Παρατηρήσεις για το Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ

  Παρουσίαστηκε σήμερα από τον Αλέξη Τσίπρα

Με μεγάλη προσμονή περίμεναν πολλοί την αναλυτική παρουσίαση του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αδυναμίες του χώρου λόγω της μικρής μέχρι πριν 1 μήνα κοινοβουλευτικής του δύναμης, η πολυφωνία (λόγω της συνύπαρξης διαφορετικών ρευμάτων στο εσωτερικό) και η μανιώδης επίθεση από εγχώριους και όχι μόνο πολιτικοοικονομικούς κύκλους είχε καταστήσει αναγκαία μια συνοπτική αλλά συγκεκριμένη επικαιροποίηση των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ εν είδη προγράμματος διακυβέρνησης.

Αναλύσεις, ειδικά επί των τεχνικών κομματιών θα γίνουν  πολλές, καλοπροαίρετες και μη. Ελλείψεις σίγουρα θα διαπιστωθούν και περαιτέρω εξειδίκευση θα χρειαστεί σε περίπτωση ανάληψης, εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, κυβερνητικών ευθυνών. Προς το παρόν, θα περιοριστούμε σε σύντομες πολιτικές εκτιμήσεις για τα τους άξονες που έθεσε σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας στον πολυχώρο της Αθηναϊδας.

1.      Σαφής ακύρωση των νόμων του μνημονίου με νομοθετική πρωτοβουλία. Χωρίς ήπιες διατυπώσεις ξεκαθαρίστηκε το ζήτημα που είχε γίνει αφορμή (καθώς πολλοί συγχέουν μνημόνιο και δανειακή σύμβαση) για συζητήσεις σχετικά με τις αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

2.      «Αριστερός» κεϋνσιανισμός ως βραχυπρόθεσμη και μεσοπρόθεσμη προοπτική για την ανάπτυξη και την αξιοπρεπή διαβίωση. Ανάπτυξη δηλαδή όχι με όρους μπανανίας αλλά συγκροτημένου κράτους (εξ' ου και ο παραλληλισμός με τη Σουηδία όπου και δίκαιο φορολογικό σύστημα εφαρμόζεται, αλλά και επενδύσεις με αντίστοιχες θέσεις αξιοπρεπούς εργασίας πραγματοποιούνται).

3.      Επιλογή, έστω και γενικόλογη, των κοινωνικών συμμαχιών: ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι εκφραστής των πιο αδύναμων στρωμάτων και θα θέσει ως προτεραιότητα την ανακούφιση αυτών από την κρίση. Σε αυτό το σημείο, όπως και στη ρήση ότι η «εξουσία θα επιστρέψει εκεί απ’ όπου πηγάζει, δηλαδή στο λαό» θύμισε τη ρητορική του Ανδρέα Παπανδρέου το 81’ (όχι απαραίτητα με αρνητικές συνυποδηλώσεις). Ευθεία προειδοποίση προς τους ισχυρούς ότι θα «τεθούν κανόνες». Μετριοπαθής αλλά απειλητική και η απεύθυνση στον «εφοπλιστικό κόσμο» να συμβάλλει (ή να ξέρει ότι θα αναγκαστεί να συμβάλλει) στην έξοδο από την κρίση.

4.      «Πατριωτικές» αναφορές στα θέματα Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής προκειμένου η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ στο συντηρητικό ακροατήριο να γίνει πιο θελκτική. Σημαντική όμως η προσπάθεια να «μιλήσει» διαφορετικά σε αυτό το ακροατήριο για δύο φλέγοντα ζητήματα: το μεταναστευτικό (όπου έκανε λόγο για της «γης τους κολασμένους» και μια ανθρωπιστική προσέγγιση) και τις σχέσεις με την Τουρκία (όπου «έριξε» την πρόταση για ελληνοτουρκικό μορατόριουμ για τους εξοπλισμούς).

5.      Ψήγματα, που για πρώτη φορά τίθενται σε πρόταση διακυβέρνησης, ενός πιο ριζοσπαστικού οικονομικού μοντέλου, με αυτοδιαχειριστικά εγχειρήματα, εναλλακτική και αλληλέγγυα οικονομία και αγροτική παραγωγή υψηλού επιπέδου.

6.      Ρητή η σύνδεση με προσπάθειες αλλαγών από αριστερές ή αριστερόστροφες κυβερνήσεις στη Λατινική Αμερική. Καθόλου τυχαία η ονομαστική αναφορά στην Κίρχνερ, πρόεδρο της Αργεντινής (που πρόσφατα προχώρησε σε εθνικοποίηση εταιρίας αερίου) και σύζυγο του πρόσφατα εκλιπόντος Νέστορ Κίρχνερ, του προέδρου που πάγωσε ως πρόεδρος την πληρωμή των χρεών προς το Δ.Ν.Τ και έδωσε προτεραιότητα στις ανάγκες της χώρας.  

Μένει να αποδειχθεί αν και στην Ελλάδα η εφαρμογή των πολιτικών του ΔΝΤ θα οδηγήσει σε μιας μορφής αριστερή κυβέρνηση (κάτι που συνέβη στην Αργεντινή) και, όπως στην Τουρκία, θα σβήσει από τον πολιτικό χάρτη τις δυνάμεις που το υποδέχθηκαν στη χώρα (όπως φαίνεται ότι θα γίνει κατ’ αρχή με το ΠΑΣΟΚ).