της Ξένιας Κουναλάκη
Δημοσιογραφικά
ο σχολιασμός των απόψεων του Θάνου Τζήμερου, προέδρου του κόμματος
«Δημιουργία ξανά» (Δ.Ξ.), δεν έχει πια κανένα ενδιαφέρον. Να
χαρακτηρίσεις τις θέσεις του ανόητες είναι περίπου σαν να ξυπνάς το πρωί
και να λες «σήμερα έχει καύσωνα». Προφανώς έχει. Σε συνέντευξή του σε
κανάλι της Κορίνθου όμως ο κύριος Τζήμερος υιοθέτησε μία ευρέως
διαδεδομένη εκτίμηση, ότι Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ είναι δύο διαφορετικές
εκφάνσεις φασισμού. Πολλοί ομοϊδεάτες του φτάνουν μάλιστα στο σημείο να
αφήσουν να εννοηθεί ότι ενδεχόμενη απαγόρευση της Χρυσής Αυγής θα έπρεπε
να οδηγήσει αυτόματα σε ανάλογο μέτρο εναντίον του ΚΚΕ.
«Οταν οι
φασίστες της Δεξιάς συναντιούνται με τους φασίστες της Αριστεράς, γιατί
φασισμός είναι και αυτός, οι διαφορές θα λύνονται με καρπαζιές, με
κλωτσιές. Μακάρι να μπουν στο ίδιο κλουβί. Είναι φασισμός όταν το ΠΑΜΕ,
ας πούμε, έχει καταλύσει κάθε έννοια νομιμότητας, όταν έρχεται ο
τουρίστας από την Ιαπωνία ένα ταξίδι ζωής, για να επισκεφθεί την
Ακρόπολη και τη βρίσκει κλειστή, από δέκα νταβατζήδες του ΠΑΜΕ. Τι είναι
αυτό; Δεν είναι φασισμός; Οταν προσπαθεί να αποπλεύσει ένα πλοίο και
πάνε και καταλαμβάνουν τον καταπέλτη, δεν είναι φασισμός;» αναρωτήθηκε ο
επικεφαλής της Δ.Ξ.
Τα επιχειρήματα του κύριου Τζήμερου είναι
επιπέδου «Τι Λωζάννη, τι Κοζάνη, χιόνια η μια και χιόνια η άλλη». Το
ίδιο είναι δηλαδή η κατάληψη ενός λιμανιού ή ενός αρχαιολογικού χώρου
και οι καθημερινές βάναυσες επιθέσεις κατά μεταναστών; Είναι κοινή η
(ψυχολογική) βία που ασκεί το ΠΑΜΕ στους απογοητευμένους Ιάπωνες
τουρίστες που δεν θα δουν την Ακρόπολη και η σωματική βία που ασκεί η
Χ.Α. σε πρόσφυγες, ομοφυλόφιλους και αριστερούς; Η δε αόριστη κατηγορία
ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποθάλπει τους κουκουλοφόρους μπορεί να ενισχύεται από την
υποτονική αποδοκιμασία του κόμματος απέναντι σε φαινόμενα βίας, αλλά δεν
έχει επιβεβαιωθεί ποτέ δικαστικά. Γι’ αυτό έχει περίπου την ίδια
ακρίβεια με τη θεωρία περί παρακρατικών - προβοκατόρων που ξεκινούν τα
επεισόδια μετά τις πορείες. Ολοι έχουμε τις υποψίες μας, αλλά μέχρι να
εξασφαλίσουμε συγκεκριμένες αποδείξεις οι υπόνοιες αυτές περιορίζονται
στη σφαίρα των αστικών μύθων.
Από την άλλη, είναι ασέβεια για ένα
ιστορικό κόμμα σαν το ΚΚΕ, του οποίου η 94χρονη συμβολή στη νεότερη
ελληνική ιστορία έχει αναγνωριστεί διακομματικά μέσα από τη νομιμοποίησή
του από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, να συμψηφίζεται με μία ελεεινή
συμμορία κοινών εγκληματιών με ναζιστικές ιδεολογικές καταβολές. Η μισή
κοινοβουλευτική ομάδα της Χ.Α. ξημεροβραδιάζεται στη ΓΑΔΑ και τα
δικαστήρια για καθημερινές βιαιοπραγίες. Στοχοποιεί αδύναμες κοινωνικές
ομάδες, συγκροτεί παράνομες αστυνομικές περιπολίες, ξυλοκοπεί και
απειλεί, καταλύει δηλαδή κάθε έννοια κράτους δικαίου.
πηγή: Η Καθημερινή, φύλλο Πέμπτης 14 Ιουνίου 2012
| 
