"Αφήσαμε την Ελλάδα μόνη με τους μετανάστες"
Mπορεί η Γερμανία και 6 ακόμη χώρες της ΕΕ να επιτίνεται στην Ελλάδα για ελλειπή προστασία των συνόρων της από τους παράνομες μετανάστες, όμως η αλήθεια είναι ότι η Ευρώπη δεν έχει βοηθήσει παρά ελάχιστα την Ελλάδα ως προς αυτό το θέμα.
Σε περέμβασή του ο Χέντρικ Κρέμερ, επιστημονικός σύμβουλος στο Γερμανικό Ινστιτούτο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, επισημαίνει οτι η απαίτηση για πιο αυστηρό κλείσιμο των ελληνικών συνόρων – που διατύπωσας ιδιαίτερα η Αυστρία και η Γερμανία – θα ισοδυναμούσε με παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς υπό αυτές τις συνθήκες είναι πιθανό να στερηθούν το δικαίωμα του ασύλου πρόσφυγες που δικαιούνται και χρήζουν προστασίας.Η κοινή πρακτική των χωρών της ΕΕ να συλλαμβάνουν πρόσφυγες σε διεθνή ύδατα και να τους επαναπροωθούν στην πατρίδα τους ή σε χώρες που είναι σε θέση να τους υποδεχθούν, παραβιάζει το άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία απαγορεύει την επαναπροώθηση ανθρώπων σε χώρες, όπου διατρέχουν κίνδυνο να υποστούν απάνθρωπη μεταχείριση, λέει σύμφωνα με την Ντόυτσε Βέλλε.
Όπως διευκρινίζει ο Χέντρικ Κρέμερ τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να τηρούν αυτούς τους κανονισμούς και στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ και δεν «επιτρέπεται να πουν απλά: ‘δεν μπορείτε να εισέλθετε εδώ’».
Η συνθήκη ‘Δουβλίνο ΙΙ’ προβλέπει ότι υπεύθυνη για την εξέταση του δικαιώματος χορήγησης ασύλου στους πρόσφυγες είναι η πρώτη χώρα της ΕΕ στην οποία εισέρχονται. Αυτή η ρύθμιση δημιουργεί τεράστια προβλήματα σε χώρες, όπως η Ελλάδα, που έχει ακτές και είναι ευκολότερα προσβάσιμη, με αποτέλεσμα να εισέρχονται σε αυτήν αισθητά περισσότεροι αιτούντες άσυλο συγκριτικά με τα κράτη στο εσωτερικό της ΕΕ.
Ο κ. Κρέμερ πρότεινε να «διαμοιράζονται οι αιτούντες άσυλο εντός της ΕΕ και να μειωθεί το ‘βάρος’ για τις παράκτιες χώρες της ΕΕ», κάτι που θα απαιτούσε όμως την αναθεώρηση του ‘Δουβλίνο ΙΙ’.
Επίσης ο Καρλ Κουπ, από την οργάνωση Pro Asyl, θεωρεί απαραίτητο να επιδειχθεί περισσότερη αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών της ΕΕ. Σύμφωνα με τον ίδιο μάλιστα, η Ελλάδα αφήνεται να διαχειριστεί τελείως μόνη το μεγάλο κύμα των προσφύγων. Ο κ. Κουπ κρίνει σκόπιμη τη δημιουργία ενός κοινού συστήματος προστασίας στην Ευρώπη «με αξιοπρεπείς όρους υποδοχής των μεταναστών, οι οποίοι θα πρέπει να διαμορφωθούν δεσμευτικά, με τέτοιο τρόπο ώστε να μη διαφέρουν τουλάχιστον σε ολόκληρη την Ευρώπη».Mπορεί η Γερμανία και 6 ακόμη χώρες της ΕΕ να επιρρίπτουν στην Ελλάδα ελλιπή προστασία των συνόρων της από την παράνομη μετανάστευση, όμως γερμανικές οργανώσεις αντιτείνουν ότι η χώρα έχει αφεθεί “μόνη της” και κάνουν θετικές προσεγγίσεις.
Η συνθήκη ‘Δουβλίνο ΙΙ’ προβλέπει ότι υπεύθυνη για την εξέταση του δικαιώματος χορήγησης ασύλου στους πρόσφυγες είναι η πρώτη χώρα της ΕΕ στην οποία εισέρχονται. Αυτή η ρύθμιση δημιουργεί τεράστια προβλήματα σε χώρες, όπως η Ελλάδα, που έχει ακτές και είναι ευκολότερα προσβάσιμη, με αποτέλεσμα να εισέρχονται σε αυτήν αισθητά περισσότεροι αιτούντες άσυλο συγκριτικά με τα κράτη στο εσωτερικό της ΕΕ.
Ο κ. Κρέμερ πρότεινε να «διαμοιράζονται οι αιτούντες άσυλο εντός της ΕΕ και να μειωθεί το ‘βάρος’ για τις παράκτιες χώρες της ΕΕ», κάτι που θα απαιτούσε όμως την αναθεώρηση του ‘Δουβλίνο ΙΙ’.
Επίσης ο Καρλ Κουπ, από την οργάνωση Pro Asyl, θεωρεί απαραίτητο να επιδειχθεί περισσότερη αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών της ΕΕ. Σύμφωνα με τον ίδιο μάλιστα, η Ελλάδα αφήνεται να διαχειριστεί τελείως μόνη το μεγάλο κύμα των προσφύγων. Ο κ. Κουπ κρίνει σκόπιμη τη δημιουργία ενός κοινού συστήματος προστασίας στην Ευρώπη «με αξιοπρεπείς όρους υποδοχής των μεταναστών, οι οποίοι θα πρέπει να διαμορφωθούν δεσμευτικά, με τέτοιο τρόπο ώστε να μη διαφέρουν τουλάχιστον σε ολόκληρη την Ευρώπη».
Σε περέμβασή του ο Χέντρικ Κρέμερ, επιστημονικός σύμβουλος στο Γερμανικό Ινστιτούτο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, επισημαίνει οτι η απαίτηση για πιο αυστηρό κλείσιμο των ελληνικών συνόρων – που διατύπωσας ιδιαίτερα η Αυστρία και η Γερμανία – θα ισοδυναμούσε με παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς υπό αυτές τις συνθήκες είναι πιθανό να στερηθούν το δικαίωμα του ασύλου πρόσφυγες που δικαιούνται και χρήζουν προστασίας.Η κοινή πρακτική των χωρών της ΕΕ να συλλαμβάνουν πρόσφυγες σε διεθνή ύδατα και να τους επαναπροωθούν στην πατρίδα τους ή σε χώρες που είναι σε θέση να τους υποδεχθούν, παραβιάζει το άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία απαγορεύει την επαναπροώθηση ανθρώπων σε χώρες, όπου διατρέχουν κίνδυνο να υποστούν απάνθρωπη μεταχείριση, λέει σύμφωνα με την Ντόυτσε Βέλλε.
Όπως διευκρινίζει ο Χέντρικ Κρέμερ τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να τηρούν αυτούς τους κανονισμούς και στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ και δεν «επιτρέπεται να πουν απλά: ‘δεν μπορείτε να εισέλθετε εδώ’».
Η συνθήκη ‘Δουβλίνο ΙΙ’ προβλέπει ότι υπεύθυνη για την εξέταση του δικαιώματος χορήγησης ασύλου στους πρόσφυγες είναι η πρώτη χώρα της ΕΕ στην οποία εισέρχονται. Αυτή η ρύθμιση δημιουργεί τεράστια προβλήματα σε χώρες, όπως η Ελλάδα, που έχει ακτές και είναι ευκολότερα προσβάσιμη, με αποτέλεσμα να εισέρχονται σε αυτήν αισθητά περισσότεροι αιτούντες άσυλο συγκριτικά με τα κράτη στο εσωτερικό της ΕΕ.
Ο κ. Κρέμερ πρότεινε να «διαμοιράζονται οι αιτούντες άσυλο εντός της ΕΕ και να μειωθεί το ‘βάρος’ για τις παράκτιες χώρες της ΕΕ», κάτι που θα απαιτούσε όμως την αναθεώρηση του ‘Δουβλίνο ΙΙ’.
Επίσης ο Καρλ Κουπ, από την οργάνωση Pro Asyl, θεωρεί απαραίτητο να επιδειχθεί περισσότερη αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών της ΕΕ. Σύμφωνα με τον ίδιο μάλιστα, η Ελλάδα αφήνεται να διαχειριστεί τελείως μόνη το μεγάλο κύμα των προσφύγων. Ο κ. Κουπ κρίνει σκόπιμη τη δημιουργία ενός κοινού συστήματος προστασίας στην Ευρώπη «με αξιοπρεπείς όρους υποδοχής των μεταναστών, οι οποίοι θα πρέπει να διαμορφωθούν δεσμευτικά, με τέτοιο τρόπο ώστε να μη διαφέρουν τουλάχιστον σε ολόκληρη την Ευρώπη».Mπορεί η Γερμανία και 6 ακόμη χώρες της ΕΕ να επιρρίπτουν στην Ελλάδα ελλιπή προστασία των συνόρων της από την παράνομη μετανάστευση, όμως γερμανικές οργανώσεις αντιτείνουν ότι η χώρα έχει αφεθεί “μόνη της” και κάνουν θετικές προσεγγίσεις.
Η συνθήκη ‘Δουβλίνο ΙΙ’ προβλέπει ότι υπεύθυνη για την εξέταση του δικαιώματος χορήγησης ασύλου στους πρόσφυγες είναι η πρώτη χώρα της ΕΕ στην οποία εισέρχονται. Αυτή η ρύθμιση δημιουργεί τεράστια προβλήματα σε χώρες, όπως η Ελλάδα, που έχει ακτές και είναι ευκολότερα προσβάσιμη, με αποτέλεσμα να εισέρχονται σε αυτήν αισθητά περισσότεροι αιτούντες άσυλο συγκριτικά με τα κράτη στο εσωτερικό της ΕΕ.
Ο κ. Κρέμερ πρότεινε να «διαμοιράζονται οι αιτούντες άσυλο εντός της ΕΕ και να μειωθεί το ‘βάρος’ για τις παράκτιες χώρες της ΕΕ», κάτι που θα απαιτούσε όμως την αναθεώρηση του ‘Δουβλίνο ΙΙ’.
Επίσης ο Καρλ Κουπ, από την οργάνωση Pro Asyl, θεωρεί απαραίτητο να επιδειχθεί περισσότερη αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών της ΕΕ. Σύμφωνα με τον ίδιο μάλιστα, η Ελλάδα αφήνεται να διαχειριστεί τελείως μόνη το μεγάλο κύμα των προσφύγων. Ο κ. Κουπ κρίνει σκόπιμη τη δημιουργία ενός κοινού συστήματος προστασίας στην Ευρώπη «με αξιοπρεπείς όρους υποδοχής των μεταναστών, οι οποίοι θα πρέπει να διαμορφωθούν δεσμευτικά, με τέτοιο τρόπο ώστε να μη διαφέρουν τουλάχιστον σε ολόκληρη την Ευρώπη».