Όταν η ιστορία (θα έπρεπε να) γίνεται σιωπή

Έφυγε ο Δημήτρης Μητροπάνος και "η ιστορία έγινε σιωπή". Υπήρξε ένας από τους ελάχιστους λαϊκούς ερμηνευτές που κατάφερνε με το εξαίσιο ηχόχρωμά και την βαθιά αυθεντικότητά του να μετατρέπει το τραγούδι σε ιεροτελεστία. Γι'αυτό και θα μείνει για πάντα στην ιστορία. Γι'αυτό και θα τον τιμάμε για πάντα όπως τον Καζαντζίδη, τον Μπηθικώτση, την Μπέλλου και όλους τους άλλους μεγάλους που σημάδεψαν για πάντα το ελληνικό λαϊκό τραγούδι.

Και κάποιοι, κατά δήλωσή τους, πρώην συνοδοί επί πληρωμή, που εκμεταλλεύονται ακόμα και το θάνατο ενός ανθρώπου για να "κράξουν" μήπως και πάρουν λίγη προεκλογική δημοσιότητα επειδή κατεβαίνουν για βουλευτές, σε κάποια χρόνια δεν θα τους θυμάται κανείς.

Γιατί ο Μητροπάνος διήγαγε βίο γεμάτο δόξα, αγάπη και θαυμασμό, ενώ ο Βαλλιανάτος δείχνει ότι ζει μια ζωή γεμάτη από κακεντρέχεια, δολιότητα και, κυρίως, τον κομπλεξισμό του να μην μπορείς ποτέ να κερδίσεις με την αξία σου μία τιμημένη ζωή στο προσκήνιο.

Έτσι απλά.