Θάτσερ - Καθημερινή σημειώσατε 1
Η ανία προτιμότερη της στολισμένης κακολογίας
Κυριακή πρωί με έναν καφέ και οικογένεια. Έξω βροχή, τι λείπει; Μια καλή ταινία. Κι όταν η ταινία σε προδίδει, ας μην ψάξεις κάτι άλλο. Τουλάχιστον αυτή έχει αρχή, μέση και τέλος.
Ας ξεκινήσουμε με την ταινία. Λιτή, δομημένη γύρω από το τέρας Στριπ και με συγκεκριμένο κίνητρο: να δώσει σημεία βιογραφίας. Όχι πολιτική, όχι ιστορία. Μία γυναίκα, ένας άνθρωπος, τι νιώθει και πως επιβάλλεται.
Διαφωνώ με το κίνητρο. Η ιστορία, το τελικό στάδιο του Ψυχρού πολέμου και η όλη πολιτική επικοινωνία υπήρξαν παραλείψεις που θα μπορούσαν να προσδώσουν πολύπλευρο ενδιαφέρον στην πλοκή. Αντ' αυτών προτιμήθηκαν στιγμές της Μάργκαρετ Θάτσερ που αν και ανταποκρίνονταν στην πολιτική της ταυτότητα, δίνονταν στο θεατή με καθαρά α-πολιτικό τρόπο.
Αλλά και την επιλογή της η Λόυντ δεν τη στήριξε σωστά. Δε μας έδειξε πως δημιουργήθηκε συναισθηματικά ο σιδηρος χαρακτήρας σε καμία περίπτωση. Έδειχνε συνεχώς αποτελέσματα χωρίς να φωτίζονται τα αίτια αυτών. Και το χειρότερο, δεν έδειξε γιατί το παράθυρο του αυτοκινήτου της θύμιζε πλατεία Συντάγματος.
Ως άνθρωπος κάπου δεν άντεξα και έπιασα μία εφημερίδα χωρίς να αλλάξω θέση, ώστε αν αποκτήσει κάποιο ενδιαφέρον η ταινία να συνεχίσω με την αρχική μου επιλογή. Όμως, δε χρειάστηκε κάτι τέτοιο.
Πρώτη σελίδα αναφερόταν το "πάρτυ" με τα φάρμακα. Ένα αλισβερίσι που το κράτος προσπαθεί να το περιορίσει, ενώ το ίδιο ήταν που το δημιούργησε. Όμως, το φάρμακο είναι απαραίτητο. Και δυο φάρμακα παραπάνω πιάνουν τόπο, βοηθούν.
Παρόμοια "εκστρατεία" είχαν ξεκινήσει τα καθεστωτικά μέσα επί Καραμανλή για τα βιβλία των πανεπιστημίων. Κι έλεγαν τότε οι ίδιοι δημοσιογράφοι: Γιατί τόσα πολλά βιβλία; γιατί οι καθηγητές να δίνουν τα δικά τους βιβλία; γιατί να αισχροκερδούν οι εκδοτικοί οίκοι;
Αποφοίτησα το 2009, αλλά τυγχάνει να έχω επαφές με νέους φοιτητές. Κι όταν θέλουν συμβουλές μου τους προτείνω από που να διαβάσουν τι... Αλλά δυστυχώς, έχουν μόνο ένα βιβλίο. Και το οποίο, βέβαια, είναι του καθηγητή. Και σωστά είναι του καθηγητή, γιατί εκείνος διδάσκει. Δε γίνεται να εμπιστεύεσαι σε έναν άνθρωπο τη διδαχή επιστημονικών γενεών ολόκληρων και να μην του μεπιστέυεσαι την επιλογή των διανεμόμενων συγγραμμάτων.
Και στο κάτω - κάτω δεν τους πειράζουν τα όπλα, τα φάρμακα τους μάραναν. Αυτό για μένα είναι υποκριτικό. Και δεν το λέω όπως οι βουλευτές στα πάνελ μεταξύ τους. Το λέω και το εννοώ, όπως και όλα τα συναισθήματα που βγάζει μία υποκρισία.
Από κάτω γινόταν αναφορά στις φυλακές. Οι κρατούμενοι έχουν facebook. Ναι, αν είναι δυνατόν. Οι κρατούμενοι έχουν facebook. Το ελληνικό σωφρονιστικό σύστημα μία παράλειψη έχει μόνο: το ότι οι κρατούμενοι έχουν facebook.
Τελικά, μέσα σε δέκα λεπτά είχα προσηλωθεί στην ταινία. Όχι ότι έγινε κάτι αξιοπρόσεκτο, απλά φύλαξα τα ρούχα μου. Εξάλλου, μπροστά στην Καθημερινή η Θάτσερ ήταν κοινωνική.
