Παίζει με υπερπροσπάθεια και ηρωισμό
Προς τους επικριτές Ρεχάγκελ
Δεν βλεπότανε η Εθνική Ελλάδας στο φιλικό με το Βέλγιο. Και πού είναι το περίεργο;
Μια ομάδα που δεν μπορεί να παίξει μπάλα στα επίσημα παιχνίδια, θα παίξει στα φιλικά; Και δεν το λέω αυτό για να υποτιμήσω ομάδα και παίκτες. Αυτή είναι η αλήθεια. Κι όχι σήμερα ή χθες, αλλά εδώ και πολλά χρόνια. Με ποια ποιότητα παικτών μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο η Εθνική Ελλάδας; Ποιος την έχασε για να τη βρούνε οι Ελληνες ποδοσφαιριστές;
Αυτήν την καραμέλα την πιπιλάγανε επί Ρεχάγκελ. Η μεγάλη των κομπλεξικών δημοσιογράφων σχολή, που δεν της έφταναν οι παρουσίες στις μεγάλες διοργανώσεις, δεν της έφτανε η κατάκτηση του Γιούρο, αλλά είχανε την απαίτηση να βλέπουν και μπάλα. Και αναθεμάτιζαν τον καταραμένο τον Γερμανό, που με τις επιλογές του σε τακτικές και πρόσωπα «αδικεί το ταλέντο του Ελληνα ποδοσφαιριστή»! Και δεν θέλω κι εγώ με τη σειρά μου να γίνω λακαμάς και να λέω τα ίδια για τον Σάντος. Από πού κι ως πού η Εθνική Ελλάδας να παίξει ποδόσφαιρο; Με ποια χαφ και με ποιους επιθετικούς; Τον Σαλπιγγίδη και τον Γκέκα που δεν μπορούνε να κάνουνε κοντρόλ;
Αν πας να κάνεις υψηλή κριτική στην εθνική ομάδα γιατί παίζει αυτός και δεν παίζει ο άλλος είναι σαν να θέλεις να βγάλεις από τη μύγα ξύγκι. Αυτό που έχει καταφέρει αυτή η ομάδα από το 2004 και μετά να είναι παρούσα σε τρεις μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις, συνιστά θαύμα. Κι αυτό έχει συμβεί επειδή ο Ρεχάγκελ πήρε ένα καφενείο και του έδωσε ποδοσφαιρική ταυτότητα. ΟΚ. Η φουρνιά του 2004 πράγματι είχε παιχταράδες. Από κει και πέρα όμως άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Στη θέση του Ζαγοράκη παίζει ο Φωτάκης. Στου Γιαννακόπουλου ο Σαλπιγγίδης κι ο Χαριστέας του 2004 είναι όσο και οι τρεις μαζί που παίζουνε τώρα στην επίθεση. Γιούρκας, Καραγκούνης, Κατσουράνης στην Πορτογαλία βγάζανε μάτια.
Διαφορετικός και ως άνθρωπος και ως προπονητής από τον Γερμανό ο Σάντος, αλλά επί της ουσίας τη συνταγή της Εθνικής δεν τη χάλασε. Πήγε να ξεκινήσει να παίξει 4-4-2 με ρόμβο, αλλά το άλλαξε αμέσως κι ούτε που το ξαναδοκίμασε. Στα φιλικά μπορεί να έχει καλέσει στην Εθνική και την κουτσή Μαρία, αλλά στα επίσημα εμπιστεύεται τους έμπειρους. Αυτή είναι η Εθνική Ελλάδας. Στην υπερπροσπάθεια και στον ηρωισμό. Δεν μπορεί να παίξει μπάλα, δεν έχει την ποιότητα, δεν έχει τους ποδοσφαιριστές. Ποιος ποδοσφαιριστής στα χαφ και στην επίθεση μπορεί να κάνει μια ατομική προσπάθεια;
Να περάσει δύο αντιπάλους και να τελειώσει σωστά τη φάση; Ποιος έχει την ταχύτητα που απαιτεί το σύγχρονο ποδόσφαιρο; Το γεγονός και μόνο ότι υπάρχει στην αποστολή της Εθνικής ο Λυμπερόπουλος τα λέει όλα. Κι ύστερα λέγανε για τον Ρεχάγκελ ότι ήτανε κολλημένος στους ίδιους και στους ίδιους. Εχει καμία σχέση ο Λυμπερόπουλος στην κατάσταση που είναι με εν ενεργεία ποδοσφαιριστή; Ούτε ο ίδιος το καταλαβαίνει ούτε ο Κωστένογλου τον λυπάται που στο ματς με τον ΟΦΗ τον άφησε μέσα 90 λεπτά. Ο Σάντος τουλάχιστον δεν αποτόλμησε να τον βάλει να παίξει. Τον πήρε στην αποστολή για διήμερη εκδρομή στην Κρήτη. Αυτά.
Το παπατζηλίκι έχει μεταφερθεί στο Ιντερνετ
Εδώ ο παπάς, εκεί ο παπάς, πού είναι ο παπάς; Το είδος των παπατζήδων πλέον έχει εκλείψει. Και μαζί τους και οι αβανταδόροι. Οι ένδοξες ημέρες στην οδό Αθηνάς και στους άλλους δρόμους γύρω από την Ομόνοια ανήκουν οριστικά και αμετάκλητα στο παρελθόν. Το παπατζηλίκι έχει μεταφερθεί κατά κάποιο τρόπο στο Ιντερνετ. Κι από ποδοσφαιρικής πλευράς, ας είναι καλά οι δύο τέως καρδιακοί φίλοι Νικόλας Πατέρας και Βαγγέλης Μαρινάκης. Και οι αβανταδόροι τους: «Εδώ ο Πατέρας, εκεί ο Μαρινάκης, πού είναι ο παπάς;». Της πουτάνας γίνεται και ειδικότερα το τελευταίο διάστημα. Ο Πατέρας, παρά το γεγονός ότι είναι εκτός κόλπου δεν το βάζει κάτω. Παρά το γεγονός ότι ο Βαγγέλης τον έχει αποδυναμώσει, δεν καταθέτει τα όπλα.
Πάντα είναι παρών και πάντα έχει τους μηχανισμούς του για να δώσει απαντήσεις όταν θίγεται. Και σε ό,τι έχει να κάνει στα εσωτερικά του Παναθηναϊκού αλλά και με τον Βαγγέλη. Ο Μαρινάκης από την πλευρά του είναι δέκα φορές πιο επιθετικός. Οταν οι δικοί του δίνουν non paper για να περάσουνε οι εφημερίδες ότι ο Κάρολ ήταν προσωπική επιλογή του προέδρου, θ' αφήσει κάτι χωρίς απάντηση; Ξαμολάει τους Ταλιμπάν κι όποιον πάρει ο χάρος. Οι μεν κόβουνε φέτες τους δε και το αίμα στο Ιντερνετ τρέχει ποτάμι. Ας είναι. Σ' αυτές τις δύσκολες εποχές για τον δημοσιογραφικό κλάδο, Μαρινάκης και Πατέρας μπορούν να θεωρηθούν ευεργέτες.
Ο,τι και να κάνει η ΑΕΚ, χαμένη θα βγει
Τα πάντα στη ζωή είναι θέμα προσφοράς και ζήτησης. Μέχρι και τα συναισθηματικά. Αν είσαι καψούρης με την γκόμενα θα σε πατήσει στο σβέρκο. Αν είναι καψούρα αυτή, θα την έχεις σούζα στο ένα πόδι σαν τον πελαργό. Πολύ περισσότερο, λοιπόν, στο δούναι και λαβείν. Σε ποιον μπορεί να χτυπήσει την πόρτα η Ντνιεπρ στην τούρλα του Σαββάτου στις 29 Φεβρουαρίου για να του ζητήσει να αγοράσει ποδοσφαιριστή του; Στον στεγνό, τον άπορο και τον κατεστραμμένο. Οπως είναι σήμερα η ΑΕΚ.
Αν πας σε σοβαρή ομάδα να της πεις να σου δώσει βασικό της ποδοσφαιριστή τον Μάρτιο, θα σε πάρουνε με τις κλωτσιές. Πήγανε στην ΑΕΚ επειδή ξέρανε ότι δεν υπάρχει φράγκο. Αν είχανε λεφτά άλλωστε θα του είχανε ανανεώσει το συμβόλαιο του Μανωλά και δεν θα τον χάνανε στο τσάμπα το καλοκαίρι. Στις διαπραγματεύσεις πάντα έχει το πάνω χέρι ο φορτωμένος. Ο λεφτάς. Ο μπατίρης, θέλοντας και μη, θα πάει πάσο. Και εδώ που τα λέμε αν κλείσει τελικά η δουλειά στα εξήμισι κατοστάρικα μια χαρά θα είναι για την ΑΕΚ. Και θα έχει φάει και το μερτικό του Θρασύβουλου.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Η λίστα των Σέρβων του Κοβάσεβιτς είναι σαν την περσινή με τον Φέισα, τον Γκρίμπιτς και τον Κατάι;
Αν στην ΑΕΚ δεν ήθελαν να «σκοτώσουν» τον Μανωλά, δεν θα του έδιναν άδεια να πάει στην Ουκρανία
-Observer
πηγή: Goal News, Παρασκευής, 2/3
