Γίνεται η... μόντα
του Μιχάλη Ταστσόγλου
Απόφοιτος του Γέηλ και διαπρεπής οικονομολόγος, ο Μάριο Μόντι δείχνει να είναι ο επικρατέστερος για να διαδεχθεί τον γνωστό και μη εξαιρετέο "Mr. TV" στην ιταλική πρωθυπουργία. Τα περιθώρια στένεψαν για τον μπερμπάντη πρωθυπουργό, που μπορεί να τα έβαλε με τη νομοθεσία, με την κοινή γνώμη, με τους ηθικολόγους και σε όλες τις περιπτώσεις να βγήκε νικητής, όμως δε μπόρεσε να αντέξει πάνω από μία εβδομάδα το ΔΝΤ και την ΕΕ πάνω από το κεφάλι του.
Ο Μάριο Μόντι προαλείφεται για τη διαδοχή του Σίλβιο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία. Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και Ευρωπαϊκή Ένωση προμοτάρουν την εν λόγω υποψηφιότητα προκειμένου να βοηθήσει στην εφαρμογή των ιταλικών δεσμέυσεων.
Απόφοιτος του Γέηλ και διαπρεπής οικονομολόγος, ο Μάριο Μόντι δείχνει να είναι ο επικρατέστερος για να διαδεχθεί τον γνωστό και μη εξαιρετέο "Mr. TV" στην ιταλική πρωθυπουργία. Τα περιθώρια στένεψαν για τον μπερμπάντη πρωθυπουργό, που μπορεί να τα έβαλε με τη νομοθεσία, με την κοινή γνώμη, με τους ηθικολόγους και σε όλες τις περιπτώσεις να βγήκε νικητής, όμως δε μπόρεσε να αντέξει πάνω από μία εβδομάδα το ΔΝΤ και την ΕΕ πάνω από το κεφάλι του.
Ο Μάριο Μόντι θεωρείται ως ο καταλληλότερος άνθρωπος για να εφαρμόσει όσα δεσμεύτηκε να πράξει ο απερχόμενος πρωθυπουργός στους ευρωπαίους εταίρους. Ο 68 ετών Μόντι υπήρξε μέλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ως επιλογή του Σίλβιο Μπερλουσκόνι κατά την πρώτη του πρωθυπουργική θητεία το 1994 (εποχή Forza Italia). Ωστόσο, θα λέγαμε ότι πρόκειται για μία διακομματική προσωπικότητα, καθώς ο Μάσσιμο Ντ' Αλέμα (κεντροαριστερός πρωθυπουργός από το 1998 έως το 2000) τον διατήρησε στην εν λόγω επιτροπή, ενόσω προήδρευε αυτής ο Ρομάνο Πρόντι. Παρόλα αυτα, όταν ο Μπερλουσκόνι επανεξελέγη το 2004, καθαίρεσε το Μόντι.
Πρόκειται για έναν πολιτικό με μακρά θητεία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή που χαίρει της εκτίμησης του Ζοσέ Μανουέλ Ντουράο Μπαρόζο, προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Σίγουρα και οι λοιποί ευρωπαίοι ηγέτες θα τρέφουν ανάλογη εκτίμηση για τα προσόντα του Μόντι, εξ ου και τον προωθούν ως αντί-Μπερλουσκόνι.