Μαζί τον σκοτώσατε, μαζί θα σας «σκοτώσουμε»

Η μεγαλύτερη πληγή που αφήνει η οικονομική κρίση δεν είναι ούτε τα χρέη, ούτε και τα οικονομικά προβλήματα. Είναι το ανθρώπινο κόστος, η θλίψη και η κατάθλιψη που διαχέονται ακατάπαυστα στον κοινωνικό ιστό.

Είναι η λύπη που απορρέει από την φτώχεια και που καθημερινά αφοπλίζει ολοένα και περισσότερους συμπολίτες μας από το να συνεχίζουν να διεκδικούν και να ελπίζουν για ένα καλύτερο μέλλον.

Η χθεσινή αυτοκτονία, ή αν θέλετε δολοφονία, ενός συμπολίτη μας για "χρέη" στο Σύνταγμα είναι το αποκύημα του πόνου που του προκάλεσε αυτό το τόσο διεφθαρμένο και αναίσχυντο πολιτικό σύστημα. Πρόκειται για τον ίδιο πόνο που εισπράξαμε αρκετοί Έλληνες ακόμα, αλλά ποτέ δεν θα τον αφήναμε να μας οδηγήσει σε ένα τέτοιο απονενοημένο διάβημα. Το συγκεκριμένο συμβάν οφείλει να χτυπήσει το εσωτερικό μας καμπανάκι και να μας δείξει ότι όσο μεγάλος και αν είναι ο πόνος μας αυτή την εποχή, δεν μπορούμε να αφήνουμε τους εαυτούς μας, έτσι απλά, να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης και στο τέλος να παραδίδουν τα όπλα.

Δεν μπορεί οι Έλληνες να αυτοκτονούν ηττημένοι από την απόγνωση και να αφήνουν ελεύθερους στην πολιτική πιάτσα όλους όσοι είναι οι βασικοί ένοχοι και ηθικοί αυτουργοί του ελληνικού οικονομικού εγκλήματος.  Κάθε άνθρωπος έχει την ευθύνη των επιλογών του και, πλέον, η συλλογική μας επιλογή - μονόδρομος είναι να "σκοτώσουμε" αμέσως την εθνική μας κατάθλιψη και το σοκ της τελευταίας τριετίας και να προχωρήσουμε σε έναν λαϊκό αγώνα για δικαιοσύνη και πρόοδο. Έναν αγώνα που θα οδηγήσει σε δίκαιες δίκες τους μειοδότες πολιτικούς, που θα αναδείξει νέες ηγεσίες για να μας βγάλουν από το τέλμα της πολιτικής των μνημονίων, που θα επαναφέρει έναν αξιοπρεπή βίο για τον λαό και που, εν τέλει, θα διώξει την υποτέλειά μας στις στυγνές πολιτικές πρακτικές των οικονομικών μας δολοφόνων.

Υπάρχει ακόμα επιλογή.