Οι διαδηλώσεις υπό κατάργηση...

                                                                    του Γ. Τ

Για άλλη μια φορά, πριν από διαδηλώσεις, η ΕΛ.ΑΣ καλλιέργησε κλίμα φόβου και αστυνομοκρατίας.

Όπως και τις δύο προηγούμενες Κυριακές, έκλεισε τους σταθμούς του Μετρό που διευκολύνουν την πρόσβαση των διαδηλωτών στο Σύνταγμα. Μάλιστα, το μέτρο, που σύμφωνα με την ανακοίνωση που άκουγαν ανά τακτά χρονικά διαστήματα οι επιβάτες, λήφθηκε για «λόγους ασφαλείας», ξεκίνησε δύο περίπου ώρες (!) πριν την προγραμματισμένη συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος. 

Δύο απ’ τους σταθμούς που σταμάτησε η αποβίβαση και επιβίβαση ήταν το «Σύνταγμα» και το «Μοναστηράκι». Αναρωτιέμαι πόση «ασφάλεια» ένιωσαν οι χιλιάδες επιβάτες που στις ώρες αιχμής δεν κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν τους δύο σταθμούς με ανταπόκριση! Από τι είδους κίνδυνο γλίτωσαν, μόνο οι υπεύθυνοι της ΕΛ.ΑΣ μπορούν να μας εξηγήσουν.

Πρόκειται όμως μόνο για μια βλακώδη απόφαση κάποιου αστυνομικού επιτελείου;

Μάλλον όχι.  Φαίνεται να προχωράει με ταχύτερα και δραστικότερα «μέτρα» το σχέδιο δαιμονοποίησης, απονομομιμοποίησης και εν τέλει κατάργησης των διαδηλώσεων.

Το μήνυμα, σε όσους ακόμα μπορεί να έχει ισχύ, είναι: «μην διαδηλώνετε, τα συλλαλητήρια είναι αφορμή για να καεί η Αθήνα, να καταστραφούν οι μαγαζάτορες του κέντρου και να ταλαιπωρηθούν οι φιλήσυχοι πολίτες».

      Από εδώ και στο εξής, μόνο λίγοι «τολμηροί» θα προσεγγίζουν τον τόπο της συγκέντρωσης. Σήμερα, σε δύο διαδηλώσεις χωρίς ιδιαίτερη μαζικότητα, είδαμε «δρακόντεια μέτρα ασφαλείας» (συμπεριλαμβανομένου, όπως προαναφέραμε, του κλεισίματος των κεντρικότερων σταθμών του μετρό), 2 συλλήψεις, 20 προσαγωγές και κιγκλιδώματα να «προστατεύουν» τη Βουλή από τον εχθρό λαό.

 Πολλές φορές στο παρελθόν έχει επιχειρηθεί η τρομοκράτηση όσων θέλουν να διαμαρτυρηθούν, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία όπως έδειξαν οι ογκωδέστατες διαδηλώσεις των τελευταίων μηνών.  

Όμως, το «κόμμα του Μνημονίου» (κυβέρνηση, καθεστωτικά ΜΜΕ, νεοφιλελεύθερα think tanks) επιστρατεύει ξανά όλα τα «όπλα» εντελώς απροκάλυπτα: άγρια καταστολή συνδυαζόμενη με χημικό πόλεμο (παρά τις προειδοποιήσεις ιατρικών και άλλων φορέων για τον κίνδυνο να χαθούν ζωές), αντιδεοντολογική δημοσιογραφική κάλυψη των κινητοποιήσεων (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη συγκέντρωση της 12^ης Φεβρουαρίου όπου τα κεντρικά δελτία «εξαφάνισαν» τους χιλιάδες διαδηλωτές και επιδόθηκαν σε μια τρομοκρατική παρουσίαση των καταστροφών σε κτίρια του ιστορικού κέντρου) και ιδεολογική «επίθεση» με το γνωστό «ουδέτερο» και «απολιτίκ» ολοκληρωτισμό.

          Επιβεβαιώνεται έτσι, ένα ιστορικά διαπιστωμένο φαινόμενο: όσο υποχωρεί η συναίνεση σε μια πολιτική εξουσία από πλευράς των κυβερνωμένων, τόσο αυξάνεται κατακόρυφα (και χωρίς δημοκρατικά προσχήματα) η φυσική και ιδεολογική καταστολή, καθιστώντας αβέβαιο το μέλλον των πολιτικών δικαιωμάτων. Επαφίεται, πλέον,  στους πολίτες η αντίσταση σε κάθε προσπάθεια περιστολής του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στη διαδήλωση (ακόμη κι αν για να πας σε… αυτή τη διαδήλωση πρέπει να κάνεις δρόμο… αντοχής!).