Προσεγγίσεις

"...το συγκεκριμένο ζήτημα της φοροδιαφυγής εάν υπολογιστεί ποσοτικά είναι ένα ποσοστό του ΑΕΠ ικανό να προσδώσει αξιοπρέπεια στη χώρα αλλά και τα δημοσιονομικά της μεγέθη."

του πολιτικού επιστήμονα Βαγγέλη Ταλιούρη

Η βασική αρχή σε μια πολιτική κουβέντα είναι ότι όλοι έχουν τη γνώμη τους, η οποία έχει μια συγκεκριμένη προσέγγιση πολιτική, η οποία είναι ανάλογη του αριθμού των ατόμων που συμμετέχουν. Αυτό είναι το φυσιολογικό, το δημοκρατικό και το δέον. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλοι έχουν δίκιο και πιο συγκεκριμένα ....
ότι όλοι έχουν τη σοβαρότητα να πούν κάτι που θα βοηθήσει ένα διάλογο. Αυτό δεν είναι ούτε αφορισμός, ούτε κάποια απόπειρα δημιουργίας μια αριστοκρατίας της γνώσης, αλλά μια διαπίστωση για ένα σύνολο πολιτών και αντίστοιχα πολιτικών που πραγματικά δεν ξέρουν ούτε τί λένε, ούτε τί περιγράφουν, ούτε τί θέλουν να καταδείξουν με αυτό. Το πιο λυπηρό είναι όταν αυτοί έχουν μια θέση πομπού, όπως προανέφερα και πιο ειδικά οι πολιτικοί όπου σχεδόν σε όλους τους χώρους υπάρχουν άτομα που πραγματικά πάσχουν από τη παραπάνω διαπίστωση και ωθούν τα πράγματα στα άκρα. Αποτέλεσμα είναι σε όλες τις συζητήσεις που κυριαρχούν στη κοινωνία και στα ΜΜΕ να υπάρχουν αφορισμοί, ακρότητες, χωρίς να ακούγονται σοβαρές πολιτικές προσεγγίσεις από την οχλαβοή του αφορισμού και του πανικού. Το ζητούμενο δεν είναι όμως μόνο να ακουστούν αλλά να διαφωνήσουμε και να συμφωνήσουμε όπου χρειαστεί γιατί αυτό είναι δημοκρατία.
    Μετά το παραπάνω παραλήρημα για την απουσία επικοδομητικού διαλόγου θα προχωρήσω στην ουσία της άποψης μου. Ο κόσμος έχει αρχίσει να γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη κοινωνία και αρκετοί έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι είναι πολίτες ενός κράτους, μπορεί όχι ελβετικού ή σκαδιναβικού αλλά ενός μέσου ευρωπαικού κράτους που λέγεται Ελλάδα. Αυτό είναι πολύ καλό αλλά όσο και εάν φαίνεται αυτονόητο δεν είναι, μιας και οι πολίτες αυτής της χώρας τη στιγμή αυτή της κρίσης αρχίζουν ξανά να αναρωτιούνται πόσο δημοκρατική είναι η δημοκρατία μας και πώς επημερίζεται η πολιτική ευθύνη. Ο αγώνας για την κατάκτηση μιας πολιτικής κοινωνίας, της έννοιας του πολίτη και συνεπώς της δημοκρατίας δεν είναι εύκολος και το καταλάβαμε αργά, παρόλα αυτά όμως φαίνεται ότι κάποιοι έχουν αρχίσει να σκέπτονται.
    Οι αντιδράσεις στις παρελάσεις την 28η Οκτωβρίου ήταν μια κίνηση που για κάποιους ήταν υποκινούμενη από μειοψηφίες και από κάποιους άλλους αυθόρμητη εξέργεση. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι κάτι πρέπει να γίνει σε επίπεδο εφαρμοσμένης πολιτικής κάτι πρός το στόχο που λέγεται σωτηρία, εάν πραγματικά θέλουμε να παραμείνουμε ένα κράτος μέλος της Ευρωπαικής οικογένειας και μια Ευρωπαική δημοκρατία. Προσωπικά αυτό είναι το ζητούμενο για εμένα και μπορεί να γίνει αυτό για παράδειγμα με ένα τέλος στο κακόσκηνοθετημένο σίριαλ της φοροδιαφυγής τα τελευταία 37 χρόνια. Αυτό το έργο θα πρέπει να τελειώσει όχι σήμερα, ούτε αύριο. Αλλα χθές. Το συγκεκριμένο ζήτημα της φοροδιαφυγής εάν υπολογιστεί ποσοτικά είναι ένα ποσοστό του ΑΕΠ ικανό να προσδώσει αξιοπρέπεια στη χώρα αλλά και τα δημοσιονομικά της μεγέθη. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι θα δημιουργήσει την εικόνα στους περισσότερους Έλληνες πολίτες, ότι το δίκαιο εφαρμόζεται στο πιο απλό επίπεδο πολιτικής ευθύνης.
    Το συνολικό χρέος και αύριο να ήταν μηδέν, χωρίς να μας άφηναν να πτωχέυσουμε οι δανειστές μας, σε μερικά χρόνια θα ήταν το ίδιο λόγω της αδυναμίας του πολιτικού συστήματος στη χώρα αυτή να διοικήσει εκ του παραδείγματος και να θέσει την αρχή του κράτους δικαίου και της ισονομίας.