Προσωπολατρική Αριστερά

Ο Φώτης Κουβέλης, ο Στάλιν και η αριστερή κουλτούρα

Ακούγεται ότι ο τίτλος του ψηφοδελτίου της ΔΗΜΑΡ θα είναι "Δημοκρατική Αριστερά - πρόεδρος Φώτης Κουβέλης". Οι εσωτερικές αντιδράσεις ίσως αποτρέψουν τη γελοιοποίηση την ύστατη ώρα. Όμως, και μόνο η σκέψη για έναν τέτοιου ύφους τίτλο πρέπει να προβληματίσει.


Η πρωσοπολατρεία, η ιδιοκτησιακή αντίληψη για το κόμμα και η ατομική προβολή είναι στοιχεία βάσει των οποίων δόμησε την κριτική της στο σταλινισμό η "ανανεωτική αριστερά". Η ατομική προβολή εις βάρος της συλλογικότητας είναι, υποτίθεται, ξένη προς τις δημοκρατικές παραδόσεις του χώρου που κατέκρινε τα απολυταρχικά καθεστώτα του "υπαρκτού σοσιαλισμού".

Αυτή λοιπόν η εστίαση στο brandname  (για να μιλήσουμε τη γλώσσα του πολιτικού marketing) του "Προέδρου", όσο κι αν δικαιολογείται ωφελιμιστικά από τη δημοφιλία (όπως αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις) του κ. Κουβέλη, είναι κραυγαλέα συμβολική παραφωνία που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Είναι πιο κοντά στις καταβολές του παραγοντισμού, του ηγεμονισμού και του καριερισμού που μας κληρονόμησε το ΠΑΣΟΚ, την ανδρεοπαπανδρεϊκή εποχή του οποίου υποτίθεται πώς επικρίνει το εκσυγχρονιστικό κομμάτι της ΔΗΜΑΡ.
Και δείχνει, όσο κι αν φαντάζει λεπτομέρεια, την απόσταση του κόμματος από την κουλτούρα της αριστεράς.