Το ΠαΣοΚ (δεν) θα αλλάξει πάλι!

Το ΠαΣοΚ δε δέχθηκε μόνο την ήττα του, αλλά δέχθηκε και την όψιμη ήττα του. Καμία ουσιαστική αλλαγή στα ψηφοδέλτια του κόμματος εν όψει 17ης Ιουνίου.

Δεν αποτυπώνει το ψηφοδέλτιο της 17ης Ιουνίου τη νέα φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ. Βρισκόμαστε σε μία μεταβατική κατάσταση.

Με αυτή του τη φράση ο Ευάγγελος Βενιζέλος σήκωσε λευκή πετσέτα. Όμως, δεν είναι μόνο αυτό. Ουσιαστικά προαναγγέλλει τις αλλαγές τις 18ης Ιούνη. Αλλά πως γίνεται να παίρνει την ευθύνη και να στέλνει ως υποψηφίους που ίσως εκπροσωπήσουν τον ελληνικό λαό, ανθρώπους που δεν εμπιστεύεται; Και το ερώτημα δεν είναι ηθικολογικό. Εξηγούμαι.

Με τη στάση του ο Ευάγγελος Βενιζέλος καθιστά σαφή τον υποβιβασμό, αν όχι την απομάκρυνση, ορισμένων στελεχών του Κινήματος. Όμως, πως θα μπορέσει να απομακρύνει στελέχη, τα οποία θα έχουν εκλεγεί βουλευτές έχοντας πάρει την εντολή του ελληνικού λαου; Αν το κάνει αυτό, θα πάει κόντρα στο εκλογικό σώμα. Αν δεν το κανει, θα πάει κόντρα στον εαυτό του.

Υπάρχει, βέβαια, και η τρίτη λύση. Κρίση των υποψηφίων με βάση την κάλπη: όσοι ψηφίστηκαν συνεχίζουν, όσοι όχι, χαιρετούν. Μα είναι λογική αυτή; Κι όμως, ναι. Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, το πιο λογικό να γίνει είναι αυτό. Δε θα μπορεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος αυταρχικά να εκδιώξει στελέχη εκλεγέντα, τα οποία μάλιστα έφεραν και ψήφους στο κόμμα. Επομένως, είναι δεδομένο ότι η στάση του θα εξαρτηθεί από το αποτέλεσμα των εκλογών για καθένα πρόσωπο ξεχωριστά.

Άρα, η αλλαγή του ΠαΣοΚ, θα είναι προσαρμοσμένη στο αποτέλεσμα των εκλογών. Καμία περαιτέρω αυτοκριτική, άρα καμία ουσιαστική αλλαγή. Η εκλογή κάποιου βουλευτή δε σημαίνει κιόλας την ικανότητά του. Κι αυτό το ξέρουν όλοι στο ΠαΣοΚ. Πόσες τετραετίες εκλεγόταν ο Άκης Τσοχατζόπουλος;

Ο κύριος Βενιζέλος, αν ήθελε, θα το είχε αλλάξει το κόμμα. Θα άλλαζε καταστατικά, ονόματα, τα πάντα. Όπως διαλύθηκε η ΕΡΕ, ή η Ένωση Κέντρου. Μόνο που δε μπορεί. Και δεν είναι μόνο το ότι δεν θέλει.

Διάβαζα χθες τον φίλο μου Τάσο Γιαννόπουλο να λέει για τον οριστικό θάνατο του ΠαΣοΚ. Και συμφώνησα μαζί του. Με μία μικρή διαφοροποίηση. Το ΠαΣοΚ χρωστάει 150 εκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες. Αν διαλυθεί, ποιος θα τα δώσει αυτά τα λεφτά; Το ΠαΣοΚ είναι καταδικασμένο να υπάρχει και καταδικασμένο να πρωταγωνιστεί για να μπορεί να ξεχρεώσει. Γι' αυτό και το αβαντάρουν όλοι οι εκπρόσωποι του κόμματος του μνημονίου.