Ο Νταλάρας μας φταίει τώρα;
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που με απογοητεύει όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Και οι Έλληνες με την συμπεριφορά τους ενίοτε με στεναχωρούν, ενίοτε με θυμώνουν και ενίοτε εξοργίζουν.
Το τελευταίο συναίσθημα με κατέκλυσε τις τελευταίες μέρες με αφορμή τα όσα έχουν γίνει με τον Γιώργο Νταλάρα, με τη γνωστή πια επίθεση με γιαούρτια στη διάρκεια συναυλίας του στο Ίλιον και τις μετέπειτα δηλώσεις δημοσίων προσώπων, αλλά και μη, μέσω του γνωστού επαναστατικού μέσου, του Facebook.
Το ποιες είναι οι πολιτικές απόψεις του Γιώργου Νταλάρα δεν με αφορά, όπως επίσης και το αν στηρίζει το μνημόνιο ή όχι. Άλλωστε και πολλοί άλλοι το στηρίζουν, αλλά την έχουν βγάλει "καθαρή". Επίσης δεν με αφορά αν ο Νταλάρας τόσα χρόνια έχει πλουτίσει χάρη στις αμέτρητες συναυλίες, τους δίσκους και τις εμφανίσεις του ανά τον κόσμο. Αν έχει βγάλει όχι μόνο τα προς το ζην δηλαδή, αλλά αν ζει πλέον μέσα στην πολυτέλεια.
Αυτό που με αφορά είναι ότι ο Γιώργος Νταλάρας είναι ένας από τους μεγαλύτερους, πιο σπουδαίους και με απίστευτη φωνή και τραγούδια, τραγουδιστής, που όλα αυτά τα χρόνια έχει συμβάλει σε τεράστιο βαθμό στην πολιτιστική κληρονομιά της χώρας μας, όσο κι αν για κάποιους είναι ένας εμπορικός απλά καλλιτέχνης, χωρίς αξιομνημόνευτες αριστερές καταβολές (γιατί από αυτό τον χώρο ακούγονται κυρίως τα απαξιωτικά σχόλια).
Όσον κι αν κάποιοι δεν τον παραδέχονται και επικροτούν τις επιθετικές κινήσεις εναντίον του, ο Γιώργος Νταλάρας μπαίνει (για αυτούς τους κάποιους μιλάω πάλι) στο ίδιο καλάθι με τον Μίκη Θεοδωράκη, τον οποίο κατηγορούν για εθνικιστικές εξάρσεις και ξεκούτιασμα από τα γηρατειά, με τον Διονύση Σαββόπουλο, που επειδή εμφανίστηκε με την Καλομοίρα ξαφνικά ξεχάσανε τη συμβολή του στον μουσικό χώρο όλα αυτά τα χρόνια και με πολλούς άλλους που έχουνε δαιμονοποιηθεί γιατί "δεν είναι αρκετά καλοί 'η αρκετά αριστεροί" για αυτούς.
Τους ανθρώπους όμως τουλάχιστον εγώ, δεν τους μετράω από τα πολιτικά τους πιστεύω ή από ενέργειες που δεν επικροτώ. Αλλά από αυτά που έχουνε προσφέρει χρόνια τώρα και σε δύσκολες στιγμές για την Ελλάδα (αναφέρομαι κυρίως σε Θεοδωράκη, Σαββόπουλο).
Και τέτοιους ανθρώπους δεν τους αξίζουνε γιαούρτια και αποδοκιμασίες, ειδικά από τους επαναστάτες του καναπέ και του Facebook και από τους δήθεν κουλτουριάρηδες.
Άλλωστε ούτε ο Χατζιδάκις, ούτε ο Γκάτσος, ούτε ο Μπιθικώτσης, ούτε πολλοί άλλοι χαρισματικοί καλλιτέχνες διακρίνονταν για τα επαναστατικά τους πιστεύω, κι όμως λατρεύονται από όλους σχεδόν τους Έλληνες.
πηγή: http://3-point-magazine.blogspot.com
