Η φτώχια θέλει καλοπέραση pt. 4
Δέκα ταινίες που μπορούν να άγουν, αλλά και να φέρουν, την ψυχή.
Αυτές τις μέρες υπάρχει χρόνος μπόλικος για τους περισσότερους, όμως, όχι και χρήμα προς διάθεση. Και ξαναρωτάω: ποιος δε θέλει ένα δίωρο πλήρες συγκινήσεων;
Πριν γράψω για τις δέκα ταινίες που προτείνω σήμερα, θα ήταν χρήσιμο για τους αναγνώστες να δούν και τους κάτωθι συνδέσμους που ανακατευθύνουν στα τρία παλαιότερα άρθρα μου "Η φτώχια θέλει καλοπέραση", όπου και προτείνονται εξ ίσου σπουδαίες ταινίες.
Part 1 Part 2 Part 3
Ας δούμε τώρα τις ταινίες που έχω επιλέξει να σας προτείνω. Στο τέλος της περιγραφής των ακόλουθων ταινιών, βρίσκεται σε παρένθεση η αξιολόγησή τους βάσει του The Internet Movie Database και τις ψήφους όσων είδαν την ταινία.
- Lost highway (1997) Τι ώρα περνάει το τρένο; Λυπάμαι, αλλά δε μπορείς να προγραμματίσεις να το προλάβεις. Εγώ ως άλλη και η άλλη ως εμείς. Πούλμαν, Αρκέτ (7.6)
- Snatch (2000) Μία ανακύκλωση που οδηγεί στο πρωταρχικά ποθητό. Κι ένας Θεός που σπάει πλάκα μ' ένα χαμίνι συνεργό. Στάθαμ, Πιτ (8.3)
- Crash (2004) Το Λος Άντζελες έξω από όσα πιάνουν οι κάμερες του Χόλυγουντ. Ένα stop που όμως κανείς δε σταματάει. Τσιντλ, Λούντακρις (8.0)
- Blood diamond (2006) Ο αριβίστας κάνει τα πάντα για να βρει την ευκαιρία της ζωής του. Δε λογαριάζει τίποτε. Κι όταν τη βρίσκει, δεν είναι πλέον αριβίστας. Όχι γιατί πέτυχε, αλλά μες στο κυνήγι έμαθε να 'ναι άνθρωπος, έστω και κατά τύχη. ΝτιΚάπριο, Ουνσού (8.0)
- Eastern promises (2007) Ο κατάσκοπος, το έγκλημα και η μαφία. Η παράδοση ως μηχανισμός απαύγασης του οργανωμένου εγκλήματος. Γουότς, Μόρτενσεν (7.8)
- Atonement (2007) Ο φθόνος ως ένα κακό δίπτυχο για τον φθονεμένο και τον φθονούντα. Το τι έγινε και το τι θα ήθελες να γίνει. Μια ζωή πουλημένη για μια τόση δα κακία. Νάιτλι, ΜάκΑβόι (7.8)
- Jolene (2008) Λένε η τύχη είναι με τους ικανούς. Ε, η ατυχία είναι με τους χαζούς. Και η Τζέσικα Τσάστεην προμηνύει μια καριέρα γεμάτη βραβεία(6.5)
- The boy in the stripped pyjamas (2008) Το απρόσωπο και γενικό όλο και κάπου θα πιάσει και την περίπτωση σου. Τίποτα δεν είναι τόσο μακρυά όσο σου δείχνουν. Τα πάντα συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Μπάτερφιλντ, Φαρμίγκα (7.8)
- Taken (2008) Ένα ψέμα κομψό. Μια ταινί αψεύτικη που σου βγάζει συναισθήματα αληθινά. Στο κάτω - κάτω κι ο Σταλόνε κι ο Σβαρτζενέγκερ έχουνε παιδιά. Νήσον, Γκρέις (7.9)
- Invictus (2009) Ο ηγέτης των ηγετών. Ο Νέλσον Μαντέλα παίρνει ένα λαό από το χέρι και τον οδηγεί στη σωτηρία σαν άλλος Μωυσής. Φρήμαν, Ντέημον (7.3)
