Ποιος αδιαφόρησε για την επίσκεψη Μέρκελ;
Όπως είναι φυσικό, μία επίσκεψη της Καγκελαρίου στη χώρα μας θα συγκέντρωνε τα βλέμματα και θα ενέπλεκε τους πολιτικούς σχεδιασμούς όλων των πολιτικών δυνάμεων.
Η κυβερνητική πλευρά, με σοβαρές επικοινωνιακές (;) αστοχίες (όπως η αστυνομική ανακοίνωση περί απαγόρευσης των συναθροίσεων σε ορισμένες οδούς της Αθήνας) και εσωτερικές διαφοροποιήσεις, προσπάθησε να παρουσιάσει την επίσκεψη ως «στήριξη στην προσπάθεια της Ελλάδος», παρ’ ότι τελικά η Μέρκελ, με το μυαλό στο γερμανικό πολιτικό σκηνικό, δεν έκανε καμία σαφή δήλωση στήριξης.
Η αριστερή ξιωματική αντιπολίτευση προσπάθησε να αναδείξει τη συμπόρευση των εγχώριων κυρίαρχων πολιτικών – οικονομικών κύκλων με την πολιτικής της σκληρής λιτότητας και τόνισε τη στήριξη της Μέρκελ στην «ετοιμόρροπη ελληνική κυβέρνηση». Κάλεσε σε "ερεινικές, μαζικές κινητοποιήσεις".
Οι ΑΝ.ΕΛ τοποθέτησαν το θέμα στη δική τους οπτική περί «νέας κατοχής» αναδεικνύοντας τη διάσταση γερμανικών και ελληνικών συμφερόντων (ή γενικότερα Βορρά – Νότου). Στήριξαν και αυτοί τις κινητοποιήσεις που έγιναν σε πρωτοφανές κλίμα αστυνομοκρατίας.
Το ΚΚΕ, με τη δική του ερμηνεία, ασχολήθηκε δεόντως με την οργάνωση των διαδηλώσεων και έκανε μια σπάνια κίνηση: κατέβασε τον κόσμο του μέχρι το Σύνταγμα όπου έμεινε για αρκετή ώρα.
Ποιος λείπει: Μα φυσικά η Χρυσή Αυγή! Οι «υπερπατριώτες» του Μιχαλολιάκου αρκέστηκαν σε μια ανακοίνωση τριών σειρών (την Κυριακή):
«Η επικεφαλής των ευρωπαίων τοκογλύφων έρχεται στην Ελλάδα για να περιφρουρήσει τα γερμανικά κεφάλαια και τα υπερκέρδη του τραπεζικού συστήματος. Δεν μας παρέχει στήριξη, αλλά διαιωνίζει την οικονομική κατοχή της Πατρίδας μας».
Αυτοί που με κάθε ευκαιρία σκηνοθετούν εικόνες αναταραχής και ρήξης με το «σύστημα» δεν έβγαλαν σχεδόν άχνα για μία επίσκεψη που στη λογική της «οικονομικής κατοχής της Πατρίδας μας» θα αποτελούσε κόκκινο πανί. Παρά τη βάση που δίνουν στη διαδικτυακή προπαγάνδα, σχεδόν έθαψαν το θέμα το οποίο προσφερόταν για εθνολαϊκίστικα happenings.
Ένας λόγος είναι ασφαλώς η ναζιστική τοποθέτηση του σκληρού πυρήνα της οργάνωσης, που για να μην ξεχνιόμαστε, μέχρι το 2010 αποτελείτο από μερικές δεκάδες σκληρούς ναζιστές, υμνητές του Χίτλερ και της ανωτερότητας της «λευκής Φυλής».
Ένας δεύτερος είναι ο ιδιαίτερος ρόλος που (μοιάζει να) επιτελεί η Χρυσή Αυγή για το σύστημα εξουσίας: να συγκρατεί τον κόσμο που την ακολουθεί σε απόσταση ασφαλείας από τα ζητήματα που μπορεί να επιφέρουν ρωγμές στην κυριαρχία του συστήματος αυτού. Τέτοια είναι, πέρα από τα εργασιακά θέματα (εργασιακά δικαιώματα, απεργίες, συνδικαλισμός – στην προηγούμενη γενική απεργία η Χρυσή Αυγή απλώς πρότεινε να βγουν ανοργάνωτοι οι πολίτες κρατώντας ελληνικές σημαίες), οι κεντρικές γεωπολιτικές και διπλωματικές στοχεύσεις των κυρίαρχων ελίτ.
Στη συγκυρία που διανύουμε, παρ’ ότι διαχέεται ένας έντονος «αντιγερμανισμός», που πριμοδοτείται και από τη soft δημοσιογραφία («Πρώτο Θέμα» λ.χ), οι κυρίαρχοι κύκλοι έχουν ταυτίσει τα συμφέροντα τους με αυτά της γερμανικής «γραμμής» εντός της ευρωζώνης: της αυστηρής δημοσιονομικής προσαρμογής, των ΕΟΖ, της διάλυσης του κοινωνικού κράτους. Τους βολεύει άλλωστε ο «μπαμπούλας» Μέρκελ και η αφήγηση περί «τεμπέληδων του Νότου» προκειμένου να μην αναδειχθεί στην ατζέντα το ζήτημα των εσωτερικών αντιθέσεων της ελληνικής κοινωνίας. Να μη φανεί, όπως σωστά επισήμανε ο Κ. Βαξεβάνης, ότι «θυσιάζεται ολόκληρη η Ελλάδα μαζί με τον ευρωπαικό Νότο, στο βωμό του οικονομικού φονταμενταλισμού, από τους μουτζαχεντίν των αγορών».
Η Χρυσή Αυγή, καθόλου τυχαία, έχει αναλάβει το ρόλο του αποπροσανατολισμού. Αντί για τη λίστα των μεγαλοφοφυγάδων θα σου δείξει τον «αλλοδαπό» μικροπωλητή που πιθανόν δεν έχει άδεια. Αντί για τους γερμανούς «επενδυτές» στους οποίους πλάσαρε χθες η Μέρκελ την υποτιμημέμνη δημόσια περιουσία, θα δείξει στον απελπισμένο έλληνα τον «λαθρομετανάστη» που τον ανταγωνίζεται για μια κακοπληρωμένη θέση στην αγορά εργασίας της ελληνικής ζούγκλας.
Έτσι, και στο θέμα της επίσκεψης, ενώ κάθε συνεπής «εθνικιστής», θα σήκωνε ψηλά τη σημαία κόντρα στο «γερμανό κατακτητή» (όπως άλλωστε έκαναν όλοι οι σχηματισμοί και οργανώσεις που σχηματικά εντάσσονται στον «πατριωτικό χώρο», από τους ΑΝ.ΕΛ μέχρι το ΕΠΑΜ του Καζάκη και το ΑΡΔΗΝ του Καραμπελιά), πήρε προφανώς εντολή να κρατήσει χαμηλά τους τόνους.
Αξίζει να κρατάμε τέτοια «στιγμιότυπα» από τη στάση του νεοναζιστικής οργάνωσης γιατί θα βοηθήσουν στην ανάλυση του ρόλου που θα παίξει στο μέλλον και θα δικαιώσει (ή όχι) το χαρακτηρισμό «εφεδρεία του συστήματος» που πολλοί της έχουν αποδώσει. Μια τέτοια υπάκουη εφεδρεία μπορεί να γαβγίζει (και να δαγκώνει στα σκοτεινά) στα ζητήματα «δημόσια τάξης», «λαθρομετανάστευσης», ελληνοτουρκικών διαφορών, των τούρκικων σήριαλ συμπεριλαμβανομένων (!), αλλά θα σφυρίζει αδιάφορα στα βασικά επίδικα, διαστρεβλώνοντας τη λαϊκή οργή απέναντι στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και τη Διαπλοκή που το στηρίζει. Και αναμένεται, όσο μεγαλώνει η επιρροή της, τόσο ο επιδερμικός και αντιδημοκρατικός "αντισυστημισμός" της να διαχέεται σε κανάλια πλήρως ελέγξιμα από (και αντελώς ακίνδυνα για) το επικοινωνιακό σκέλος του συστήματος που υποτίθεται ότι πολεμά η εν λόγω γκρούπα.
