Δεν είμαι μπούλης... Όχι άλλο bullying...!
της Μαρίνας Πηγασίου
"Οχι μαμά, δε σηκώνομαι!" είπε ο ...
Άγγελος ξέπνοα.
Ο Άγγελος πέφτει θύμα "bullying". Ένας ξενόφερτος όρος -πολύ της μόδας τώρα τελευταία- που στην ελληνική ορολογία αναφέρεται ως "νταηλίκι" ή "ψευτοπαλικαριά", αφορά στον εκφοβισμό, την επίθεση ή την απόρριψη κάποιων ατόμων από μια ομάδα ή από μεμονωμένα άτομα στα πλαίσια του σχολικού περιβάλλοντος. Το φαινόμενο αυτό συχνά οδηγεί σε δολοφονίες εφήβων ή και αυτοκτονίες των θυμάτων, που αφαιρούν τα ίδια τη ζωή τους, μην μπορώντας να υπομείνουν την παρενόχληση και τα βασανιστήρια από τους συμμαθητές τους.
Στη χώρα μας, τα νέα δεν είναι λιγότερο ανησυχητικά, αφού όλο και συχνότερα πλέον, γίνεται λόγος από τα media για συσπείρωση ατόμων σε συμμορίες, γεγονός που εντείνει το φόβο για αύξηση της εγκληματικότητας στις νεαρές ηλικίες (βλέπε περίπτωση του μικρού Άλεξ από τη Βέροια.).
Οι "νταήδες" εφαρμόζουν διάφορες μεθόδους εκφοβισμού, χρησιμοποιώντας είτε λεκτική είτε σωματική βία. Απειλούν , χτυπούν, κλωτσούν, κλέβουν τα θύματά τους. Άλλοτε τους αναγκάζουν να κάνουν πράγματα χωρίς τη θέλησή τους, τους "κολλάνε" προσβλητικά παρατσούκλια και διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις για να τους τσακίσουν το ηθικό. Ακόμα, τα αποκλείουν από κοινές σχολικές δραστηριότητες και τα παρενοχλούν σεξουαλικά σε μεγαλύτερες ηλικίες.
Σήμερα, μια διαδεδομένη μορφή εκφοβισμού είναι ο εκφοβισμός μέσω του διαδικτύου (cyber bullying). Η τελευταία αυτή μορφή αποτελεί μεγάλη απειλή για τους μαθητές, καθώς ζουν με τον καθημερινό φόβο διαπόμπευσής τους στο διαδίκτυο, στο οποίο έχει πρόσβαση ένα πλήθος ανθρώπων.
Οι νταήδες είναι γένους αρσενικού και θηλυκού, με τη διαφορά ότι στους μεν "αξιοποιείται" η σωματική ρώμη, ενώ στους δε, η περιθωριοποίηση συντελείται με πλάγιους τρόπους (όπως για παράδειγμα η διάδοση ανυπόστατων κατηγοριών). Αυτή η προσπάθεια κυριαρχίας στον άλλο, φανερώνει σε πρώτο επίπεδο σκληρότητα, δύναμη και φήμη, είναι όμως πολύ πιθανό σε κάποιες περιπτώσεις να προέρχεται από ανασφάλεια. Ακριβώς επειδή υστερεί σε κοινωνικές δεξιότητες,
προσπαθεί να καλύψει αυτό το κενό, κάνοντας άλλα παιδιά να νιώθουν αδύναμα και λιγότερο ενδιαφέροντα. Δεν αποκλείεται κάποιοι θύτες να είχαν υπάρξει θύματα του “bullying” στο παρελθόν ή να αναπαράγουν ένα πρότυπο επιθετικής συμπεριφοράς, φυσικής ή λεκτικής, μέσα από την οικογένεια.
Δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που ορισμένα παιδιά μπαίνουν στο στόχαστρο των συμμαθητών τους, συνήθως όμως είναι παιδιά που διαφέρουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο από εκείνους. Η εμφάνιση, η θρησκεία, η επίδοση στα μαθήματα, ακόμη και το όνομά τους μπορεί να γίνει αιτία να ξεκινήσει αυτή η ιστορία. Μάλιστα είναι φορές που ένα ήσυχο και διακριτικό παιδί στοχοποιείται, ακριβώς επειδή δίνει την εντύπωση ότι δεν μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό του.
Η ιστορία αυτή δεν έχει τέλος... Είναι ένας φαύλος κύκλος μίσους, βίας, απαξίωσης της ζωής σε τόσο νεαρή ηλικία. Καταδικάζουμε τις πράξεις βίας, πόσο μάλλον όταν πρωταγωνιστές τέτοιων πράξεων είναι παιδιά..
Ας αγκαλιάσουμε όμως εκείνα τα παιδιά που προκαλούν πόνο... Γιατί η δική μας ψυχρότητα, η δική μας αδιαφορία είναι που τα κάνει βίαια, σκληρά, απάνθρωπα, που τα ωθεί στην κακομεταχείριση των άλλων παιδιών. Το μόνο που θέλουν είναι να νιώσουν ότι ανήκουν κάπου. Είναι παιδιά δυστυχισμένα. Παιδιά χωρίς ταυτότητα.
Απαιτείται λοιπόν, συλλογική προσπάθεια από το σχολείο, τους δασκάλους, τις οικογένειες των θυτών και των θυμάτων αλλά και υπεύθυνων κοινωνικών δομών για μια δυναμική αντιμετώπιση του φαινομένου. Προσπάθεια από την οικογένεια του θύματος, για να του εμφυσήσουν την απαραίτητη εμπιστοσύνη και περηφάνια στον εαυτό του και στην διαφορετικότητα του, για να το υποστηρίζουν να βρει τη δύναμη να αγνοεί τον νταή, δίνοντάς του σαφές μήνυμα πως δεν είναι και τόσο ευάλωτος όσο τον θεωρεί και να το βοηθούν να αποκτήσει διαπροσωπικές δεξιότητες ώστε να αποκτήσει δικές του παρέες και να ζητάει βοήθεια από έναν δάσκαλο ή άλλον ενήλικα όταν η επίθεση γίνεται συστηματικά σωματική.
Προσπάθεια από τα σχολεία και συνεργασία με ειδικούς, συμβούλους ή ψυχολόγους, ώστε να σχεδιαστεί κάποια πολιτική αντιμετώπισης του φαινομένου. Ας μην ξεχνάμε ότι η καθημερινότητα του παιδιού που γίνεται το θύμα είναι αβάσταχτη με νυχτερινούς εφιάλτες, σωματικά συμπτώματα και μπορεί να οδηγήσει σε χρόνιες καταστάσεις άγχους ή και κατάθλιψης καθώς μεγαλώνει. Αλλά και η εξέλιξη του θύτη δεν είναι και η καλύτερη δυνατή. Συνήθως οδηγεί και σε άλλες μορφές επιθετικότητας , στην εγκληματικότητα, τη συζυγική βία ή την παιδική κακοποίηση.
"Μαμά, καλημέρα! Ωραία μέρα για σχολείο, δε νομίζεις?"
Δείτε το σχετικό video....
http://www.cbsnews.com/8301-504784_162-57326239-10391705/losers-is-a-powerful-video-about-bullying-that-makes-you-think/?tag=cbsnewsMainColumnArea
