Το show του φτωχού
του Μιχάλη ΤαστσόγλουΤο χρηματιστήριο, τα χαλιά και η πολυθρόνα
Δύσκολες μέρες. Δε θέλω να μιλήσουμε για αξίες. Η συζήτηση πονάει. Δεν έχεις να φας, δεν έχεις να πληρώσεις ρεύμα. Άλλα θα κοιτάξεις πρώτα. Το lifestyle πέθανε, το lifestyle ψόφησε. Αγκομαχούν Κωστέτσοι, Τρύφωνες και Γαβαλάδες...
Δύσκολες μέρες. Δε θέλω να μιλήσουμε για αξίες. Η συζήτηση πονάει. Δεν έχεις να φας, δεν έχεις να πληρώσεις ρεύμα. Άλλα θα κοιτάξεις πρώτα. Το lifestyle πέθανε, το lifestyle ψόφησε. Αγκομαχούν Κωστέτσοι, Τρύφωνες και Γαβαλάδες να το αναγεννήσουν μες την ατζέντα μας διά της τηλοψίας. Φευ, φίλοι μου, φευ.
Οι άνθρωποι συνήθιζαν να κάνουν δύσκολες τις σχέσεις τους. Είκοσι χρόνια τώρα πάσχιζαν να απέχουν. Όμως, τώρα είναι η ευκαιρία. Οι άνθρωποι θα έρθουν αναπόφευκτα πιο κοντά. Το άγχος που έβλεπες στους δρόμους της Αθήνας εκλείπει. Όλοι έτρεχαν για τις δουλειές τους, να τα βγάλουν πέρα με οποιονδήποτε τρόπο. Τώρα δεν αγχώνονται, δεν τρέχουν. Ξέρουν, έχουν εμπεδώσει πως αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα. Και στην τελική, όλοι οι φίλοι τους (εχθρών συνυπολογισμένων) αδυνατούν να τα βγάλουν - οικονομικά πάντα – πέρα.
Το πρόβλημά τους δεν το κρύβουν. Δεν κρύβεται εξάλλου. Τα εξώδικα έρχονταν, αλλά χωρούσαν κάτω από το χαλί. Ο «άνεργος του σπιτιού» όμως, πως να χωρέσει από κάτω; Κανείς δεν επιθυμεί ένα πάτωμα που πετσικάρει.
Μέσα σ’ όλα, το επάγγελμα του ψυχολόγου. Ήταν που ήταν ξένο για μας. Ως νοοτροπία. «Εδώ δεν είναι Σουηδία», μας λέγανε. «Εδώ έχει ήλιο». Εγώ ήλιο – χαλί πρώτη φορά έβλεπα στη ζωή μου, αλλά τέλος πάντων. Και να που τώρα οι ψυχολόγοι είναι απαραίτητοι. Τα χαμένα παρελθόντα, οι συμβιβασμοί και το τρέμουλο θέλουν υποστήριξη. Κι ας μην είναι το τρέμουλο του άγχους, αλλά το τρέμουλο του «my precious» πετρελαίου θέρμανσης.
Όμως τότε, επί εποχής lifestyle (όταν οι ευώνυμοι πάσχιζαν για ένα Κωστοπούλειο εξώφυλλο) δεν είχες φίλους μεν, είχες δε την οικονομική άνεση να καθίσεις στην πολυθρόνα σου και να ξομολογηθείς στον επιστήθιο ψυχολόγο σου. Τώρα, και αγνοούμε όλοι ποιος είναι στο πρωτοσέλιδο του Nitro (συγγνώμη, κύριε Λυμπέρη μου, για την παράλειψη του Status) και δεν έχουμε και χρήματα για συνεδρίες, τώρα που είναι πιο απαραίτητες από ποτέ.
Γι’ αυτό, λοιπόν, ας παίξουμε χρηματιστήριο (do it like 1999). Εξάλλου, το χρηματιστήριο των ανθρωπίνων σχέσεων πάντοτε ήταν κερδοφόρο. Φιλίες, φίλοι μου, φιλίες. Κι όσοι είναι από τους παλιούς, εκείνους του lifestyle, ας το δούνε σα μετεκπαίδευση. P.R., baby, P.R.
Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι παρμένη από αυτήν την κομματάρα.
