια παγκοσμιοπιημένη κοινωνία χωρίς ισχυρό νόμισμα που θα μας διευκολύνει στις συναλλαγές, δεν θα μπορέσουμε μοναχοί μας ν΄ανταπεξέλθουμε.
Σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι ν' αναζητήσει ούτε τα αίτια , ούτε τα γεγονότα που οδήγησαν την χώρα σε πιθανή χρεωκοπία. Σκοπός του όμως είναι να προσφέρει μια πιο ψύχραιμη ( όσο αυτό είναι δυνατό) ανάγνωση των καταστάσεων που καλούμαστε αυτη τη στιγμή ν' αντιμετωπίσουμε ως χώρα.
Είναι κατ εμέ ηλίου φαεινότερο πως μέχρι στιγμή η κυβέρνηση δεν έχει σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Η αλήθεια όμως είναι πως σε τόσο απαιτητικές συνθήκες όπως αυτές που ζούμε, κανείς χρειάζεται να έχει πέρα απο γνώσεις σχετιζόμενες με την πολιτική διακυβέρνηση , πολιτική προσωπικότητα και ικανότητες ενός πολιτικού ηγέτη ( που μεταξύ μας είναι πολύ σπάνιες τέτοιες προσωπικότητες). Στην περίπτωση μας λοιπόν , που κάτι τέτοιο δεν ισχύει πρέπει ν' αναλογιστούμε τί εναλλακτικές υπάρχουν.
Αν σκεφτούμε το κράτος , και συγχωρείστε μου τον παραλληλισμό , σαν μια εταιρεία που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού ίσως τα πράγματα γίνουν λίγο πιο ξεκάθαρα. Η εταιρεία λοιπόν κινδυνεύει όχι μόνο να μην αποφέρει κέρδη , αλλά να μην μπορεί να καλύψει όυτε τα έξοδα της. Σ αυτή την περίπτωση αποφασίζεται ένα σχέδιο διάσωσης , στην περίπτωση της Ελλάδας αποφασίστηκε να δεχτούμε την ευρωπαική βοήθεια. Καθότι δεν ξεχνάμε ότι η "εταιρεία" μας ανήκει σ εναν "όμιλο " την Έυρωπιακή Ένωση . Η Ευρωπαική ένωση υποστηρίζει με τη σειρά της την "εταιρεία" μας δίνοντας μας χρήματα , όχι όμως χωρίς όρους. Οι δανειστές είναι υποχρεωμένοι να εξασφαλίσουν όχι μόνο ότι θα πάρουν τα χρήματα τους πίσω, αλλα και ότι η επένδυση τους θα αποδώσει δηλαδή ότι η εταιρεία θα αποφέρει και πάλι κέρδη .
Τί γίνεται λοιπόν; Αναγκαστικά μείώνονται οι μισθοί των εργαζομένων , γίνονται απολύσεις , αλλα και ταυτόχρονη προσπάθεια να εξυγιανθεί και να εκσυγχρονιστεί η εταιρεία. Στην πορεία όμως αυτών των αλλαγών είναι λογικό να υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα , οι εργαζόμενοι να ξεσηκώνονται γιατί πιστεύουν ότι αδικούνται και οι υπόλοιποι μέτοχοι ( στη περίπτωση μας βουλευτές) ν΄ αμφισβητούν την ηγεσία.
Όμως η συγκεκριμένη ηγεσία είναι αυτή που έχει διεκπερεώσει τη συμφωνία , με απλά λόγια με αυτούς έχουν δώσει τα χέρια οι Ευρωπαίοι, μια διαφορετική κυβέρνηση πολύ πιθανόν πρώτον να πρέπει να επανδιαπραγματευτεί με διαφορετικούς, και όχι απαραίτητα καλύτερους όρους για την Ελλάδα και δεύτερον πιθανότατα να μην έχει τα δυνατότητα άμεσα να διαχειριστεί τα διάφορα ζητήματα που προκύπτουν από την κατάσταση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή η χώρα.
Επίσης αν προχωρήσουμε σε εκλογές , η χώρα θα μείνει προσωρινά "ακέφαλη" και όλοι ξέρουμε τί έχει κατα καιρούς συμβεί σε ταραχώδεις εποχές που υπάρχει κενό εξουσίας. Κατα την ταπεινή μου άποψη δεν είναι λύση ν άλλάξουμε τα πολιτικά πρόσωπα που κυβερνούν.Έίναι όλοι εξίσου ακατάλληλοι να βρούν λύσεις ώστε να βγούμε απο το αδιέξοδο.
Τί θα μπορούσαμε να κάνουμε εναλλακτικά; Μπορώ μόνο να προβλέψω τί θα γίνόταν αν ίσχυε η παραβολή μου και το κράτος ήταν όντως εταιρεία. Σ αυτή την περίπτωση , θα συστηνόταν ειδική επιτροπή από υπαλλήλους της εταιρείας και εξωτερικούς συνεργάτες , εμπειρογνώμονες δηλαδή , που θ΄αξιολογούσαν την κατάσταση και θα επαναδιαπραγματευόντουσαν τους όρους του δανείου. Πιστεύω ότι χρειάζεται η παρούσα κυβέρνηση να μπεί υπο επιτροπία, όχι όμως από το διεθνές νομισματικό ταμείο που έχει σκοπό να εφαρμόσει τα συμφέροντα των δανειζόντων αλλά από ανθρώπους ακόμα και άσχετους από πολιτική η οποίοι θα μπορέσουν να θέσουν την χώρα σε τροχιά ανάπτυξης. Αντίστοιχες κινήσεις αλλωστε έχουν γίνει και από άλλα κράτη , όπως το Μαυροβούνιο.
Λοιπές άλλες θεωρίες περί εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη και επιστροφή στη δραχμή δεν εξετάζει το παρόν άρθρο γιατί η συγγραφέας πιστεύει ότι σε μια παγκοσμιοπιημένη κοινωνία χωρίς ισχυρό νόμισμα που θα μας διευκολύνει στις συναλλαγές, δεν θα μπορέσουμε μοναχοί μας ν΄ανταπεξέλθουμε.